Beugelbekkie
22 juli 2009
Vandaag was de dag waar Danny al zo lang naar uit had gekeken. Hij mocht zijn beugel op gaan halen!
Toen Danny nog een piepklein kleutertje was en alleen nog maar melktandjes had, mocht hij een keertje bij de tandarts op bezoek en die wist toen al te vertellen dat hij later vast en zeker een beugel nodig zou hebben. Ik kon toen bijna niet geloven dat een tandarts aan een melkgebit kan zien dat iemand later een beugel nodig heeft. Maar toen jaren later zijn melktanden vervangen waren door ‘grote mensen’ tanden moest ik de tandarts alsnog gelijk geven.
Danny hoort nu dus bij het clubje van de beugelbekkies en ik weet zeker dat hij voorlopig nog een aantal jaren in het clubje mag blijven!
Staat ‘m goed, die beugel. Hij krijgt overigens ruzie met mij, als hij die beugel niet draagt en iedere keer smoesjes verzint om er onderuit te komen. Straks is ie geopereerd en staat zijn gezicht recht, maar zijn tanden zo scheef als de toren van Pisa. DRAGEN DAT DING, DAN BEN JE EEN ECHTE VENT. Zo laat hem dit maar eens lezen.
Opa.