Het is weer eens tijd voor een update want zonder updates lijkt het alsof we ook niets meer doen in de tuin. Dat is natuurlijk niet zo. Zo hebben we alle rommel uit het fietsenhok gehaald. Daar stonden nog stapels tegels en ook een berg grote natuurstenen. Zo groot dat ze haast niet te tillen zijn en daarom hebben we die samen met moeite in de kruiwagen gelegd. Of gegooid eigenlijk. Een steen was zo zwaar dat de kruiwagen er een stuk van opzij schoof. En laat daar nu net Patriesja staan, gelukkig maar, anders was de kruiwagen omgevallen. Het kwam nogal aan geloof ik want ze kon bijna niet meer praten al verstond ik nog wel zoiets van: “ohhh, dat doet pijn, oooh dat doet pijn”. Watjes, die vrouwen! Je moet maar zo denken schat, een kruiwagen moet je repareren, met jouw beentje komt alles vanzelf weer goed.
Zoals je verder op de foto kunt zien hebben we al een kozijn gemaakt voor de deur naar de schuur (helemaal links) en een leuk raampje in het fietsenhok. Dat hebben we vandaag gedaan en tevens al wat rabbatdelen gespijkerd. Ik begrijp trouwens niet dat Patriesja bij de Zonnebloem werkt ipv bij een schildersbedrijf. Ze heeft vandaag al een emmer verf gekocht en toen ik de eerste plank vast had zitten begon ze al over “Zou ik ze morgen al kunnen schilderen?”. Nee schildertje van me, ze zijn nog nat, wacht daar nog maar een weekje mee! Morgen hopen we het wandje af te hebben, wie weet morgen nog een foto dus.
Tony Huis enzo
Gisteravond hebben we samen naar Marley & Me gekeken. Dat is een film over een hond die je ziet opgroeien van pup tot volwassen hond. Na jaren wordt Marley ziek en moeten ze hem in laten slapen. Je ziet het zielige beest dan op tafel liggen en zijn baasje vertelt hem nog dat hij altijd een lieve hond is geweest. Dat was voor mij dus het moment om naar de keuken te lopen en iets lekkers uit de kast te pakken. Ik heb dus niet meer gezien dat ze hem een spuitje hebben gegeven en daarna nog hebben begraven.
Het doet me namelijk denken aan mijn eigen hond die inmiddels ook al niet meer de jongste is. Ik moet er nog helemaal niet aan denken dat hij er niet meer zal zijn. Het is namelijk een hele bijzondere en lieve hond. Als hij gaat zwemmen in het kanaal, springt hij niet gewoon in het water maar maakt hij een bommetje. Als er een politie- of brandweerauto voorbij komt met sirene, gaat hij zitten en doet de sirene na. Bovendien kan hij echt lachen als hij blij is.
Dus Bodie, ik vind het niet erg dat ik vaak moet stofzuigen omdat je zoveel haren laat vallen. Ik vind het ook niet erg dat je graag op je buik in een grote modderplas gaat liggen als we met je naar de bossen gaan. Ik vind het helemaal niet erg dat je een beetje anders ruikt als ik je heb uitgelaten in de regen. En ik weet zeker dat Sloeber het ook niet zo erg vindt als je haar lekkere diner weer eens opgegeten hebt.
Blijf gewoon nog maar heel erg lang in de buurt, want ik wil je echt nog lang niet missen ….
Patriesja Algemeen, Beestjes
Vandaag vierden we dus de VIER EN VEERTIGSTE verjaardag van Tony. Zomaar een klein feestje, want het leek ons wel leuk om in de zomer een leuk tuinfeest te geven in onze nieuwe tuin die dan natuurlijk helemaal klaar is.
Het schijnt trouwens zo te zijn dat je je echt een jaartje ouder voelt als je 44 wordt. Gelukkig duurt het voor mij nog een hele tijd voordat ik daar over mee kan praten.
Het is denk ik algemeen bekend dat ik er best wel moeite mee had toen ik veertig werd. Maar van mijn alleraardigste collega Liane kreeg ik laatst deze wijze les: ‘Iedereen wil graag heel oud worden, maar niemand vindt het leuk om ouder te worden’. En daar heeft ze natuurlijk gelijk in, ik wil best honderd jaar worden, maar toch heb ik er moeite mee als ik weer een jaartje ouder word.
Tony had trouwens iets teveel gebak gekocht. Dus Liane, ik maak het donderdag weer helemaal goed met je.
Patriesja Algemeen
Hierbij geef ik jullie even een verslag van ons afgelopen weekend. Het was lekker weer, dus dat betekende voor ons in ieder geval weer klussen in de tuin. Danique en Daphne mochten gistermiddag gaan zwemmen met wat meisjes van handbal, dus Nick, Danny en Rowie wilden ook mee. Nadat ik ze met z’n allen naar Tilburg had gebracht wilde ik wel eens wat plankjes gaan zagen zodat mijn bouwvakker lekker door kon werken. Hij was namelijk het tussenwandje van het fietsenhok en het schuurtje aan het maken. Na drie plankjes (Bijschrift door Tony: en 3 kwartier!!!) hing de zaag plots in mijn duim. Ik moet tot mijn spijt dus toegeven dat mannen in sommige dingen gewoon beter zijn.
Om kwart voor vijf ging de telefoon, of we de kinderen nog op kwamen halen. Moest dat niet om half zes dan?? Niet dus, ik had ze om half vijf al op moeten halen. Zo zie je maar schatje, het kan zelfs mij wel eens overkomen.
Vandaag moesten we vroeg opstaan want Rowie moest gaan volleyballen. We hadden dus een lekker lange dag om het houten wandje te schilderen, het dak af te kitten en ook nog de bovenkant dicht te maken.
Zeg vriendje, vergeet je niet van deze avond te genieten! Morgen zal alles anders zijn!
Patriesja Huis enzo
Ik kan wel springen, dansen en zingen. Dat komt omdat ik vandaag te horen heb gekregen dat ik een vast contract krijg. Mijn jaarcontract loopt volgende maand af en aangezien ik toch wel een beetje benieuwd was of ik zou mogen blijven had ik gisteren aan mijn teamleider gevraagd of er al iets bekend was. Hij wist het niet helemaal zeker omdat er nu in verband met de kredietcrisis misschien tijdelijk geen vaste contracten zouden worden gegeven. Dat maakte me toch wel een beetje aan het twijfelen. Hij had het vandaag gelijk voor me nagevraagd en vertelde me daarna het goede nieuws. JOEPIE JOEPIE JOEPIE
Ennuh Suzanne, de vrijdag blijft gewoon mijn favoriete werkdag hoor!!!
Patriesja Algemeen
Nou, dan gaan we bij deze maar afscheid nemen van de 307. Hoe gek kan het gaan. Dinsdag laat in de middag kon ik de Peugeot weer gaan halen. Blij dat hij klaar was maar toch ook een beetje jammer dat dat het afscheid van de Lancia betekende. Vanmorgen dus weer in de Peugeot naar het werk. Maar dat werk, dat duurde nog wel even. Van de A27 naar de A2 is het altijd een beetje dringen en ik zorg dus meestal dat ik op tijd rechts zit. Minder sociale mensen rijden tot het eind door om hem er dan tussen te persen.
Maar dan moeten ze niet de pech hebben dat ik daar zit, want verdrijvingvlak is verdrijvingvlak. Een dikke bestelbus met open bak duwde toch door, maar daar zat ik en dat gaat dan niet. Hij duwde me bijna rechts de vangrail in, ik moest echt remmen en tegensturen. Wat een gek!!!! Blijkt ook nog dat de spatborden voor van plastic zijn bij zo’n Peugeot, dus die hing aan de bus. En het mooiste, hij had nog een grote bek ook. Nu ben ik al niet zo bang uitgevallen, maar de man die achter me reed nog minder. Die had meneer de bouwvakker erg snel een stuk rustiger. Niet uit fatsoen maar omdat die getuige behoorlijk veel groter was en daarnaast nogal wat goud om had. Geluk bij een ongeluk dus. De getuige is gebleven tot de politie er was, en heeft zijn verhaal gedaan. De politie zegt dat de bus fout zit. Ik heb natuurlijk ook verteld dat ik helemaal niet verwachtte dat hij naar rechts zou komen, ondanks dat de bouwvakker verklaarde dat ik expres geen ruimte gaf.
Maar goed, geluk bij een ongeluk. Nu rijd ik dus een tijdje in een nieuwe Focus. Ook een leuke auto met alles erop en eraan. Geen Lancia, maar wel een fijne auto. Nu maar hopen dat de Honda er snel is en dat de leasemaatschappij de Peugeot niet meer laat repareren.
Tony Auto / Motor
