Vrijdag 7 augustus
Door Tony
Ondanks dat het vandaag vroeger was, was het toch al wel weer kwart voor 10 toen Danny geld kwam halen om stokbrood te kopen. Aan het einde van de vakantie is iedereen wat slaperiger lijkt het wel. Het scheelt natuurlijk dat de jongens de laatste tijd uitgaan en meestal pas om 1.00/1.30 uur op bed liggen.
Met de verloren gegane ‘doe-dag’ van het fietsen miste ik wel wat actie. Patriesja wilde nog een keer lekker aan het water liggen. Het was dus een goed idee om nog een keer naar het leuke strandje in Roquebrun te rijden. De meisjes kunnen daar lekker zwemmen en zonnen, de jongens daar in de buurt een kanotochtje maken. En zo hebben we het ook gedaan.
In Roquebrun zelf verhuurden ze ook kano’s, dus dat was makkelijk. We werden weggebracht en zijn met 3 kayaks 9 km verderop vertrokken. De tocht was iets anders met iets grotere ‘stille’ stukken. De hoogteverschillen waren ook iets minder, of de afdalingen langer en minder stijl. Dat gaf dan weer wel hogere golven in zo’n snel stuk waar de neus van de kayak in ‘hapte’ zodat je vaak een flinke golf over je heen kreeg. Ook vandaag weer dikke pret dus.
Op de langere rustige stukken, waar we soms flink tegenwind hadden, kwam het verschil in spier-leeftijd en daarmee een beetje de spierkracht, naar boven. Waar bijna 15-jarige spieren de 44-jarige meestal aardig konden bijbenen, moesten de bijna 13-jarige spieren zich soms gewonnen geven. Toch heeft ook Danny de tocht goed doorstaan en dus afgemaakt, al was hij wel flink zwaarder dan de eerste.
Ook grappig, Danny is nog een keer omgeslaan (de reden is nog steeds een raadsel) en nog tegen een zwemmer aangevaren. Hij riep nog ‘tuut tuut’ maar dat verstond de Fransman waarschijnlijk niet.
We kwamen dus met onze kayaks weer aan in Roquebrun en zijn gelijk doorgelopen naar het strandje, een kleine 100 meter verderop. Daar zaten de meiden lekker in het water, Patriesja was aan het zonnen in mijn strandstoel. Met Nick, Rowie en Danique ben ik nog even in het water geweest langs en door alle watervalletjes. Daar vroeg ik ook waarom ze niet met de zwembanden vanaf zo’n watervalletje gingen. Dat wilden ze wel, maar ze vonden het te eng. Met een beetje praten en helpen durfden Rowie en Danique het wel aan en vonden het toch wel heel leuk.
Toen ze terugkwamen was het tijd om maar weer eens richting Vias te rijden, met een tussenstop bij Ed (een supermarkt). Daar hebben we nog wat aardappeltjes en cordon blues meegenomen en daarna doorgereden naar onze bungalow. De ‘sponsjes’ van vandaag smaakten net iets anders. Het zijn ‘kauwgommetjes’ geworden, maar wel eetbaar.
Na het eten weer een gebruikelijke avond, zowel voor ons als voor de kinderen. Shit, nog maar 1 dag te gaan!
Voor meer foto