“Ask me about my iPhone”. En dan heb ik het niet over mezelf maar over mijn superhippe trendy vrouw. Want het onmogelijke is toch mogelijk gebleken. Sinds ik de iPhone 4 heb, ligt de 3GS in de kast. Ik heb er al een paar keer aan gedacht om hem op Marktplaats te zetten want ze brengen nogal wat op. Ondertussen probeerde ik hem Patriesja gratis en voor niets aan te bieden. Helaas was ze heel stellig. “Zo’n ding is niets voor mij” en zelfs “Ik vind het ziekelijk, die mensen die altijd met hun iPhone bezig zijn.”
Ik had het dus eigenlijk al een beetje opgegeven, ondanks dat ze altijd zat te klagen over het touchscreen van haar Samsung. Dinsdag echter had ze een twitteraccount aangemaakt en ik vertelde haar dat je dat ook op een iPhone kon doen. Ik bemerkte een lichte nieuwsgierigheid en beloofde dus de iPhone voor haar in te richten zodat ze er mee kan bellen, mailen, twitteren en meer.
En ja hoor, ze is enthousiast! Ze gaat zelfs al zover dat ze me vertelde dat ik hem niet meer terug krijg. Nog gekker, ze heeft net al een bling bling iPhone-cover besteld op internet. Internet zat al op haar mobiele abonnement dus ze twittert van overal en nergens. Nou schat, tot twitters…….
Tony Gewoon wij
Het is echt wel lucratief om af en toe eens een bezoekje te brengen aan Marktplaats.nl. In de crocusvakantie willen we namelijk een dagje naar de Efteling gaan, maar een toegangskaartje kost maar liefst 29,00 euro. Op Marktplaats heb ik een bod gedaan van 80,00 euro voor vier kaartjes en die zijn we gisteren in Tilburg op gaan halen. Met de twee vrijkaartjes die Daphne op school heeft gewonnen, kunnen we nu dus met zes personen naar de Efteling. Dat wordt een heel gezellig meidendagje, Inge, Bregje en ik met onze meiden. Tony las op de achterkant van het kaartje nog wel dat ‘eenmaal gescande kaartjes niet meer geldig zijn’, dus ik hoop maar dat die Tilburgse Kruikenzeikers een beetje te vertrouwen zijn.
Ook zijn we gisteren nog even naar de housewarming van onze nieuwe buren geweest. Hartstikke aardige mensen en dat hij me ‘een oudere vrouw’ noemde, zal ik hem voor deze keer nog vergeven. Tony zal vast en zeker weer voldoende gespreksstof hebben met de buurman, hij blijkt namelijk ook een motorrijder te zijn.
En na een ietwat chaotische zaterdag, zijn we vandaag dus maar weer een dagje actief bezig geweest. Zolang het weer het toelaat, gaan we nog maar even verder met schilderen. Ik besloot deze zondag te beginnen met de donkerbruine kozijnen van de slaapkamers en Tony ging aan de slag met de trap. Er moest dus eerst flink geschuurd gaan worden, Tony is daar bijna de hele dag mee bezig geweest. Hij heeft lang getwijfeld of hij het stalen frame zou spuiten of verven en uiteindelijk heeft hij voor de spuitbus gekozen. Er werd dus een mooi professioneel tentje om de trap heen gebouwd om de spuitnevel op te vangen, maar de stank was enorm en bovendien was halverwege de trap de spuitbus al leeg. De onderste treden worden dus toch maar gewoon met de kwast in de grondverf gezet. Maar na alweer een productieve dag staan de kozijnen in de grondverf en de trap dus voor de helft. Morgen weer een nieuwe dag …..
Patriesja Gewoon wij
Gisteren hadden we weer wat afspraakjes op de kalender staan. In de vroege ochtend ging ik eerst met Danny naar de plastisch chirurg in het ziekenhuis. En daar kregen we niet het allerbeste nieuws te horen, ook al hadden we het natuurlijk al wel een beetje verwacht. Het is inmiddels ruim een jaar geleden dat Danny voor de tweede keer op de operatietafel lag en er is nog steeds bijzonder weinig beweging te zien aan de rechterkant van zijn gezicht. De spier schijnt wel te werken, maar is niet helemaal op de juiste manier aangesloten. En dus worden we over een maandje verwacht op het gezamenlijk spreekuur om een nieuw plan van aanpak te bespreken. Volgens mij betekent dat dus gewoon dat er weer een operatie aan zit te komen. Beetje teleurstellend, maar volgens Danny de Optimist is ‘drie keer scheepsrecht’.
‘s Middags moesten we op controle bij de tandarts. Daphne was al de hele week hartstikke zenuwachtig, ze zat in de wachtkamer dan ook te tetsen op de bank. Helemaal voor niks, zo bleek een kwartiertje later. We hadden allemaal weer goed gepoetst en niemand had dus een gaatje. En na vele jaren gaat mijn gebit dan eindelijk opgeknapt worden. Ze gaan een laagje porselein over mijn tanden leggen, een totale make-over noemde de tandarts het. Ze gaf me ook het advies om een ‘voor’ en ‘na’ foto te maken. De behandeling schijnt zo’n anderhalf uur te duren, maar dat heb ik er graag voor over. Ik ben nu al zeer benieuwd naar het eindresultaat.
Patriesja Gewoon wij
Valentijnsdag is oorspronkelijk een dag die bedoeld is om een geheime liefde te verrassen, dat weet ik heus wel. Bovendien is het tegenwoordig puur commercieel en het is natuurlijk ook best toegestaan om je geliefde op iedere andere dag van het jaar te verwennen. Ondanks deze puntjes van kritiek blijft het toch leuk als je op deze ‘dag van de liefde’ verrast wordt door je partner. En dat gebeurde mij dus gisteren. Ik ging naar boven om heerlijk te gaan slapen, toen ik op mijn kussen een grote kaart vond. En die was natuurlijk niet uit de lucht komen vallen, die had mijn romanticus daar eerder op de dag voor mij neergelegd. Ook had hij er een tegoedbon in gedaan van CoCo Bijoux & Cadeaux, mijn favoriete winkeltje waar je de allergaafste horloges en ringen kunt scoren. Thanks hon, ik verras jou wel een keertje als je het niet verwacht (misschien wel op je verjaardag).
Patriesja Gewoon wij
Klokslag 17.00 uur was mijn werkdag weer voorbij en verliet ik het pand van de Zonnebloem. Op de parkeerplaats stond ons zwarte schommelschip al klaar voor de terugreis. Binnen tien minuten draaide ik de snelweg op. Ik zat net op de linkse baan, omdat de auto’s die rechts rijden nu eenmaal niet zo graag naar huis willen als ik, toen ik de schrik van mijn leven kreeg. Plots hoorde ik een enorme knal en het leek wel of mijn autoruit explodeerde. Heel het glas van mijn rechtse zijraampje versplinterde en vloog gelijk alle kanten op. Onmiddellijk keek ik naar rechts, schrok de bestuurder naast me nu ook? Een momentje twijfelde ik wat ik nu moest doen: doorrijden of stoppen. Al snel besloot ik volle gas naar huis te rijden, maar ik heb constant in mijn achteruitkijkspiegel gekeken of ik niet achtervolgd werd. Ik had het onaangename gevoel dat ik beschoten werd en daar kreeg ik behoorlijk de bibbers van. Bij thuiskomst heb ik op de passagiersstoel nog gezocht naar eventueel bewijsmateriaal, maar behalve een heleboel glas, was er niets te vinden. Dus de vraag blijft: heb ik me recentelijk ernstig misdragen of kan zo’n dikke autoruit er zomaar spontaan uitknallen?
Patriesja Gewoon wij
We hebben een drukke week achter de rug, ik ben mijn echtgenoot eigenlijk alleen bij het avondeten en in bed tegen gekomen. Maandag- en dinsdagavond heeft hij bij zijn moeder de grote behangklus afgemaakt. Woensdagavond ben ik met Inge een paar uurtjes gaan schaatsen. Ik liep al een tijdje met het idee om mijn spieren weer eens te gaan gebruiken, alleen wist ik nog niet precies hoe. Samen met Inge bedacht ik het plannetje om iedere woensdagavond te gaan schaatsen. Beetje jammer dat het seizoen eind maart alweer afgelopen is, dus we wilden absoluut geen tijd verloren laten gaan (dat we tussendoor snel een warme chocomel met slagroom op hebben hoeft toch niemand te weten joh). Ook moet ik eerlijk bekennen dat ik vijf minuten voor het einde, met een paar bloederige blaren, ben afgehaakt. Met een pijnlijk, maar voldaan gevoel gingen we om 22.00 uur weer huiswaarts. Volgende week is onze spierpijn vast en zeker weer verdwenen en gaan we er weer volop tegenaan.
Nadat ik donderdagochtend een uur bij de orthodontist in de wachtkamer heb gezeten omdat Danique eindelijk de langverwachte roze slotjes op haar ondergebit kreeg geplakt, ben ik donderdagmiddag naar een oude schoolvriendin gereden. Eind vorig jaar kreeg ik van haar een kerstkaart met daarop het berichtje dat ze naar ‘s Gravenmoer ging verhuizen, een goede reden dus om weer eens af te spreken. Toen ik daar gisteren aankwam was ik behoorlijk onder de indruk. Ze woont nu dus eigenlijk in MIJN droomhuis, vrijstaand met een prachtig uitzicht op groene weilanden met loslopende pony’s. De vorige bewoners wilden graag weer in het dorp wonen in plaats van achteraf, dus ze zijn overeengekomen om van huis te ruilen. Toen ik weer vertrok heb ik haar nog op het hart gedrukt dat ze me best mag bellen als ze weer tussen de ‘gewone’ mensen wil wonen, ik ben ook best bereid om te ruilen hoor!!!
Later in de middag ben ik naar Breda gereden om met mijn collega’s uit te gaan eten. Er was weer een jubileumpje te vieren en dat deden we bij Plan B, een knusse tapasbar. We hebben heerlijk en veel (knoflook) gegeten en veel en hard gelachen. En nu heb ik zin om eens een avondje met mijn mannetje door te brengen, gewoon even een beetje samen socializen.
Edit: Je had trouwens gelijk Inge, nieuwe schaatsen moeten eerst nog geslepen worden. Maar ze zijn nu klaar voor gebruik, dus waarschijnlijk zal het woensdag een heel stuk beter gaan.
Patriesja Gewoon wij
Afgelopen vrijdag heb ik een lekker appeltaartje gebakken en dat was natuurlijk niet zonder reden. Onze kleinste is inmiddels toegetreden tot het clubke der tieners en dat moest gevierd worden. Haar cadeautje had ze een tijdje geleden al gekregen toen ze wilde investeren in een nieuwe laptop. Uiteindelijk was dat voor haar toch een beetje teleurstellend en daarom heb ik het met slingers nog geprobeerd een beetje feestelijk te maken.
De rest van het weekend heeft Lul de Behanger doorgebracht in het trapgat bij zijn moederke. Met een gezellig muziekje erbij was hij helemaal in zijn element. Joke heeft een hele tijd last gehad van een hardnekkige lekkage, dus er moest het een en ander opgeknapt worden. Inge heeft ondertussen het plafond weer prachtig wit gemaakt, dus die twee zijn Donders goed bezig geweest de afgelopen dagen.
Patriesja Gewoon wij
Begin van de week stuurde Jeroen (mijn teamleider) een mailtje rond met de vraag of iemand vandaag zou kunnen komen helpen. Er werd een bijeenkomst georganiseerd voor voorgedragen stafleden en ze hadden iemand nodig die de vrijwilligers binnen wilde laten en mee kon helpen in de keuken. Ik twijfelde wel een beetje, maar ik voelde me toch ook verplicht om dat eens een keertje te doen. Toen ik het thuis vertelde, vroeg Danique gelijk of ze dan misschien met me mee mocht. Ze moet dit schooljaar namelijk tien uur maatschappelijke stage doen en het leek haar wel geschikt om die tijd bij de Zonnebloem door te brengen. Jeroen vond het gelukkig ook een heel goed idee, dus zo vertrokken we vanmorgen gezellig samen naar Breda om te gaan werken.
Het eerste uur moesten we achter de receptie zitten om de deur open te maken voor alle vrijwilligers en ze de weg te wijzen. Na een uurtje hebben we de tent op slot gedaan en zijn we naar boven vertrokken. In de keuken was schijnbaar hulp nodig voor het dekken van de tafels en het opruimen van de rommel. Uiteindelijk was onze hulp, voor mijn gevoel, een beetje overbodig en hebben we het nogal rustig aan gedaan de hele dag. Maar Danique heeft zich uitstekend vermaakt. Het allerleukst vond ze het om met de koffiekar het gebouw rond te rijden om alle koffiekopjes weer op te halen. Ook vond ze het geweldig om eens op mijn bureaustoel achter mijn computer te zitten. Toen we weer naar huis vertrokken, namen we een tas vol met overgebleven cake en een grote bak zelfgemaakte soep mee (zonde om weg te gooien toch). Jeroen heeft haar al een vakantiebaantje aangeboden, dus Danique heeft vandaag besloten dat ze over een paar jaartjes gewoon gezellig bij mij komt werken.
Patriesja Gewoon wij
Danique was gelukkig weer helemaal opgeknapt van haar misselijkheid eerder deze week, dus we besloten vandaag eens aan de grote schoonmaak te gaan. Vol goede moed gingen we vanmorgen aan de slag. Danique en Daphne hebben de ramen van hun eigen kamer gezeemd, zodat ze er daarna leuke raamstickertjes op konden plakken. Verder hebben we in ieder geval alvast de slaapkamer van Daphne helemaal schoongemaakt en opgeruimd. En dat was geen gemakkelijke opgave, in alle hoeken vonden we potloden, papiertjes, poppetjes, boekjes en andere hebbedingetjes. Morgen is de kamer van Danique nog aan de beurt en dat wordt nog een vele grotere klus. Ze verzamelt namelijk echt van alles en kan bovendien nergens afscheid van nemen. Ook haar barbies, poppen en Playmobil wil ze nog niet kwijt, ook al doet ze daar niet echt iets meer mee. Ik ga in ieder geval een vuilniszak mee naar boven nemen en ga haar toch een beetje aansporen om eens iets weg te gooien.
Toevallig had ik het er laatst nog met Tony over om een werkster in dienst te nemen. Wat zou het me gaan kosten als ze een halve dag per week kwam kuisen? Ik heb namelijk echt een hekel aan alle huishoudelijke klusjes en ben er ook gewoon niet handig in. Ze mag dan in ieder geval alle ramen zemen, binnen en buiten. De bijkeuken moet regelmatig gesopt en gedweild worden en ook mag ze het hele huis huis van boven naar beneden (of andersom) stofzuigen. De badkamer en toilet doe ik ook liever niet zelf, dus ook daar mag ze aan de gang. Waarschijnlijk gaat dat allemaal niet lukken in een halve dag, dus voorlopig zal ik het allemaal nog lekker zelf moeten doen. En ach, misschien vinden mijn dochters het WEL leuk en gaan ze binnenkort wat huishoudelijke taken van me overnemen.
Patriesja Gewoon wij
Daphne is pas 28 januari jarig, maar toch hebben we vandaag alvast haar kinderfeestje gevierd. In de kerstvakantie hebben we hier in Dongen namelijk onze eigen schaatsbaan, dus het leek ons leuk om daar met wat vriendinnetjes heen te gaan. Eerst hebben we thuis ballonnetjes geprikt, cadeautjes uitgepakt, geen tien maar drie kaarsjes uitgeblazen en cake met slagroom gegeten. Daarna zijn we met z’n allen naar Dongen on Ice gelopen. De baan is niet zo groot, maar het was toch heel gezellig en we hebben fijn geschaatst. Daarna hebben we friet en snackjes gewoon van tafel gegeten, dus zonder borden en bestek. En toen was het feestje voor Daphne al veel te snel voorbij en moesten alle vriendinnetjes alweer naar huis.
Afgelopen maandag is trouwens de canvas afbeelding van onze lieve, zieke, knappe, fotogenieke hond afgeleverd. We zijn er hartstikke blij mee en hebben hem gelijk een plaatsje aan de muur gegeven. Komend weekend maar eens even tijd vrijmaken en wat fotootjes van de kinderen maken.
Patriesja Beestjes, Gewoon wij
