Afscheid van een hele speciale vriend
Afgelopen maandag hebben we afscheid moeten nemen van een hele speciale hond, mijn aller- aller- allergrootste vriend. We wisten natuurlijk wel dat hij al heel erg oud was en dat hij niet meer zo snel liep als vroeger, maar dat hij ineens zo snel af zou takelen hadden we nooit kunnen bedenken. Vorige week donderdag zijn Tony en ik met hem naar de dierenarts gegaan om eens te vragen of hij misschien nog een oppepmiddeltje voor onze Bodie mee kon geven, maar wat we toen te horen kregen deed de grond onder mijn voeten wegzakken. Hij bleek een enorme tumor in zijn buik te hebben!! Dat verklaarde wel gelijk waarom hij de laatste tijd wat moeier was na het wandelen en meer hijgde dan voorheen. De tumor drukte waarschijnlijk al op zijn bloedvaten en daardoor was volgens de arts zijn bloedsomloop verre van ideaal. In zijn laatste weken heeft hij twee keer een soort van beroerte gehad blijkt nu. We hebben hem wel een keer zien vallen om daarna even te blijven liggen en rusten maar zagen daar niets alarmerends in. Hij zakte al eens eerder door zijn heupen om dan even een pauze te nemen alvorens weer op te staan. Door de slechte bloedsomloop en minder ruimte voor zijn longen was onze Bodie waarschijnlijk ook steeds zo snel moe, hij kwam in de avond nog maar met heel veel moeite omhoog om een rondje te gaan lopen. Ook eten ging steeds moeilijker, zijn brokken kreeg hij al een tijdje niet meer weg, de blikjes vlees waar hij altijd zo blij van werd liet hij gewoon staan, het enige wat hij nog at was een boterham met vleeswaar. Lees meer…