Ik moet eerlijk toegeven dat ik toch wel heel erg blij ben met mijn blingPhone. Afgelopen weekend schrok ik me dan ook een hoedje toen Tony zijn mobiel bijna op de grond liet vallen, hij kon hem nog net op tijd opvangen. Gelukkig maar, want wat als hij hem nou wel had laten vallen? Dan was hij natuurlijk kapot geweest en had hij me gevraagd of hij alsjeblieft zijn oude iPhone terug mocht hebben. En dan was hij vreselijk teleurgesteld geweest als ik hem had uitgelegd dat ik inmiddels erg gehecht ben geraakt aan mijn iPhone, maar dat er eventueel nog wel een hippe Samsung Diva in de la ligt.
Zo’n iPhone nodigt natuurlijk ook uit om af en toe eens te internetten of te twitteren. Daarom lijkt het me wel handig om een internet voordeelbundel toe te voegen aan mijn huidige abonnement. Ik probeer dus al een paar dagen contact te krijgen met T-Mobile, maar dat blijkt nog helemaal niet zo makkelijk te zijn. Eerst heb ik het online geprobeerd te wijzigen, maar dat lukte niet. Daarna heb ik via de chat op de site gevraagd of ze dat voor me konden regelen, maar die adviseerde mij om te bellen met de klantenservice. Dat besloot ik dus gelijk te doen. In het begin was ik nog hoopvol dat ik iemand aan de lijn zou krijgen, een leuk muziekje op de achtergrond maakte dat ik het ook niet zo erg vond om even te wachten. Af en toe verzekerde een vrouwenstem me dat ik zo snel mogelijk geholpen zou worden. Helaas vertelde ze er niet bij hoeveel wachtenden ik voor me had of hoe lang de wachttijd ongeveer was. Na EEN UUR EN EEN KWARTIER heb ik de moed opgegeven en de verbinding verbroken. Bedankt T-Mobile voor de geweldige service!
Patriesja Gewoon wij
Danny kwam dinsdagavond thuis met een pijnlijke pols. Hij was bij een vriendje van de trampoline gevallen en kon zijn pols niet meer bewegen. Zelfs tijdens het laptoppen gebruikte hij zijn linkerhand niet, dus dan moest het toch behoorlijk ernstig zijn. Woensdagochtend dacht hij even dat het beter ging, maar toen hij ‘s middags thuis kwam kon hij zijn pols nog steeds niet bewegen. Ik besloot voor de zekerheid toch maar even met de huisarts te bellen om te vragen of Danny even langs kon komen. Gelukkig was er een plaatsje vrijgekomen en kon hij gelijk even naar zijn pols laten kijken. De huisarts stuurde hem gelijk door naar het ziekenhuis om foto’s te laten maken en daarop was te zien dat de pols in ieder geval niet gebroken was. Gewoon maar even een beetje rustig aan doen dus en dat betekent dan ook geen kranten bezorgen. Danique kon wel een extra zakcentje gebruiken en daarom heeft zij vandaag deze taak op zich genomen. En ze heeft het supergoed gedaan, ik ben trots!
Vanmorgen werd ik om 8.50 uur bij de tandarts verwacht. Mijn inmiddels versleten melktanden werden omgetoverd tot volwassen tanden en mijn voortanden werden wit gemaakt en recht geslepen. Het was niet echt pijnlijk, maar wel een beetje ongemakkelijk. Ik kan me nu eenmaal niet echt ontspannen op zo’n tandartsstoel, ik merkte op een gegeven moment ook dat ik constant mijn bilspieren aanspande. Toen ik weer thuis was, durfde ik eigenlijk niet te eten. Stel je voor dat mijn nieuwe tanden gelijk weer af zouden breken. Een beetje teleurstellend was trouwens wel dat mijn kinderen eigenlijk bijna geen verschil zagen.
Aan het eind van de middag mocht ik met Danny weer naar Tilburg. Om 17.00 uur hadden we een afspraak op het gezamenlijk spreekuur. Dat betekende dat vier wijze mannen ‘de spier van Danny’ gingen bekijken. Ze zijn het er samen over eens geworden dat de spier is losgeschoten en dat zijn gezicht dus nog een keertje open zal moeten om deze opnieuw aan te sluiten. Het wachten is nu op een telefoontje van het ziekenhuis, waarna we weer een geschikte dag voor de derde operatie kunnen gaan plannen.
Patriesja Gewoon wij
Daphne ging vrijdagavond bij een vriendinnetje logeren en na het zaterdagochtend ontbijt mocht ze gelijk blijven voor het verjaardagsfeestje. En dat was echt een superleuk partijtje. Ze gingen met een aantal meiden naar een fotograaf in Tilburg, waar ze eerst een make-upje aan mochten brengen en daarna in verschillende poses werden gefotografeerd. Omdat Daphne pas halverwege de middag terug zou komen en Danique, Rowie en Bregje in Oosterhout zouden gaan winkelen, hadden wij even een paar uurtjes vrij te besteden. De zon scheen, dus we hoefden niet zo heel lang na te denken wat we dan zouden gaan doen. De gloednieuwe banden van onze motor moesten natuurlijk met spoed ingereden worden. Het was maar een kort ritje en we hebben nog geen tijd gehad voor een terrasje, maar we hopen dat dat dit jaar nog wel een keertje gaat lukken.
Onze moderne Honda heeft trouwens wel een paar voordelen ten opzichte van de vorige. Hij zit toch weer een beetje beter en bovendien glijdt hij smoothly over de vele drempels die we op zo’n dagje moeten nemen. En wat helemaal superfijn was, Tony heeft nu een knopje en als hij daarop drukt gaat zijn voorruitje omhoog. Dat hebben we op de snelweg even uitgeprobeerd. En waar ik vorig jaar nog moeite moest doen om mijn hoofd op mijn romp te houden, werd ik nu vacuum gezogen en ging alle wind totaal over me heen. Het was supertof, we hebben de smaak weer te pakken!
Patriesja Gewoon wij
We lagen vanmorgen nog in bed toen de enige echte Jezus belde. Joke had een briefje in de brievenbus gevonden van de politie waarop stond dat ze haar ouwe trouwe autootje hadden gevonden en of ze even contact op wilde nemen. Het was in het begin allemaal een beetje onduidelijk wat er nu precies gebeurd was, maar later bleek dat haar Golf vannacht in Tilburg in een sloot terecht was gekomen nadat ze die bij haar voor de deur meegenomen hadden.
Wat moet dat gajes een ontzettende lol gehad hebben zeg, beetje jammer alleen dat ze niet beseffen wat ze andere mensen hiermee aandoen. Het is nu maar te hopen dat Piet de auto nog kan redden, zodat Joke nog een tijdje van haar Volkswagentje kan genieten.
Patriesja Gewoon wij
Een dagje te laat vierden wij de internationale vrouwendag en dat deden we in de Efteling. We vertrokken vanmorgen met z’n zessen naar Kaatsheuvel. Wel spannend, zou het ons gaan lukken om het park te betreden met de toegangskaartjes van Marktplaats. Om kwart over tien wenste de kaartjescontroleur ons een fijne dag en waren we binnen.
De dag begon een beetje grijs en miezerig, maar het was wel lekker rustig dus we hoefden eigenlijk nergens te wachten. Een beetje jammer dat de Python en de Vliegende Hollander buiten gebruik waren, maar dat mocht de pret niet drukken. Heel verrassend trouwens, maar de langste wachtrij stond bij Ezeltje Strekje. Er was een complete attractie van gemaakt, 7 keer per week poept het ezeltje namelijk een rood muntje en de gelukkige winnaar krijgt dan 1.000 euro en 1 keer per week komt er een blauw muntje uit zijn kontje en dan geeft het ezeltje een Mazda 2 cadeau. Na een behoorlijk nat ritje in de Piranha en een lekker patatje zijn we weer naar huis gereden. Niet in een nieuwe Mazda, maar gewoon in onze oude vertrouwde Renault. 
Patriesja Gewoon wij
Het is weer carnaval en dat betekent voor ons niet dat we lallend in de kroeg zitten, maar dat we onze feestende tieners op de plaats van bestemming brengen en een paar uur later weer ophalen. Olympisch zwemkampioen Danny en de voetbalvrouwen Danique en Rowie gaan een paar avondjes in polonaise bij de Heeren van Dongen, daar hebben ze dikke lol geen bier.
Ook Daphne wilde natuurlijk graag gaan carnavallen met haar vriendinnen. Ik had deze week dus alvast kaartjes voor ze gekocht bij de Malle Sander, de sporthal hier om de hoek. Mijn plan was om ze naar binnen te brengen en na een tijdje het pand weer onopvallend te verlaten. Maar vanmiddag zei Danique dat zij eigenlijk wel zin had om mee te gaan met Daphne en haar vriendinnen. Ik vond dat echt een supergoed idee, want dan hoefde ik me niet in het feestgedruis te mengen. Zo vertrokken ze met z’n viertjes, maar al na vijf minuten stonden ze weer voor de deur. Ze mochten gewoon niet naar binnen!
Ze waren natuurlijk behoorlijk teleurgesteld en eerlijk gezegd durfde ik mijn grote verdwijntruc nu ook niet meer toe te passen, dus ik besloot ze dan maar naar De Viersprong te brengen. Na een korte tussenstop aldaar, zijn de meiden met de moeder van Dionne alsnog bij de Malle Sander binnengekomen. Later hoorde ik trouwens dat de ontsnappoging van Dionne’s moeder ook niet helemaal vlekkeloos was verlopen.
Om kwart over vijf ging de telefoon, Daphne aan de andere kant van de lijn. Nu mochten ze weer niet naar buiten! Danique en Rowie sprongen gelijk omhoog, zij wilden de meisjes wel even op gaan halen. Al snel kwamen ze zonder Daphne, Dionne en Naomi weer terug, ze kregen de feestvierders niet mee naar huis. Toen kwam stoere stiefbroer Nick uit zijn stoel omhoog, hij zou het wel eens even gaan regelen daar bij die Malle Sander. En ja hoor, uiteindelijk mochten de kindertjes met hem wel mee naar huis. Het is natuurlijk wel goed dat er toezicht wordt gehouden tijdens zo’n middagje kindercarnaval, maar je kan het ook een beetje overdrijven.
Patriesja Gewoon wij
“Ask me about my iPhone”. En dan heb ik het niet over mezelf maar over mijn superhippe trendy vrouw. Want het onmogelijke is toch mogelijk gebleken. Sinds ik de iPhone 4 heb, ligt de 3GS in de kast. Ik heb er al een paar keer aan gedacht om hem op Marktplaats te zetten want ze brengen nogal wat op. Ondertussen probeerde ik hem Patriesja gratis en voor niets aan te bieden. Helaas was ze heel stellig. “Zo’n ding is niets voor mij” en zelfs “Ik vind het ziekelijk, die mensen die altijd met hun iPhone bezig zijn.”
Ik had het dus eigenlijk al een beetje opgegeven, ondanks dat ze altijd zat te klagen over het touchscreen van haar Samsung. Dinsdag echter had ze een twitteraccount aangemaakt en ik vertelde haar dat je dat ook op een iPhone kon doen. Ik bemerkte een lichte nieuwsgierigheid en beloofde dus de iPhone voor haar in te richten zodat ze er mee kan bellen, mailen, twitteren en meer.
En ja hoor, ze is enthousiast! Ze gaat zelfs al zover dat ze me vertelde dat ik hem niet meer terug krijg. Nog gekker, ze heeft net al een bling bling iPhone-cover besteld op internet. Internet zat al op haar mobiele abonnement dus ze twittert van overal en nergens. Nou schat, tot twitters…….
Tony Gewoon wij
Ik moet eerlijk toegeven dat ik toch wel heel erg blij ben met mijn blingPhone. Afgelopen weekend schrok ik me dan ook een hoedje toen Tony zijn mobiel bijna op de grond liet vallen, hij kon hem nog net op tijd opvangen. Gelukkig maar, want wat als hij hem nou wel had laten vallen? Dan was hij natuurlijk kapot geweest en had hij me gevraagd of hij alsjeblieft zijn oude iPhone terug mocht hebben. En dan was hij vreselijk teleurgesteld geweest als ik hem had uitgelegd dat ik inmiddels erg gehecht ben geraakt aan mijn iPhone, maar dat er eventueel nog wel een hippe Samsung Diva in de la ligt.
Zo’n iPhone nodigt natuurlijk ook uit om af en toe eens te internetten of te twitteren. Daarom lijkt het me wel handig om een internet voordeelbundel toe te voegen aan mijn huidige abonnement. Ik probeer dus al een paar dagen contact te krijgen met T-Mobile, maar dat blijkt nog helemaal niet zo makkelijk te zijn. Eerst heb ik het online geprobeerd te wijzigen, maar dat lukte niet. Daarna heb ik via de chat op de site gevraagd of ze dat voor me konden regelen, maar die adviseerde mij om te bellen met de klantenservice. Dat besloot ik dus gelijk te doen. In het begin was ik nog hoopvol dat ik iemand aan de lijn zou krijgen, een leuk muziekje op de achtergrond maakte dat ik het ook niet zo erg vond om even te wachten. Af en toe verzekerde een vrouwenstem me dat ik zo snel mogelijk geholpen zou worden. Helaas vertelde ze er niet bij hoeveel wachtenden ik voor me had of hoe lang de wachttijd ongeveer was. Na EEN UUR EN EEN KWARTIER heb ik de moed opgegeven en de verbinding verbroken. Bedankt T-Mobile voor de geweldige service!
