Na een jaar is het misschien weer eens tijd voor een update. Patriesja is niet meer zo’n fanatieke blogster als dat ze ooit is geweest. Ze is nog wel aktief online, maar dan meer met foto’s. Op haar Instagram kun je volgen dat Bikkel al een flinke kerel aan het worden is.
Het is zover, de laatste van de familie heeft de kleuterschool verlaten. Stoere Bikkel heeft gisteren zijn examen met goed gevolg afgelegd. En, hoe grappig, met precies dezelfde punten als zijn neefje Dex. Die zit al een tijdje op de grote school en dat mag Bikkel nu dus ook gaan doen. Vanaf dinsdag gaat Bikkel verder met de vervolgcursus. Op die dag krijgt hij ook zijn diploma maar als bewijs hier alvast zijn cijferlijst.
In 2012 hadden we onze kinderen met Kerst een envelopje met inhoud gegeven, maar de meiden vonden dat eigenlijk niet zo heel leuk. We kwamen toen met het idee om in plaats daarvan dan eens een leuk uitstapje te maken en dat vonden ze een goed idee. Een paar weken geleden kregen we toevallig een mailtje van Travelbird met daarin een aanbieding voor een hotelkamer in Parijs en dat was tot onze verrassing helemaal niet zo heel erg duur. We hebben daarna via bookings.com een leuk hotelletje geboekt om de hoek bij de Sacre Coeur. Onze zonen hebben altijd een soort van geldtekort, dus die konden we gewoon weer gelukkig maken met een kerstvergoeding.
Maandag 23 december hadden Danique en Bregje afgesproken om samen kerstinkopen te gaan doen en toen Inge die avond Bregje weer op kwam halen en hoorde van onze plannen was ze ook gelijk enthousiast. Zeker toen ze hoorde dat er nog twee plaatsen in onze auto vrij waren. Diezelfde avond heeft ze nog een kamer geboekt in hetzelfde hotel. Lees meer…
Dit jaar was het mijn beurt om het jaarlijkse surprise-avondje te organiseren en dat is natuurlijk een hele verantwoording. Ik voelde dan ook een enorme druk op mijn schouders om het niet te verknallen. Allereerst heb ik dus maar het receptenboek erbij gepakt en daarna ben ik een aantal winkelwagentjes tot de nok toe gaan vullen in de plaatselijke supermarkt. Uiteindelijk heb ik gekozen voor een soort van rijsttafeltje, niet zo heel uitgebreid maar wel erg lekker. Voor de toetjes willen Tony en ik altijd nog wel wat extra moeite doen, dus dat zijn drie verschillende tiramisu’s geworden. Een heerlijke tiramisutaart met Amaretto en Oreo koekjes, een Caribische tiramisu met kokoslikeur en bananen, een lekker frisse kindertiramisu met mandarijntjes en voor de liefhebber nog een torentje van slagroomsoesjes. Lees meer…
Leuke puppy’s maken snel vrienden en Bikkel heeft inmiddels al een paar ‘maatjes voor het leven’. Allereerst heeft hij kennis gemaakt met Dex, het nieuwe blondje van mijn zussie. Nou is Dex al een paar maanden ouder, dus in het begin moest Bikkel wel een beetje wennen aan die grote, blije pup. Maar ze hebben nu een paar keer samen in het bos gespeeld en zijn al aardig aan elkaar gewaagd en gewend.
Toen Bikkel in ons gezinnetje kwam was Colin, een vriendje van Daphne, heel erg jaloers, hij wilde ook een puppy. Na een paar weken aandringen had Colin het voor elkaar, ook hij mocht een hondje uit gaan zoeken. Hij noemde hem Chibo en al snel ontmoette hij onze Bikkel. In het begin was Chibo nog een beetje voorzichtig, maar nu legt hij Bikkel met gemak op zijn rug en pakt hij hem regelmatig bij zijn oren. Ze zijn al een paar keer samen naar het bos geweest en rennen, spelen en rollen daar dat het een lieve lust is. Lees meer…
Woef woef en miauw miauw doen het hartstikke goed en ze vinden elkaar over het algemeen nog best aardig ook. Ze groeien natuurlijk samen op en imiteren elkaar af en toe zelfs een beetje. Bikkel kijkt heel geconcentreerd als Lexie van de ene bank naar de andere springt en doet even later precies hetzelfde. Het mag er dan misschien een beetje klunzig uitzien maar het lukt hem mooi wel. Ook vindt Bikkel de poezenbak van Lexie heel interessant, hij steekt af en toe zijn kop door het luikje om eens met eigen ogen te bekijken wat daar binnen allemaal gebeurt en als hij daar dan toch is neemt hij altijd gelijk een hapje van die heerlijke poezenbakkorrels. Ze ‘lenen’ elkaars mand, likken elkaars oren schoon, rennen achter elkaar aan en slapen ‘s nachts zelfs samen. En hoewel ik altijd meer een honden- dan een poezenliefhebber zal zijn, vind ik het geweldig om te zien hoe die twee het samen doen.
Maar Bikkel heeft af en toe ook een sterke eigen wil en daarom hebben we besloten dat onze schattige puppy wel een opvoedcursus kan gebruiken. Vanaf 12 november gaan we dus iedere dinsdagavond met hem naar de puppyschool waar hem geleerd wordt hoe hij moet zitten, liggen en blijven. Maar het belangrijkste van alles vind ik dat hij leert hoe hij moet ‘volgen’. Want Bodie lag de laatste jaren maar een beetje rustig om zich heen te kijken, maar ik ben zeker nog niet vergeten dat hij in zijn jonge jaren altijd mij aan het uitlaten was, in plaats van andersom. Als ik vroeger met hem naar het kanaal liep om hem een duik te laten nemen kon ik maar beter zijn riem uitdoen, anders werd ik zo de straat over gesleurd. Dat overenthousiaste wilde ik bij onze nieuwe aanwinst graag vanaf het begin een beetje onder controle krijgen, zodat ik met Bikkel wel lekker een stuk kan gaan wandelen zonder dat ik constant aan mijn hond aan het trekken ben. En ik moet zeggen hij doet het goed, ik durf zelfs wel te beweren dat hij bij de beste van zijn klas hoort. Over een paar weken mag hij op examen en gaat dan hopelijk zijn eerste diploma binnenslepen.
Het zal de trouwe bezoekers niet zijn ontgaan, we hebben al heel lang niets meer gepost. Telkens wilden we wel maar kwamen er maar niet toe. Op beestengebied is er nogal wat veranderd in Huize Donders dus laat ik me daar maar op richten in dit stukje. Als eerste over Bodie, onze grote vriend die we moeten missen. Zelfs met alle veranderingen missen we hem nog haast iedere dag. Die lieve, begrijpende blik. Dat knuffelmomentje. De uitlaatmomentjes. Die laatste aai voordat we gingen slapen. Rust zacht trouwe, trouwe vriend!
Niet lang daarna hebben we (en dan vooral Danique) nog een keer afscheid moeten nemen, van Snoesje deze keer. Snoesje had ook al een respectabele leeftijd bereikt al maakt dat het afscheid natuurlijk niet makkelijker. Ze was de laatste tijd al wat langzamer omdat haar pootje afgekneld was geweest en daardoor het grootste gedeelte moest missen. Dapper liep en klom ze door maar het bleef een handicap al bleef ze verder wel gezond. Op de vroege morgen van 20 november vond Danique haar levenloos in haar kooitje, de ouderdom had haar tol geëist. Uit respect voor haar vriendinnetje wilde ze haar niet zomaar in de vuilnisbak gooien. Snoesje heeft dus een laatste rustplaats gevonden in de tuin, dan kan Danique er soms ook nog eens bij gaan zitten!
Gelukkig waren er ook leukere momenten de afgelopen tijd. Daar horen de aanwinsten Bikkel en Lexie zeker bij! Patriesja vond het maar erg stil in huis en ook haar dagelijkse wandelrondjes miste ze. Ook zat er ‘s morgens geen trouwe, kwispelende, vriend op haar te wachten als ze de trap afkwam. Hoewel ik best nog even kon wachten op een nieuwe vriend wilde Bella heel, heel graag een nieuw vriendje op vier poten. Mijn aanvankelijke bezwaren heb ik direct ingeslikt toen ik besefte dat ik nu met een héél verdrietig meisje het huis moest delen. Toen ik zei dat ze dan alvast maar eens rond moest gaan kijken op internet bleek dat ze Marktplaats al lang had geraadpleegd! En zo gingen we de volgende dag al met de drie meiden op stap, naar de Hurkse Hoeve. De ontzettend aardige man had nog 1 reu en 1 teefje. Het geluk was dat een van de mensen, die een reu wilden, boven uit het land kwamen en zodoende alleen hadden gereserveerd. Wij konden dus nog kiezen. Eigenlijk waren ze alletwee even schattig maar die op de foto is het dus geworden, onze Bikkel.
Verder zie je rechts nog een foto van een Kitten. Dat is weer een heel ander verhaal. Danique had het al eens eerder over en poesje gehad maar dat had Bella resoluut afgewezen met: “Dat kan helemaal niet, Bodie vreet hem op! Misschien ooit nog eens als we een jong hondje nemen”. Dat was toen schijnbaar niet tegen dovemansoren gezegd want dat kon ze zich nog erg goed herinneren. En dan is een klein zusje af en toe best handig want die riep dat haar vriendinnetje thuis nog 2 kittens had die weg mochten. Donderdag 3 oktober hebben we Bikkel opgehaald en vrijdag 4 oktober is Patriesja met Danique en Daphne naar de kitten gaan kijken. Daar bleef het niet bij trouwens want ze kwamen terug met de allermooiste van het stel. Een naam was er ook snel, onze laatste aanwinst gaat dus als Lexie door het leven.
Afgelopen maandag hebben we afscheid moeten nemen van een hele speciale hond, mijn aller- aller- allergrootste vriend. We wisten natuurlijk wel dat hij al heel erg oud was en dat hij niet meer zo snel liep als vroeger, maar dat hij ineens zo snel af zou takelen hadden we nooit kunnen bedenken. Vorige week donderdag zijn Tony en ik met hem naar de dierenarts gegaan om eens te vragen of hij misschien nog een oppepmiddeltje voor onze Bodie mee kon geven, maar wat we toen te horen kregen deed de grond onder mijn voeten wegzakken. Hij bleek een enorme tumor in zijn buik te hebben!! Dat verklaarde wel gelijk waarom hij de laatste tijd wat moeier was na het wandelen en meer hijgde dan voorheen. De tumor drukte waarschijnlijk al op zijn bloedvaten en daardoor was volgens de arts zijn bloedsomloop verre van ideaal. In zijn laatste weken heeft hij twee keer een soort van beroerte gehad blijkt nu. We hebben hem wel een keer zien vallen om daarna even te blijven liggen en rusten maar zagen daar niets alarmerends in. Hij zakte al eens eerder door zijn heupen om dan even een pauze te nemen alvorens weer op te staan. Door de slechte bloedsomloop en minder ruimte voor zijn longen was onze Bodie waarschijnlijk ook steeds zo snel moe, hij kwam in de avond nog maar met heel veel moeite omhoog om een rondje te gaan lopen. Ook eten ging steeds moeilijker, zijn brokken kreeg hij al een tijdje niet meer weg, de blikjes vlees waar hij altijd zo blij van werd liet hij gewoon staan, het enige wat hij nog at was een boterham met vleeswaar. Lees meer…
Zaterdagmiddag 14 september werden Danique, Daphne en ik opgehaald door collega Ingrid F. in een originele, Amerikaanse BMW om naar de premiere van de musical De Reunie in het Amsterdamse Meervaarttheater te gaan. De komende maanden organiseert De Zonnebloem een theatertournee voor mensen met een beperking en wij waren uitgenodigd om de premiere bij te wonen. De musical zat vol herkenbare liedjes, van de Beatles tot klassiekers uit de Nederpop. Het werd uiteindelijk een hele gezellige middag met gratis drankjes, koekjes en slagroomsoesjes. Onder de genodigden waren trouwens ook Pamela Teves, bekend van haar rol in Onderweg naar Morgen als de gemene Bettina Wertheimer, Gemma van Eck die in de jaren zeventig deel uitmaakte van de meidengroep Babe en Ron Brandsteder met zijn vrouw. Best grappig om te zien dat ‘beroemdheden’ ook maar mensen zijn en gewoon gebruik maken van dezelfde toilet als wij.
Afgelopen donderdag hadden we ons jaarlijkse afdelingsuitje en hebben we een bezoekje gebracht aan kookstudio ‘Puur’ in Breda. Hier mochten we, verdeeld in groepjes, onze eigen high tea voorbereiden. En niet geheel onbelangrijk, daarna mochten we alles zelf opeten!! Deze keukenprinses had samen met Liane gezonde sandwiches gemaakt en ze waren nog goed gelukt ook. De recepten heb ik inmiddels verzameld, dus het plan is om dit ooit thuis nog eens over te doen.
Ook Tony is inmiddels een beetje besmet geraakt met het wandelvirus, hij heeft zelfs al mooie, professionele wandelschoenen aangeschaft. Gisteren mochten die nieuwe schoenen hun eerste officiele, grote afstand afleggen, we vertrokken in de ochtend al om 7.00 uur naar Amsterdam om van Dam tot Dam te gaan. De auto hadden we geparkeerd bij De Arena en daar kregen we 5 ‘gratis’ metrokaartjes zodat we makkelijk en snel in het centrum waren. Zo konden we al om 9.10 uur van start gaan voor de 18 km naar Zaandam, mooi op tijd dus. Het was allemaal supergoed geregeld en we werden behoorlijk verwend onderweg met fruit, drinken, koekjes en mooie muziek. We hebben een paar keer op een terrasje gezeten, zijn met de pont het IJ overgestoken en bereikten rond 14.10 uur de finish in Zaandam. Vandaar zijn we met de Zaanboot over de Coentunnel en de IJtunnel terug naar Amsterdam gevaren. Met een paar blaren voor Tony en een mooie medaille voor ons allemaal konden we met een fijn gevoel weer terug naar huis. Lees meer…