TonPat en de rest

We hebben er lang naar uit gekeken en daar was het dan eindelijk, ons motor-weekendje weg. SuperOma Joke had aangeboden om op te passen en ze mochten vrijdag al komen. Met de maandag van Pinksteren erbij zijn dat dus vier dagen, joepie! De weersvoorspellingen waren een beetje onduidelijk en zeker niet eenduidig. Gelukkig zou het op vrijdag tijdens de heenreis droog blijven en op zaterdag, onze eerste toerdag, ook.Dat droog  blijven klopte wel als je alles tussen Eindhoven en Vianden niet meerekent. We reden tegen half twaalf weg en ondanks dat het niet heel erg warm was, was het wel droog.

Nu kan ik een heel verhaal gaan schrijven over onze heenreis maar dat zou erg, erg lang gaan worden. Dus in het kort, we kwamen om ong. vijf uur aan, precies even nat als dat we zwemmend zouden zijn gegaan. Patriesja had het daarnaast erg koud en kon niet stoppen met bibberen en klappertanden. Snel naar de hotelkamer van het erg mooie hotel om die kleding uit te trekken. Ze ging snel onder de (hete) douche staan maar kon niet echt warm worden. Ik ben de droge kleding uit de koffers gaan halen en na 45 minuten onder het hete water was ze weer een beetje bekomen. Alleraardigst ook dat het ineens helemaal droog was geworden

We zijn in het restaurant van het hotel gaan eten en dat smaakte erg goed. Na een klein wandelingetje naar het centrum en langs de Our zijn we terug gegaan naar onze kamer. Verwarming aan, WiFi ingesteld en met de iPad’s onder de dekens. Wat een luxe! De volgende morgen eerst genoten van een echt ontzettend uitgebreid en lekker ontbijt en daarna snel de motor op. En dit is waar we voor kwamen, veel zon, temperaturen die snel omhoog liepen en een prachtige omgeving. Bij Piesport de berg weer af over een prachtige weg omdat ze daar een gezellig terrasje hebben. Na enkele terrasjes en tussenstops op weg naar Sint Alegund, omdat ze daar de beste schnitzel hawaii van heel Europa hebben. En dan met een volle buik nog een uurtje sturen richting Vianden.

‘S avonds besloten we om al zondag in plaats van maandag richting huis te rijden. De voorspellingen gaven aan dat het zondagmiddag al zou gaan regenen en maandag wellicht weer waterbommen. Zondags zijn we dus met een omweg via Echternach, Weiswampach en Monschau naar huis gereden en konden als we niet te lang over onze stops deden de regen voor blijven. Het was dus korter en soms kouder en natter dan gepland maar we hebben er toch weer wel van genoten. De zaterdagrit was heerlijk, de hotelkamer en het eten ook. Dus gewoon op naar volgend jaar!

Tony Auto / Motor

Op Hemelvaartsdag hebben we met een groepje van vier een rondje in en rond Dongen gelopen. Het zonnetje stond dan wel hoog aan de hemel, maar de hevig woeiende wind zorgde ervoor dat de gevoelstemperatuur wederom ver beneden het gemiddelde lag. Optimistische Danique had voor vertrek nog een korte broek in haar rugzak gestopt en onderweg heeft ze die zelfs nog even aangetrokken. Maar na een paar kilometer verruilde ze hem weer net zo snel voor haar broek met lange pijpen. En of het nou warm is of toch een beetje fris, een ijsje gaat er natuurlijk altijd wel in. Het nadeel van wandelen in de directe omgeving is dat je constant de neiging hebt om de kortste weg naar huis te nemen. Maar uiteindelijk hebben we met een extra blokje om toch nog een afstand van 19 km kunnen behalen. En eigenlijk was deze dag alleen bedoeld om een beetje op te warmen voor de dag daarna, op vrijdag wilden we namelijk nog een keer de 30 km afleggen. En deze keer was ons wandelclubje weer wel compleet. ‘s Morgens om 7.15 uur vertrokken we met z’n allen bij Joke met als einddoel Den Bosch. De meest ervaren wandelaarster onder ons had dit al vaker gedaan, dus we hadden deze keer geen routebeschrijving nodig. We konden gewoon de bordjes volgen, via De Moer naar Loon op Zand en vervolgens naar Vught. Onderweg maakten we natuurlijk wel even tijd voor een heerlijk warm drankje. En het ging weer hartstikke goed, na 25 km was er zelfs nog energie over voor een geintje en een dansje. Van Vught liepen we gelijk Den Bosch in en was het einddoel weer bijna bereikt, nu hoefden we alleen nog de bordjes ‘centrum’ te volgen. Uiteindelijk kwamen we ruim binnen de tijd aan op een verwarmd terras en konden we gaan genieten van de ultieme beloning: een overheerlijke Bossche Bol want die hadden we nu natuurlijk wel verdiend. Yes, we did it again!!

Patriesja Gewoon wij

Er was eens een hond, geen gewone maar een Koninklijke hond. Zijn naam is Bodie, beter bekend als Prins Bodie. En omdat hij een koninklijk leven leidt is hij al heel oud. Zo oud zelfs dat hij al wat minder goed gaat horen. Toch gaat het verder nog heel goed met de prins. Hij neemt op zijn tijd nog een lekker badje en kan ook nog enorm genieten van een lekker hapje. Gisteren was er iets speciaals met de Prins, hij vierde zijn veertiende verjaardag. Nou, je moet weten, dat is héél oud voor een hond, zelfs voor een Koninklijke hond! En het leuke, de Prins leeft nog lang en gelukkig!

Tony Algemeen, Beestjes

Volgens de wandelgids zouden we deze zondag een rondje Tilburg kunnen gaan lopen, maar we wilden eigenlijk eens een keertje helemaal niets aan inschrijfgeld uitgeven. Het geld dat we hiermee zouden besparen konden we op deze zomerse lentedag immers beter aan een ijsje en iets te drinken besteden. En zo vertrokken we vanaf huisje Donders richting Loonse en Drunense Duinen met als einddoel ‘De Roestelberg’. De experts zijn het er nog steeds niet helemaal over eens hoeveel kilometer we uiteindelijk afgelegd hebben, volgens digital Tony moeten het er ongeveer 26 zijn geweest, de stappenteller van Inge gaf aan dat we 28 km hadden gelopen en volgens de stappenteller van Joke waren het er maar liefst 32. Ik stel voor om daar dan maar het gemiddelde van te nemen en dan kom ik op een mooie afstand van 28,66 km. En dan moet er onderweg natuurlijk af en toe even gerekt en gestrekt worden, al doet Daphne dat misschien op een ietwat ongewone plek. En na de afgelopen wandelzondag volgen deze week ook nog een wandeldonderdag en een wandelvrijdag, ik heb de zon alvast maar weer gereserveerd.

Patriesja Gewoon wij

Zaterdag 27 april hebben we het voor het eerst geprobeerd en het is ons nog gelukt ook, we hebben 30 km gelopen. Joke kon er deze keer helaas niet bij zijn, maar ik weet zeker dat ze volgende keer weer van de partij is. Eerlijk gezegd is de afstand me nog niet eens tegengevallen, het lopen ging ons allemaal behoorlijk goed af. Maar op het moment dat ik bij Inge in de auto stapte takelde ik gelijk helemaal af. Ook Inge had het helemaal gehad, ze is gelijk doorgereden naar huis en dacht ‘s avonds dat het echt nooit meer goed zou komen met haar. De jongere meiden hadden overigens nergens last van, wat een kanjers zijn het toch!! We weten nu dat we 30 km kunnen halen, het lastige is dat we dat 4 dagen na elkaar zullen moeten gaan doen. En als we ‘s middags terug komen kunnen we niet lekker in de bank ploffen en een warm bad nemen, maar moeten we genoegen nemen met een luchtbed en een douche waar we waarschijnlijk voor in de rij moeten staan.

Onze wandeling was, met het oog op de troonswisseling,  natuurlijk een klein beetje oranje gekleurd. Zelfs de mobiele toilet deed me denken aan de op komst zijnde laatste koninginnedag. De koningswup van Danique heeft ons ook nog een tijdje gezelschap gehouden, maar helaas zijn we hem halverwege de wandeling uit het oog verloren. Onderweg zorgen we natuurlijk wel dat we niks tekort komen, een kauwgommetje, een relaxed drankje op een mooi terras en een ijsje op camping ‘t Haasje zorgen er voor dat we op de been blijven. Het was weer een gezellige dag met mooie momentjes, mooie plekjes en mooie meiden. Op naar de volgende wandeling!

Patriesja Gewoon wij