We hebben de waarschuwing niet serieus genomen:
‘Het beste advies voor Iphone/Android-bezitters is om er niet aan te beginnen. Wordfeud (WF) is ronduit verslavend. Het leidt enorm af tijdens werken, koken, autorijden en andere bezigheden. Niet aan beginnen dus. Voor wie al een account heeft (uit de dagen dat we nog dachten dat Wordfeud onschadelijk voor de gezondheid was) is het leed al geschied.’
En nu beheerst dit verslavende spelletje dus ons leven, we komen amper nog aan slapen toe en ik krijg al een beetje last van een ‘wordfeudarm’. Zelfs twitter heeft onder deze nieuwe hobby te lijden. We wordfeuden op de toilet, in de badkamer, in de tuin, in de slaapkamer, kortom we staan ermee op en gaan ermee naar bed.
Maar ondertussen hebben we nog wel wat tijd vrij kunnen maken om een lastig klusje aan te pakken. Onze voortuin was nodig aan een fikse opknapbeurt toe. De struiken groeiden alsmaar groter en groter en er lag al een hele tijd een enorme stapel stenen klaar om erin gelegd te worden. En het voelde weer even net als vroeger in Goirle, met volle aanhangers naar de milieuplaats om puin te storten. Met enig verschil dat ik dat dertig jaar geleden zonder enige moeite vol kon houden en nu na een dagje hard werken ‘s avonds volledig uitgeblust in de bank plofte. Maar het resultaat mag er wezen, de voortuin mag weer gezien worden.
Patriesja Gewoon wij
Afgelopen weekend vierde Kim alweer haar negende verjaardag. Het was prachtig weer, poolparty in oktober dus. Mijn nichtjes hebben een kleine speelgoedwinkel ter beschikking, dus ik heb me eens lekker uitgeleefd op de trampoline en met de hoelahoep. En dat vroeger alles beter was, bleek al snel. Ook al zat de hoelahoep bijna klem vast, toch kon ik hem maar met moeite omhoog houden. Trampoline springen ging me dan misschien iets beter af, ik heb de salto toch maar even gelaten voor wat het was. Mijn moeder wilde ook wel eens even laten zien waar ze allemaal nog toe in staat is op haar leeftijd. En dat had ze beter niet kunnen doen, na twee kleine hupsjes viel ze met haar neus in de gele chrysanten. Jammer genoeg is hier geen bewijsmateriaal van, omdat de fotografe dubbel lag van het lachen. Na deze lollige activiteiten werd de barbecue aangestoken, hoogstwaarschijnlijk voor de laatste keer dit jaar.
Kortom, het slechte nieuws van vandaag: het is herfst!! Het goede nieuws van vandaag: met Bodie gaat het gelukkig weer een heel stuk beter!!
Patriesja Beestjes, Gewoon wij
Ik weet natuurlijk best dat Bodie niet meer de jongste is en dat hij steeds langzamer gaat lopen had ik ook al wel gemerkt. Maar toen ik gisteren in de vroege ochtend bij mijn hondje kwam, kreeg ik de schrik van mijn leven. Hij kon namelijk helemaal niet meer omhoog, lag maar wat te piepen en keek me met zijn grote bruine ogen heel zielig aan. Mijn hart brak en ik raakte helemaal in paniek. Ik ben gelijk naar boven gerend om Tony om hulp te vragen. Die dacht gelijk aan het allerergste en sprong uit zijn bed. Ik kon er nog net uitkrijgen dat het geen kwestie was van leven of dood, maar dat hij alleen niet meer op kon staan. Tony heeft hem opgetild, op zijn pootjes gezet en toen bleek dat hij gelukkig wel kon lopen. Heel rustig ben ik toen met hem een blokje om gegaan.
Daarna moest ik helaas gaan werken, maar ik kon hem gelukkig wel in goede handen achterlaten. Ik had moeite om de dag door te komen, wilde het liefst weer naar huis en had ontzettend veel moeite om die zielige blik uit mijn hoofd te krijgen. Alsof ik ineens pas echt tot het besef was gekomen dat zelfs Bodie niet voor altijd en eeuwig is …..
‘s Avonds ben ik met hem naar de dierenarts gewandeld en daar heeft hij pijnstillers en voedingssuplement voor de gewrichten gekregen. Bodie werd deze dierendag dus verwend met medicijnen in plaats van een groot bot. Gelukkig is hij een goede eter en neemt hij alles braaf in. Nu maar hopen dat het heel snel wat beter met hem gaat!!
Patriesja Beestjes, Gewoon wij
