Dat was even schrikken!!
Ik weet natuurlijk best dat Bodie niet meer de jongste is en dat hij steeds langzamer gaat lopen had ik ook al wel gemerkt. Maar toen ik gisteren in de vroege ochtend bij mijn hondje kwam, kreeg ik de schrik van mijn leven. Hij kon namelijk helemaal niet meer omhoog, lag maar wat te piepen en keek me met zijn grote bruine ogen heel zielig aan. Mijn hart brak en ik raakte helemaal in paniek. Ik ben gelijk naar boven gerend om Tony om hulp te vragen. Die dacht gelijk aan het allerergste en sprong uit zijn bed. Ik kon er nog net uitkrijgen dat het geen kwestie was van leven of dood, maar dat hij alleen niet meer op kon staan. Tony heeft hem opgetild, op zijn pootjes gezet en toen bleek dat hij gelukkig wel kon lopen. Heel rustig ben ik toen met hem een blokje om gegaan.
Daarna moest ik helaas gaan werken, maar ik kon hem gelukkig wel in goede handen achterlaten. Ik had moeite om de dag door te komen, wilde het liefst weer naar huis en had ontzettend veel moeite om die zielige blik uit mijn hoofd te krijgen. Alsof ik ineens pas echt tot het besef was gekomen dat zelfs Bodie niet voor altijd en eeuwig is …..
‘s Avonds ben ik met hem naar de dierenarts gewandeld en daar heeft hij pijnstillers en voedingssuplement voor de gewrichten gekregen. Bodie werd deze dierendag dus verwend met medicijnen in plaats van een groot bot. Gelukkig is hij een goede eter en neemt hij alles braaf in. Nu maar hopen dat het heel snel wat beter met hem gaat!!