Dinsdagochtend hebben we alvast wat boodschappen in huis gehaald voor oudejaarsavond. Daarna ben ik met Inge en onze meiden naar Oosterhout gereden om nog wat cadeautjes te kopen. Bij thuiskomst hebben we gezellig samen gekookt en met z’n allen gegeten. Om daarna weer snel te vertrekken naar de bioscoop in Tilburg, waar we kaartjes gereserveerd hadden voor de film “Loft’. En wie we daar toch tegenkwamen, Barry Atsma in zijn smakelijke blote billen. Het was een zeer plezierig wederzien en de film was bovendien gaaf en spannend.
Woensdag hebben we een heel klein beetje opgeruimd en Tony heeft met Nick nog wat boodschappen in huis gehaald. Daarna zijn we met z’n allen vroeg in de middag naar Utrecht vertrokken. Ik ging met de meiden naar Holiday on Ice en ondertussen gingen de kerels een potje karten. Tony mag dan inmiddels niet meer de jongste zijn, maar hij had nog steeds de snelste tijd van de dag. Daarna moest er natuurlijk nog gegeten worden, dus zijn we onderweg gestopt bij Mc Donald’s voor een heerlijk broodje kipsate en een lekkere Mc Flurry Magnum Brownie/Milkshake Caramel Macchiato (ik kan gewoon echt niet kiezen).
Vandaag zijn we vroeg vertrokken om een dagje naar de Ardennen te gaan. Bij aankomst hebben we eerst natuurlijk warme chocomel gedronken en daarna hebben we op De Berg een sneeuwballengevecht gehouden. In een dorpje verderop (Durbuy – Toegevoegd door redactie) hebben we nog een kerstmarkt bezocht en de meiden zijn op hun sleetjes van een grote helling afgegleden. Eigenlijk hadden we zin in dikke Belse patatjes, maar we konden nergens een frietkot vinden. We zijn dus maar terug naar huis gereden en hebben hier nog een zak Nederlandse patat gehaald.
Pfff, we hebben dan wel een week vakantie, maar ons programma is eigenlijk een beetje te druk. Morgen wordt nog een bezige dag, de laatste boodschappen en vuurwerk moeten in huis gehaald worden. Oudejaarsavond belooft een gezellige avond te worden, we zullen zorgen dat de microfoons klaar liggen. Maar vanaf volgend jaar gaan we het echt even wat rustiger aan doen hoor!
Patriesja Gewoon wij
Eerste kerstdag hebben we bij mijn zussie doorgebracht. ‘s Middags hebben we gezellig koffie gedronken en een paar potjes Mens Erger Je Niet gespeeld. Daarna hebben we met z’n allen heerlijk gegeten. Ze had, zoals gewoonlijk, weer van alles in huis gehaald, dat kun je haar wel toevertrouwen.
Tweede kerstdag kwamen Nick en Rowie even langs om aan te schuiven voor het kerstontbijt. De rest van de dag hebben we het lekker rustig aan gedaan. Iedereen moest de cadeautjes voor de surprise nog inpakken en ook de rijmpjes waren nog niet klaar. Onze buikjes zaten nog vol van de eerste kerstdag, dus in plaats van weer een zwaar avondmaal hebben we het maar simpel gehouden. ‘s Avonds kwamen Nick en Rowie weer terug en hebben we naar een paar sprookjes gekeken op Net 5. Geeft toch altijd weer een heerlijk gevoel, een meisje trouwt haar droomprins en ze leven nog lang en gelukkig. Ook heb ik samen met mijn eigen prins op het witte paard nog een herinnering op linnen besteld van Bodie in de sneeuw. Als hij nou mooi is gaan we misschien eindelijk iets leuks met wat foto’s van de kinderen proberen, toch schat …..
En we hebben er dit jaar maar een derde kerstdag aan vastgeplakt. Lekker gegourmet bij Joke, samen met de rest van de familie. Ook stond er voor de avond een surprise gepland, die iets anders verliep dan gedacht. Maar uiteindelijk was het nog heel gezellig en er waren weer prachtige surprises gemaakt. Dit jaar was het nog vrijblijvend om een surprise te maken, maar volgend jaar willen we de regels waarschijnlijk een beetje aan gaan passen.
Patriesja Gewoon wij
Woensdag heb ik onze auto al volgeladen met allemaal lekkere dingetjes. Broodjes, eierkoeken, suikerbrood, bolussen en krentenbolletjes. Het was zoveel dat het allemaal niet in de kastjes paste, dus ik besloot alles zolang in de boodschappentas te laten zitten. Ik was nog aan het bedenken waar ik die grote tas moest laten, zonder dat Bodie zijn neus erin zou steken, toen Danny een leeg zakje in de mand vond. Alle krentenbolletjes waren netjes uit de verpakking gehaald, er waren alleen nog wat kruimeltjes over.
Voordat ik vanmorgen naar mijn werk vertrok heb ik de tas in de gang gezet, daar zou hij wel veilig staan. Toen ik vanmiddag, met verse krentenbolletjes in mijn tas, weer op mijn werk terugkwam kreeg ik een sms’je. Daphne had de deur van de gang open laten staan en Bodie had nu de bolussen te pakken. Onze slimme hond regelt dus gewoon zijn eigen feestmaaltje, maar gelukkig heeft hij nog genoeg voor ons overgelaten.
Patriesja Beestjes, Gewoon wij
Daphne moet, om op school te komen, iedere dag een drukke rotonde oversteken. Ik vind dat altijd een beetje eng, zeker nu het nog donker is ‘s morgens. Afgelopen weekend heeft Tony nog een grote verstraler op haar fiets gezet, zodat ze haar in ieder geval goed kunnen zien, maar dat bleek dus niet goed genoeg te zijn.
Vanmorgen liep ik met haar mee naar de rotonde en stond te kijken of ze veilig aan de overkant kwam. Ik zag een wit busje naderen en twijfelde al een beetje of die wel ging stoppen. Ik wilde nog naar haar roepen: ‘Daphne, doorfietsen!!!’ maar het was al te laat. Het busje reed gewoon door en tikte haar aan de achterkant aan. Gelukkig viel het uiteindelijk allemaal wel mee, maar we hadden wel even de schrik in de benen. De bestuurder en zijn medepassagier waren wel aardig en ik kreeg gelijk een telefoonnummer van ze, zodat we konden bellen als er nog iets was.
Toen ik weer thuis was aangekomen, bedacht ik me ineens dat het een wit busje was. Er wordt hier in Dongen al een tijdje gewaarschuwd voor een kinderlokker en die schijnt ook in een wit busje te rijden. Zouden ze Daphne expres aangetikt hebben, zodat ze daarna aan konden bieden om haar naar huis te brengen?? Toen ik haar weer uit school haalde, heb ik voor de zekerheid nog maar eens uitgelegd dat ze NOOIT bij iemand in de auto mag stappen, dus ook niet als ze aardig lijken en willen helpen. Waarschijnlijk haal ik me van alles in mijn hoofd en was het gewoon een ongelukje, maar ik heb er wel een beetje een naar gevoel bij.
Patriesja Gewoon wij
Zaterdagochtend moesten mini-me en ik al vroeg uit de veren, het was zelfs nog donker toen de wekker afliep. Daphne moest helemaal naar Middelburg afreizen om een potje te gaan handballen. Ik kan nog steeds niet begrijpen dat kinderen van haar leeftijd zo ver moeten gaan om een wedstrijd met 9-0 te verliezen, maar ja. Ondertussen ben ik met Danique en Rowie naar Avri gereden om eens lekker tussen de kerstartikelen te snuffelen.
Tijdens onze brunch ging de telefoon, een collega aan de andere kant van de lijn vroeg of ik om 17.30 uur op kantoor kon zijn. Het grote Zonnebloemschip kan morgen helaas niet uitvaren omdat afgelopen week het NORO virus is uitgebroken en 60 mensen aan boord ernstig ziek zijn geworden. Er is zelfs iemand in het ziekenhuis opgenomen met uitdrogingsverschijnselen. We moesten dus 63 vrijwilligers en 69 gasten gaan bellen om te zeggen dat de kerstreis volgende week niet door kan gaan omdat dat, na overleg met onze medisch adviseurs en de GGD, niet verantwoord zou zijn. Ik vertrok dus om 17.00 uur richting Breda en liet Tony achter met al onze kinderen. Hij zou wel voor het diner zorgen, ofwel oma’s pannenkoeken voor ze gaan bakken. Ik heb ondertussen een paar uurtjes zitten telefoneren en gelukkig had iedereen veel begrip voor de situatie.
Vandaag is er hard gewerkt aan de verlanglijstjes voor onze surprise op derde kerstdag. Dat was geen gemakkelijke opgave, vooral omdat het kleine cadeautjes moesten zijn. Om een beetje inspiratie op te doen hebben we een zakje heerlijke, knapperige oliebollen gehaald. En uiteindelijk is het ons gelukt, de lijstjes zijn zojuist via de mail verstuurd. We zouden het ook erg fijn vinden als de ontbrekende verlanglijstjes binnenkort onze kant op zouden kunnen komen 
Patriesja Gewoon wij
Afgelopen week beleefde ik een historisch momentje. Ik wilde een kaartje in gaan vullen om een winterabonnement te nemen op de Flair en de Viva. Je weet wel, zo’n ieniemienie kaartje met van die ieniemienie lettertjes. Toen ik mijn adresgegevens op wilde schrijven begonnen alle lettertjes te dansen en ze stopten er ook niet meer mee. Met een scheef oog keek ik naar het leesbrilletje van mijn echtgenoot en toen naar Danique die naast me zat. Zou zo’n brilletje dan echt helpen?
Na nog een blik op mijn kaartje te hebben geworpen, heb ik heel stiekem het brilletje gepakt en op mijn neus gezet. Ik heb Danique nog laten beloven dat ze het aan niemand door mocht vertellen, maar ik was wel blij verrast toen bleek dat alle lettertjes gewoon stil stonden. Het moment is dus gekomen om het maar gewoon toe te geven en ik heb er gelijk eentje op mijn verlanglijstje gezet. Eigenlijk best leuk toch, zo’n trendy paars modelletje!!
Patriesja Gewoon wij
Officieel is het nog herfst, maar het lijkt wel winter en dat is toch echt niet mijn favoriete seizoen. Maar er zijn natuurlijk altijd mensen (en dieren) die wel genieten van de sneeuw. Onze bejaarde Bodie voelt zich weer even helemaal jong en rent en huppelt het hele park door. En ook Danique en Daphne genieten van het koude, witte winterlandschap. Ze hebben zelfs een vuilniszak gevuld met sneeuw, zo hebben ze altijd nog wat op voorraad om mee te spelen.
Zaterdag hebben we de sneeuwstorm getrotseerd om naar een crematie in Middelburg te gaan. Toen we weer heelhuids terug in Dongen waren, zijn we op de kerstafdeling bij Hornbach op zoek gegaan naar wat laatste hebbedingetjes. Ik wilde ook nog een soort van piekje om onze sfeervolle boompjes compleet te maken, maar we waren er al heel snel uitgekeken. Gelukkig stond er een oliebollenkraam buiten, dus onze teleurstelling was maar van korte duur.
Tony was vandaag druk met het afronden van een zakelijk probleempje waar hij eigenlijk het hele weekend mee bezig is geweest. Ik heb het dus ook lekker rustig aan gedaan. Wel een paar wasjes gedraaid en een aantal bedden verschoond, maar verder heerlijk met een boekje in de bank gezeten.
Patriesja Beestjes, Gewoon wij, Huis enzo
Dinsdagochtend hebben we alvast wat boodschappen in huis gehaald voor oudejaarsavond. Daarna ben ik met Inge en onze meiden naar Oosterhout gereden om nog wat cadeautjes te kopen. Bij thuiskomst hebben we gezellig samen gekookt en met z’n allen gegeten. Om daarna weer snel te vertrekken naar de bioscoop in Tilburg, waar we kaartjes gereserveerd hadden voor de film “Loft’. En wie we daar toch tegenkwamen, Barry Atsma in zijn smakelijke blote billen. Het was een zeer plezierig wederzien en de film was bovendien gaaf en spannend.
Vandaag zijn we vroeg vertrokken om een dagje naar de Ardennen te gaan. Bij aankomst hebben we eerst natuurlijk warme chocomel gedronken en daarna hebben we op De Berg een sneeuwballengevecht gehouden. In een dorpje verderop (Durbuy – Toegevoegd door redactie) hebben we nog een kerstmarkt bezocht en de meiden zijn op hun sleetjes van een grote helling afgegleden. Eigenlijk hadden we zin in dikke Belse patatjes, maar we konden nergens een frietkot vinden. We zijn dus maar terug naar huis gereden en hebben hier nog een zak Nederlandse patat gehaald.
