TonPat en de rest

Klokslag 17.00 uur was mijn werkdag weer voorbij en verliet ik het pand van de Zonnebloem. Op de parkeerplaats stond ons zwarte schommelschip al klaar voor de terugreis. Binnen tien minuten draaide ik de snelweg op. Ik zat net op de linkse baan, omdat de auto’s die rechts rijden nu eenmaal niet zo graag naar huis willen als ik, toen ik de schrik van mijn leven kreeg. Plots hoorde ik een enorme knal en het leek wel of mijn autoruit explodeerde. Heel het glas van mijn rechtse zijraampje versplinterde en vloog gelijk alle kanten op. Onmiddellijk keek ik naar rechts, schrok de bestuurder naast me nu ook? Een momentje twijfelde ik wat ik nu moest doen: doorrijden of stoppen. Al snel besloot ik volle gas naar huis te rijden, maar ik heb constant in mijn achteruitkijkspiegel gekeken of ik niet achtervolgd werd. Ik had het onaangename gevoel dat ik beschoten werd en daar kreeg ik behoorlijk de bibbers van. Bij thuiskomst heb ik op de passagiersstoel nog gezocht naar eventueel bewijsmateriaal, maar behalve een heleboel glas, was er niets te vinden. Dus de vraag blijft: heb ik me recentelijk ernstig misdragen of kan zo’n dikke autoruit er zomaar spontaan uitknallen?

Patriesja Gewoon wij