Een tijdje geleden wilde Danique haar krantenwijkje opzeggen, ze had het er echt helemaal mee gehad. Maar ondertussen had ze wel een speciale aanbieding van de Efteling gezien waarin een abonnement wordt aangeboden voor 15 euro per maand waarvan je eerste 2 maanden ook nog eens gratis ontvangt. Ik stelde dus voor dat Danique in het vervolg de krantjes samen met Daphne rond zou gaan brengen zodat ze van het verdiende geld allebei een abonnement konden nemen. Daphne vond dit uiteraard een supergoed idee.
Vorig weekend wilden ze dit abonnement natuurlijk gelijk gaan halen, dus we besloten zaterdag op de fiets richting Kaatsheuvel te gaan. Ook Tony wilde best een keertje met ons mee, maar daar had hij al heel snel spijt van. Een stevige frisse wind waaide ons tegemoet en die zorgde ervoor dat we amper vooruit kwamen. Tony zat op zijn fietske zonder versnellingen te mopperen dat hij wilde omdraaien, stoppen en/of gaan lopen. Toen we uiteindelijk bij de Efteling aankwamen hebben Danique en Daphne bij de klantenservice gelijk hun abonnement opgehaald. Ik vond dat dappere Tony na al die inspanningen wel een beloning had verdiend, dus ik heb hem meegenomen naar Bosrijk, alwaar we op het terras in het zonnetje uit de wind een heerlijke latte macchiato en een chocoladebol hebben genuttigd. De terugweg ging overigens een stuk beter, in een vloek en een scheet waren we weer terug in Dongen.
Danique en Daphne hadden de smaak te pakken en wilden ook op zondag nog een paar uurtjes in de Efteling doorbrengen, maar we hadden ook graag nog wat wandelkilometertjes willen maken. We besloten een en ander te combineren en zo vertrok ik zondagochtend samen met mijn meiden weer richting Kaatsheuvel, deze keer niet op de fiets maar te voet! Een paar uurtjes later pikte motormuis Tony mij bij de ingang van de wondere wereld weer op, zodat we van daaruit nog even bij Piet met z’n nieuwe knie op ziekenbezoek konden. Nog een beetje geduld hebben Piet en dan gaat het vast en zeker allemaal goed komen!
Patriesja Gewoon wij
Vandaag zijn we voor de verandering eens een wandeltocht in Gilze gaan maken, een prachtige dag door de Noord-Brabantse bossen. En na de 24 km van vorige week waren de 20 km die we op deze warme zondag aflegden appeltje eitje. Ik ben weer totaal helemaal in mijn element, een zweetspleet, klotsende oksels, een watergootje en gelukkig weer de nodige poephoopjes. Vrouwtje theelepel geniet van de omgeving en de navigator bestudeert of we nog op het juiste bospad zitten. We beginnen steeds meer te genieten van onze wandeldagen en dat heeft niet alleen te maken met het beter wordende weer. Gewoon heerlijk van elkaar genieten en voldoende tijd om samen te kletsen, te lachen en te zingen zonder mobiel of laptop bij de hand. Beetje poseren voor de foto, op een bankje, in een hutje of bovenop een boom en natuurlijk een hoop lekkernijen in de tas of op het terras. Gelukkig hebben we nog een paar maanden wandelplezier tegoed voor de Vierdaagse van start gaat!
Patriesja Gewoon wij
Afgelopen zaterdag was Tony jarig en dat wilden we natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan. We hadden (bijna) iedereen uitgenodigd voor een heerlijke zaterdagmiddaglunch en om de sfeer niet te verpesten hebben we de rest van de dag niet over zijn leeftijd gesproken. Normaal gesproken heb ik moeite om een cadeautje te bedenken voor mijn jarige mannetje, maar dit jaar was dat niet zo moeilijk. Tegenwoordig gaan Tony en ik samen met onze iPadjes naar bed, maar een documentaire kijken met zo’n ding in je handen is natuurlijk niet zo handig. Daarom heb ik woensdagavond, na wat speurwerk van mijn vader, een standaard besteld die hij aan zijn bed kan vastmaken. Nu gaat het opstaan pas echt lastig worden!
Zondag stond de Rode Kruis Tocht op het programma. En na de vreselijk koude moppertocht van vorige week hoopte ik dat het deze keer eindelijk eens wat warmer zou zijn. Toen we vanmorgen vertrokken was het nog rond het vriespunt, maar onderweg naar Goirle brak de zon door en die heeft ons de rest van de dag ook eigenlijk niet meer in de steek gelaten. Nadat het materiaal helemaal in orde was en we onze uitgebreide ‘gratis’ lunchpakketjes opgehaald hadden vertrokken we vol goede moed aan onze lange tocht van 24 km. En wat ziet de wereld er ineens een stuk vriendelijker uit als de zon schijnt! We werden achtervolgd door onze eigen schaduw, Danique knuffelde van blijdschap een boom en Joke wilde graag op de foto zonder jas. Onderweg was gelukkig ook voldoende gelegenheid voor een sanitaire stop, al was dat soms toch een heel klein beetje aanpassen! Toch was het niet voor iedereen de perfekte dag, Inge zag het af en toe echt niet meer zitten, Danique en Bregje hadden het ook zeker niet altijd makkelijk en we mochten zeker een uur niet praten. De laatste loodjes waren vooral voor Bregje erg zwaar, maar ze liet zich niet kennen en heeft het tot het einde volgehouden. Ook ik bleek niet geheel ongeschonden uit de strijd te zijn gekomen, maar toch kijk ik nu alweer uit naar onze volgende wandeling.
Patriesja Gewoon wij
Gisteren besloten we naar Dussen af te reizen om 21 km te gaan wandelen, tenminste dat was de bedoeling. Aan de route lag het niet, we hadden een heerlijk rustig wandelpad uitgezocht dat helemaal langs het water liep. Dat zou op zich prachtig moeten zijn, maar het was weer die vreselijke wind en die veel te lage temperatuur die me het leven echt zuur maakte. Helemaal in mijn jas gedoken werd ik plots heel erg boos en liep ik behoorlijk in mezelf te mopperen. Op deze manier kan ik echt nog maar met moeite lol beleven aan onze gezamenlijke wandelingen. Ik probeerde mijn gedachten nog wel te verzetten door aan warme koffie te denken, maar mijn ijskoude benen en zere oren maakten dat ik er nu gewoon echt klaar mee ben. We besloten onze trainingstocht dus maar in te korten naar 16,5 km zodat we een einde konden maken aan die gruwelijke ellende. Bij thuiskomst werden gelukkig al snel de gourmetstelletjes in het stopcontact gestoken zodat we weer een beetje op konden warmen en natuurlijk heerlijk en vooral veel konden eten.
Vandaag waren we uitgenodigd voor een paasbrunch bij mijn gepensioneerde vader en moeder, en zo kon ik gelijk ook even de prachtige nieuwe auto in het echt bekijken. Die auto die gewoon buiten op straat naast andere auto’s geparkeerd staat, daar waar kleine kinderen spelen met een bal! Ik heb dus wel een idee wat mijn vader nu met al die vrije tijd kan gaan doen. Zet je stoel voor het raam paps en hou die mooie blauwe auto maar goed in de gaten.
Afgelopen week is Daphne trouwens met haar geliefde groep 8 op kamp geweest. Dinsdagochtend heb ik haar, samen met alle andere kinderen van de Heilig Hartschool, uitgezwaaid, waarna ze op de fiets naar Tilburg vertrokken. Ik had toch even moeite om mijn emoties in bedwang te houden, dit is tenslotte mijn laatste dochter die over een paar maanden de basisschool gaat verlaten om naar de middelbare school te gaan. En dan moet je als moeder dus best even je tranen inslikken en kom je tot het besef dat ook de allerkleinste kindjes uiteindelijk groot worden.
Patriesja Gewoon wij
Een tijdje geleden wilde Danique haar krantenwijkje opzeggen, ze had het er echt helemaal mee gehad. Maar ondertussen had ze wel een speciale aanbieding van de Efteling gezien waarin een abonnement wordt aangeboden voor 15 euro per maand waarvan je eerste 2 maanden ook nog eens gratis ontvangt. Ik stelde dus voor dat Danique in het vervolg de krantjes samen met Daphne rond zou gaan brengen zodat ze van het verdiende geld allebei een abonnement konden nemen. Daphne vond dit uiteraard een supergoed idee.
