TonPat en de rest

Sinds een paar jaar hebben we de ‘Donders traditie’ in ere hersteld. We trekken in november lootjes en hebben zo een aantal weken de tijd om voor elkaar wat kleine cadeautjes te kopen die we tijdens de kerstdagen aan elkaar kunnen geven. Vorig jaar zijn ook Piet en Toos aan ons groepje toegevoegd. Het was tot nu toe altijd vrijblijvend om er een surprise bij te maken, maar deze keer hadden we afgesproken dat iedereen iets in elkaar zou knutselen. Met onze wagen volgeladen met een hoop creativiteit vertrokken we dus dinsdagavond naar Piet en Toos.

Nadat we eerst met z’n allen gegeten hadden kon de pret beginnen. Daphne kon niet meer wachten, dus zij mocht als eerste haar surprise, een pak pannenkoekenmix, aan Piet geven, Piet gaf een auto aan Tony, Tony een Wii aan Danique, Danique een kunstwerk aan Danny en Danny het Habbohotel aan Daphne.

Dat was een mooi moment om wat lekkers te nuttigen. Piet en Toos hadden hun best gedaan, we werden getrakteerd op heerlijk ijs,  vruchten en warme kersen met slagroom! Nadat iedereen zijn natje en droogje weer achter de kiezen had konden we verder. Gaan we weer:

Bregje had een nagellakpotje gemaakt voor Rowie, Rowie een H&M shoppingbag voor mij en ik een mobieltje voor Bregje. Nick had heel erg zijn best gedaan voor Toos, een heus pakketje van Bol.com. Toos een snoep kunstwerk voor Joke, Joke een laptop voor Nick en toen bleven Piet en Inge over. Die hadden dus iets voor elkaar geknutseld, Piet maakte een skipiste voor Inge, en Inge een stanleymes voor Piet.

En zo waren alle surprises en cadeautjes vergeven, tenminste, zo leek het. Er kwam namelijk nog een verrasing voor Rowie. Joke en Inge waren de afgelopen twee jaar Rowie ‘vergeten’ en zo kwam ze twee keer zonder cadeautjes te zitten. Dat was eigenlijk al goed gemaakt, maar het zat ze toch nog niet helemaal lekker. En om er nu voor eens en voor altijd vanaf te zijn hadden de kerstvrouwen een liedje ingestudeerd, speciaal voor Rowie. Na afloop wilden mijn bonusdochter en ik ook nog even kijken hoe dat voelde en zo kwam ons heel gezellige avondje ten einde. Piet en Toos, tot volgend jaar!

Patriesja Gewoon wij, Kids

Allereerst wil ik mijn verontschuldigingen aanbieden omdat ik www.tonpat.nl een beetje verwaarloos de laatste tijd. Sinds wordfeud in mijn leven is gekomen maak ik weinig tijd vrij voor andere dingen. Mijn laptop blijft tegenwoordig dus vooral in de la liggen. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat er niks meer gebeurt in het leven van ‘TonPat en de rest’.

Laat ik eens beginnen met een verslag van de derde, en hopelijk nu dan echt de laatste, operatie van Danny. Vorige week donderdag 22 december werd hij om 8.00 uur in het ziekenhuis verwacht. Hij moest zich melden op de kinderafdeling waar al een bedje voor hem klaarstond. Gelukkig zag de mannelijke verpleegster al snel dat Danny zich beter thuis zou voelen in een bed van de ‘grote mensen afdeling’. Toen dat geregeld was werd hij naar de operatiekamer gereden waar al een hele rij bedden stond te wachten, iedereen wilde zeker net voor de feestdagen nog even geholpen worden. Nadat ik mezelf in een steriele overall had gehesen konden we verder lopen. En toen was het wachten op de anesthesist. Maar ik moet zeggen, ze zijn in zo’n operatiekamer overal op voorbereid. Aan het plafond aldaar hadden ze een beeldscherm opgehangen zodat we nog even konden kijken en luisteren naar een heerlijk ontspannende hardstyle beat. Omdat ik had gerekend op een dagvullende operatie, ben ik nadat ze Danny in slaap hadden gezongen, naar Breda gereden om een paar uurtjes te gaan werken. Maar al vroeg in de middag werd ik door het ziekenhuis gebeld, Danny was weer op weg naar de verkoeverkamer. Ik ben dus van De Zonnebloem weer terug naar Tilburg gereden en heb daar twee uur naar een snurkende jongeman zitten kijken. Uiteindelijk werd hij terug naar de kinderafdeling gebracht, maar wakker worden wilde nog niet echt lukken. Dit was ook de eerste keer dat hij had aangegeven dat hij veel pijn had en daarom hadden ze hem morfine gegeven. Dat verklaarde misschien waarom hij zijn ogen nog niet echt open kreeg. ‘s Avonds ben ik met Danique en mijn paps en mams nog even gaan kijken of hij inmiddels ontwaakt was, maar dat was niet echt het geval. Na een kwartiertje hebben we hem dus maar met rust gelaten en zijn weer huiswaarts gegaan. Tot mijn grote verrassing bleek het de volgende dag al een heel stuk beter te gaan zodat hij in een rolstoeltje het ziekenhuis kon verlaten. Opa en oma hadden aangeboden dat ze hem wel op wilden halen en zo geschiedde. Inmiddels zijn vanmorgen de hechtingen uit zijn gezicht gehaald en ziet het er allemaal al behoorlijk goed uit. Zodra de zwellingen minder zijn zouden we al echt resultaat moeten kunnen zien, wij zijn ontzettend benieuwd of de operatie deze keer wel gelukt is …..

Patriesja Kids

Het heerlijk avondje is gekomen, maar niet voor ons. Wij hebben afgelopen zaterdag al een soort van Sinterklaasavondje gevierd. Eerst hebben we met z’n allen zitten gourmetten en daarna moesten we snel verkleden om naar Merlijn in Oosterhout te gaan. Ik had daar een tijdje geleden twee banen gereserveerd om met Piet, Inge en Bregje gezellig een uurtje te gaan bowlen. Daar aangekomen moesten we in twee groepen gaan verdelen en het leek me wel verstandig om me aan te sluiten bij het meidengroepje onder 44 jaar, daar schatte ik mijn winkans het hoogste in. Na een balletje en een drankje zijn we, met de zwarte auto, weer terug naar ons nog stinkende huisje gereden. Tony had voor de meiden nog een paar rebussen in elkaar geknutseld om het toch nog een beetje spannend te maken, heel veel cadeautjes hoefden ze namelijk niet uit te pakken. Het was al nacht toen SamsungRowie, LGDanique en SonyDaphne uiteindelijk dolblij naar bed gingen.

Deze week kunnen de kerstversierseltjes van zolder gehaald worden en gaan we het jaar hopelijk een beetje goed afsluiten, zonder mijn favoriete witte auto weliswaar

Patriesja Gewoon wij