Wit busje
Daphne moet, om op school te komen, iedere dag een drukke rotonde oversteken. Ik vind dat altijd een beetje eng, zeker nu het nog donker is ‘s morgens. Afgelopen weekend heeft Tony nog een grote verstraler op haar fiets gezet, zodat ze haar in ieder geval goed kunnen zien, maar dat bleek dus niet goed genoeg te zijn.
Vanmorgen liep ik met haar mee naar de rotonde en stond te kijken of ze veilig aan de overkant kwam. Ik zag een wit busje naderen en twijfelde al een beetje of die wel ging stoppen. Ik wilde nog naar haar roepen: ‘Daphne, doorfietsen!!!’ maar het was al te laat. Het busje reed gewoon door en tikte haar aan de achterkant aan. Gelukkig viel het uiteindelijk allemaal wel mee, maar we hadden wel even de schrik in de benen. De bestuurder en zijn medepassagier waren wel aardig en ik kreeg gelijk een telefoonnummer van ze, zodat we konden bellen als er nog iets was.
Toen ik weer thuis was aangekomen, bedacht ik me ineens dat het een wit busje was. Er wordt hier in Dongen al een tijdje gewaarschuwd voor een kinderlokker en die schijnt ook in een wit busje te rijden. Zouden ze Daphne expres aangetikt hebben, zodat ze daarna aan konden bieden om haar naar huis te brengen?? Toen ik haar weer uit school haalde, heb ik voor de zekerheid nog maar eens uitgelegd dat ze NOOIT bij iemand in de auto mag stappen, dus ook niet als ze aardig lijken en willen helpen. Waarschijnlijk haal ik me van alles in mijn hoofd en was het gewoon een ongelukje, maar ik heb er wel een beetje een naar gevoel bij.
Gelukkig dat jij die ochtend meereed dan!,
x
Kan me heel goed voorstellen hoe je je voelt, Bregje is ook eens aangetikt door een auto met een valpartij tot gevolg. Toen ik een telefoontje kreeg kon ik zelf wel janken. En dan die kinderlokker, daar krijg je als ouder altijd een rot gevoel bij. Je zou ze het liefst tot haar 28 begeleiden maar ja…..loslaten hè. (Heb ik nog steeds moeite mee, gelukkig is ze nog een half jaartje in het veilige Dussen)…en met dat “veilig” spreek ik mezelf wat moed in.