Gistermiddag zijn ik, Danique en Daphne met Inge naar Dussen gereden. Dit om het avondmaal voor te bereiden voor de gasten die in de avond zouden arriveren voor ons jaarlijkse suprise avondje. Inge en ik hadden bedacht om ‘broodjes a la Leny’ te maken en een grote schaal ‘pudding met rode suiker’. De eerste pan custard liet Inge een beetje aanbranden, maar gelukkig hadden we nog tijd genoeg om een nieuwe te maken. Danique heeft ondertussen de kapsels en glitters van de meiden verzorgd. Tegen etenstijd arriveerde de rest van het gezelschap, tot onze grote verrassing waren Tony, Nick, Danny en Rowie nog voor de afgesproken tijd en zelfs voor Joke, Piet en Toos aanwezig!
Na een goed gelukte maaltijd zijn we gelijk met de surprises begonnen. Zoals ieder jaar kon Daphne ook nu weer niet wachten, dus zij mocht als eerste haar, niet helemaal zelfgemaakte, iPad aan Toos geven. Daarna was Bregje aan de beurt, zij had een reservebus gemaakt voor Piet. Rowie en Danique hadden de krachten gebundeld en samen een prachtig kunstwerk gemaakt voor Piet en Inge. Danny had een hondje geadopteerd voor Rowie. Nick had dit jaar, onder lichte dwang, iets meer tijd vrij kunnen maken en maakte voor zijn vader een laptop. Ik liet Nick alvast zijn eigen rijbewijs vasthouden. Inge verblijdde haar dochter met een warme koptelefoon. Tony had voor Daphne een Android poppetje gemaakt. Piet C. timmerde voor Danny een mengpaneel. Piet S. maakte een fotocamera voor Joke waar ze geen batterijen voor nodig heeft. Toos gaf haar hart aan Danique. En last but not least, Joke had voor mij een originele ‘Nijmeegse’ wandelschoen gemaakt.
Toen alle surprises waren vergeven hebben we onder het genot van een hapje en een drankje nog gezellig na zitten kletsen. En na een enorme afwas eerder die avond hebben we de laatste vieze vaat laten staan voor de gastheer en gastvrouw. Wat me gelijk op het volgende punt brengt, wil degene die zich beschikbaar stelt om de surprise avond van volgend jaar te organiseren wel zorgen voor een goed werkende vaatwasser?!
Patriesja Gewoon wij
Een heleboel jaren heb ik met een klein, doch genant, probleempje rondgelopen. Misschien was het een soort van straf omdat ik vroeger mijn bos kroeskrullen vaak vervloekt heb en liever met mooi glad haar door het leven was gegaan, maar na de geboorte van mijn kinderen werd die bos krullen alsmaar kleiner en kleiner. Tot ik op een dag in de spiegel keek en daar diep ongelukkig van werd, ik moest dringend iets gaan bedenken want op deze manier durfde ik echt de straat niet meer op. Vanaf dat moment is er een sjaaltje op mijn hoofd beland en dat is er eigenlijk nooit meer vanaf gegaan. En natuurlijk raakte ik en de mensen om me heen daar wel aan gewend en was het ook wel eens makkelijk omdat ik nooit last had van een ‘bad hair day’. Maar toch bleef het altijd knagen omdat een vrouw nu eenmaal graag met een goed gevoel in de spiegel wil kijken. Zolang als ik me kan herinneren ga ik al naar een kapsalon in Raamsdonksveer omdat daar meer vrouwen komen met een haarprobleem, zodat ik me niet zo ongemakkelijk en bekeken voel.
Een tijdje geleden mocht ik daar kennismaken met een vrouw die kampte met een veel te hoge haargrens. Door middel van een klein haarstukje was zij de gelukkigste vrouw van de wereld geworden. En zo ging het balletje rollen, eigenaresse Clasien legde uit dat dat ook voor mij mogelijk was. Beetje scheren, beetje kleuren, beetje plakken, beetje knippen en je zou er echt helemaal niets van zien. Omdat ik natuurlijk totaal niks te verliezen had, besloot ik er gelijk voor te gaan. En zo zat ik gisteravond, na een lange, eindeloze, spannende dag, bij Clasien in de kapsalon. Mijn grootste angst was dat het een teleurstelling zou worden omdat ik er veel te veel van verwachtte. Maar na een paar uur liep ik met een ontzettend blij en vooral vrouwelijk gevoel weer naar buiten ZONDER SJAALTJE. Na een enthousiaste thuiskomst, een fotoreportage en veel blikken in de spiegel probeerde ik te gaan slapen, maar dat ging nog niet zo makkelijk. Ik durfde niet te bewegen en de enorme opwinding van de dag bleef maar in mijn hoofd hangen. En ook al was het een onrustige nacht, ik werd met een ontzettend gelukkig gevoel weer wakker. Met plezier kan ik weer naar mezelf kijken en wat is het een ontzettend heerlijk gevoel dat die kroeskrullen weer op mijn voorhoofd kriebelen!!
MAN, I FEEL LIKE A WOMAN!!!
Patriesja Gewoon wij
Het zal inmiddels algemeen bekend zijn dat ik een ontzettende hekel heb aan de wintertijd en alles wat daarmee samenhangt, gewoon veel te koud en veel te donker!! Maar de maand december mag daarop een uitzondering zijn. We proberen het zo gezellig mogelijk te maken met kaarsjes en lichtjes. Bovendien wordt onze collectie tijdloze kerstliederen weer tevoorschijn gehaald en er mag dan luidkeels meegezongen worden. Al een aantal jaar wordt onze kerstboom niet meer van zolder gehaald, simpelweg om het feit dat ik daar een beetje op uitgekeken ben en ook niet echt een geschikte plaats heb om zo’n groot obstakel neer te zetten. En toen zag ik in het reclamefoldertje van Xenos ineens de allerhipste kerstboom aller tijden staan. We hadden er dus voor kunnen kiezen om gelijk naar de winkel te rijden om die prachtige boom van steigerhout te gaan kopen, maar het leek mij veel leuker als Tony zelf zo’n boompje in elkaar zou knutselen. Toen we dus op een dag ‘toevallig’ in Dussen waren hebben we eens een kijkje genomen in het schuurtje van Piet en vonden daar de perfecte planken voor onze boom.
Tot mijn grote verrassing had Tony er nog schik in ook, binnen de kortste tijd had hij van een stapeltje planken een prachtig kunstwerk gemaakt. En zo’n kunstwerk verdient het dan natuurlijk om mooi aangekleed te worden. Ik ben dus nog diezelfde dag naar de Avri gereden om de juiste kerstversiering te shoppen die deze boom helemaal af zou maken. En zo gebeurde het dus dat we dit jaar al op 24 november onze kerstboom opgetuigd in de huiskamer hadden staan. Onze kinderen vonden hem ook ontzettend goed gelukt en wilden niet dat we hem weer op zouden ruimen. Tony protesteerde eerst nog wel een beetje, maar was diep van binnen natuurlijk ook best trots omdat hij zo goed gelukt was. Komend weekend gaan we de overige kerstversieringen opzoeken, steken de kaarsjes aan en zingen ondertussen: ‘We wish you a merry christmas …..!!’
Patriesja Gewoon wij
