Het is echt wel lucratief om af en toe eens een bezoekje te brengen aan Marktplaats.nl. In de crocusvakantie willen we namelijk een dagje naar de Efteling gaan, maar een toegangskaartje kost maar liefst 29,00 euro. Op Marktplaats heb ik een bod gedaan van 80,00 euro voor vier kaartjes en die zijn we gisteren in Tilburg op gaan halen. Met de twee vrijkaartjes die Daphne op school heeft gewonnen, kunnen we nu dus met zes personen naar de Efteling. Dat wordt een heel gezellig meidendagje, Inge, Bregje en ik met onze meiden. Tony las op de achterkant van het kaartje nog wel dat ‘eenmaal gescande kaartjes niet meer geldig zijn’, dus ik hoop maar dat die Tilburgse Kruikenzeikers een beetje te vertrouwen zijn.
Ook zijn we gisteren nog even naar de housewarming van onze nieuwe buren geweest. Hartstikke aardige mensen en dat hij me ‘een oudere vrouw’ noemde, zal ik hem voor deze keer nog vergeven. Tony zal vast en zeker weer voldoende gespreksstof hebben met de buurman, hij blijkt namelijk ook een motorrijder te zijn.
En na een ietwat chaotische zaterdag, zijn we vandaag dus maar weer een dagje actief bezig geweest. Zolang het weer het toelaat, gaan we nog maar even verder met schilderen. Ik besloot deze zondag te beginnen met de donkerbruine kozijnen van de slaapkamers en Tony ging aan de slag met de trap. Er moest dus eerst flink geschuurd gaan worden, Tony is daar bijna de hele dag mee bezig geweest. Hij heeft lang getwijfeld of hij het stalen frame zou spuiten of verven en uiteindelijk heeft hij voor de spuitbus gekozen. Er werd dus een mooi professioneel tentje om de trap heen gebouwd om de spuitnevel op te vangen, maar de stank was enorm en bovendien was halverwege de trap de spuitbus al leeg. De onderste treden worden dus toch maar gewoon met de kwast in de grondverf gezet. Maar na alweer een productieve dag staan de kozijnen in de grondverf en de trap dus voor de helft. Morgen weer een nieuwe dag …..
Patriesja Gewoon wij
Gisteren hadden we weer wat afspraakjes op de kalender staan. In de vroege ochtend ging ik eerst met Danny naar de plastisch chirurg in het ziekenhuis. En daar kregen we niet het allerbeste nieuws te horen, ook al hadden we het natuurlijk al wel een beetje verwacht. Het is inmiddels ruim een jaar geleden dat Danny voor de tweede keer op de operatietafel lag en er is nog steeds bijzonder weinig beweging te zien aan de rechterkant van zijn gezicht. De spier schijnt wel te werken, maar is niet helemaal op de juiste manier aangesloten. En dus worden we over een maandje verwacht op het gezamenlijk spreekuur om een nieuw plan van aanpak te bespreken. Volgens mij betekent dat dus gewoon dat er weer een operatie aan zit te komen. Beetje teleurstellend, maar volgens Danny de Optimist is ‘drie keer scheepsrecht’.
‘s Middags moesten we op controle bij de tandarts. Daphne was al de hele week hartstikke zenuwachtig, ze zat in de wachtkamer dan ook te tetsen op de bank. Helemaal voor niks, zo bleek een kwartiertje later. We hadden allemaal weer goed gepoetst en niemand had dus een gaatje. En na vele jaren gaat mijn gebit dan eindelijk opgeknapt worden. Ze gaan een laagje porselein over mijn tanden leggen, een totale make-over noemde de tandarts het. Ze gaf me ook het advies om een ‘voor’ en ‘na’ foto te maken. De behandeling schijnt zo’n anderhalf uur te duren, maar dat heb ik er graag voor over. Ik ben nu al zeer benieuwd naar het eindresultaat.
Patriesja Gewoon wij
Valentijnsdag is oorspronkelijk een dag die bedoeld is om een geheime liefde te verrassen, dat weet ik heus wel. Bovendien is het tegenwoordig puur commercieel en het is natuurlijk ook best toegestaan om je geliefde op iedere andere dag van het jaar te verwennen. Ondanks deze puntjes van kritiek blijft het toch leuk als je op deze ‘dag van de liefde’ verrast wordt door je partner. En dat gebeurde mij dus gisteren. Ik ging naar boven om heerlijk te gaan slapen, toen ik op mijn kussen een grote kaart vond. En die was natuurlijk niet uit de lucht komen vallen, die had mijn romanticus daar eerder op de dag voor mij neergelegd. Ook had hij er een tegoedbon in gedaan van CoCo Bijoux & Cadeaux, mijn favoriete winkeltje waar je de allergaafste horloges en ringen kunt scoren. Thanks hon, ik verras jou wel een keertje als je het niet verwacht (misschien wel op je verjaardag).
Patriesja Gewoon wij
Vorige week zondag zat ik me een beetje te vervelen. Ik keek eens rond in onze woonkamer en kwam plots op het idee om wat muren te gaan witten. Het stukje bij de zithoek was al een hele tijd geleden gedaan, maar de muurtjes in de keuken en de lange wand in de kamer hadden nog steeds zo’n viezig kleurtje. Helaas hadden we geen latex meer op voorraad, maar gelukkig was er in Breda een bouwmarkt open. Wij zijn dus gelijk een grote emmer gaan halen en afgelopen week ben ik alvast begonnen in de keuken. Dit weekend stond de rest van de kamer op het programma en dat was geen gemakkelijke klus. En dat komt dan voornamelijk door de open trap en een enorme radiator. Tony heeft bij zijn moeder een bokkepootje gehaald en aan hem dus de eer om het muurtje achter de radiator te witten. Ook heeft hij voor mij de traptreden eraf gehaald, zodat mijn kwast overal goed bijkon. Ik heb de smaak nu te pakken en ga volgende week gewoon verder op de eerste verdieping. Maar de woonkamer is vanaf vandaag alvast maagdelijk wit.
Patriesja Huis enzo
Klokslag 17.00 uur was mijn werkdag weer voorbij en verliet ik het pand van de Zonnebloem. Op de parkeerplaats stond ons zwarte schommelschip al klaar voor de terugreis. Binnen tien minuten draaide ik de snelweg op. Ik zat net op de linkse baan, omdat de auto’s die rechts rijden nu eenmaal niet zo graag naar huis willen als ik, toen ik de schrik van mijn leven kreeg. Plots hoorde ik een enorme knal en het leek wel of mijn autoruit explodeerde. Heel het glas van mijn rechtse zijraampje versplinterde en vloog gelijk alle kanten op. Onmiddellijk keek ik naar rechts, schrok de bestuurder naast me nu ook? Een momentje twijfelde ik wat ik nu moest doen: doorrijden of stoppen. Al snel besloot ik volle gas naar huis te rijden, maar ik heb constant in mijn achteruitkijkspiegel gekeken of ik niet achtervolgd werd. Ik had het onaangename gevoel dat ik beschoten werd en daar kreeg ik behoorlijk de bibbers van. Bij thuiskomst heb ik op de passagiersstoel nog gezocht naar eventueel bewijsmateriaal, maar behalve een heleboel glas, was er niets te vinden. Dus de vraag blijft: heb ik me recentelijk ernstig misdragen of kan zo’n dikke autoruit er zomaar spontaan uitknallen?
Patriesja Gewoon wij
We hebben een drukke week achter de rug, ik ben mijn echtgenoot eigenlijk alleen bij het avondeten en in bed tegen gekomen. Maandag- en dinsdagavond heeft hij bij zijn moeder de grote behangklus afgemaakt. Woensdagavond ben ik met Inge een paar uurtjes gaan schaatsen. Ik liep al een tijdje met het idee om mijn spieren weer eens te gaan gebruiken, alleen wist ik nog niet precies hoe. Samen met Inge bedacht ik het plannetje om iedere woensdagavond te gaan schaatsen. Beetje jammer dat het seizoen eind maart alweer afgelopen is, dus we wilden absoluut geen tijd verloren laten gaan (dat we tussendoor snel een warme chocomel met slagroom op hebben hoeft toch niemand te weten joh). Ook moet ik eerlijk bekennen dat ik vijf minuten voor het einde, met een paar bloederige blaren, ben afgehaakt. Met een pijnlijk, maar voldaan gevoel gingen we om 22.00 uur weer huiswaarts. Volgende week is onze spierpijn vast en zeker weer verdwenen en gaan we er weer volop tegenaan.
Nadat ik donderdagochtend een uur bij de orthodontist in de wachtkamer heb gezeten omdat Danique eindelijk de langverwachte roze slotjes op haar ondergebit kreeg geplakt, ben ik donderdagmiddag naar een oude schoolvriendin gereden. Eind vorig jaar kreeg ik van haar een kerstkaart met daarop het berichtje dat ze naar ‘s Gravenmoer ging verhuizen, een goede reden dus om weer eens af te spreken. Toen ik daar gisteren aankwam was ik behoorlijk onder de indruk. Ze woont nu dus eigenlijk in MIJN droomhuis, vrijstaand met een prachtig uitzicht op groene weilanden met loslopende pony’s. De vorige bewoners wilden graag weer in het dorp wonen in plaats van achteraf, dus ze zijn overeengekomen om van huis te ruilen. Toen ik weer vertrok heb ik haar nog op het hart gedrukt dat ze me best mag bellen als ze weer tussen de ‘gewone’ mensen wil wonen, ik ben ook best bereid om te ruilen hoor!!!
Later in de middag ben ik naar Breda gereden om met mijn collega’s uit te gaan eten. Er was weer een jubileumpje te vieren en dat deden we bij Plan B, een knusse tapasbar. We hebben heerlijk en veel (knoflook) gegeten en veel en hard gelachen. En nu heb ik zin om eens een avondje met mijn mannetje door te brengen, gewoon even een beetje samen socializen.
Edit: Je had trouwens gelijk Inge, nieuwe schaatsen moeten eerst nog geslepen worden. Maar ze zijn nu klaar voor gebruik, dus waarschijnlijk zal het woensdag een heel stuk beter gaan.
Patriesja Gewoon wij
