Het heeft een hele tijd geduurd maar het moest er dan toch maar eens van komen, het verslag van onze vakantie 2013 in Frankrijk. Misschien leuk voor jullie om te lezen maar vooral ook omdat Patriesja dit blog graag als haar dagboek ziet. Het was een supervakantie en ik zou er heel veel over kunnen schrijven. Maar foto’s zeggen meer dan duizend woorden dus heb ik een fotopagina gemaakt met wat beschrijvingen bij de foto’s. Je vindt hem HIER…
Afgelopen zaterdag zijn we er voor de laatste keer op uit gegaan, jammer genoeg zonder Danique die na al die weken hard studeren gewoon even helemaal niks wilde doen. We besloten naar Baarle Nassau te wandelen, beetje saaie route maar wel met een heerlijk einddoel, namelijk een Belgische wafel met aardbeien/kersen en slagroom. In de afgelopen maanden heb ik alles bij elkaar 375 km te voet afgelegd. Tijdens onze trainingstochten heb ik het vaak heel koud gehad en heeft het regelmatig behoorlijk hard gewaaid, maar gelukkig heb ik er toch heel veel plezier aan beleefd!
Waar ik ook met plezier aan terugdenk was mijn laatste optreden als brigadiersvrouw. Samen met Daphne heb ik er een half jaar voor gezorgd dat alle kleine kindertjes veilig aan de overkant van de straat kwamen. Aan alle leuke dingen komt een eind en zo werd ze gistermiddag de Heilig Hart school uitgeblazen en was het in de avond tijd voor de musical waar ze al maanden mee bezig is. Het was erg leuk en wat was ik ontzettend trots op mijn mooie grote dochter! De tranen vloeiden rijkelijk op deze laatste schooldag, ook ik werd er behoorlijk emotioneel van. Vanaf nu hebben we geen kinderen meer op de basisschool, dat is toch best even wennen!
En zo is er alweer een schooljaar voorbij gegaan. Danique heeft uiteindelijk acht van de negen verliespunten weg weten te werken en mag nu gaan genieten van een welverdiende vakantie voordat ze naar Havo 4 gaat. En wie gaat ze daar tegenkomen? Jawel haar grote broer Danny die een jaar helemaal niks gedaan heeft en weer dezelfde fout maakte als vorig jaar. Hopelijk snapt hij nu eindelijk dat het echt niet mogelijk is om alle onvoldoendes in de laatste proefwerkweek weg te werken, maar het feit dat hij nu al zegt dat het volgend jaar een makkie wordt belooft weer niet veel goeds. Rowie heeft het wel een stuk beter gedaan dan vorig jaar en is met een mooi rapport over naar de derde klas. Maar ook Nick heeft ons allemaal, en waarschijnlijk zichzelf nog het meest, verrast en is over naar klas 2. Een beduidend hogere score dus dan vorig jaar toen meer dan de helft van onze kinderen faalde.
Afgelopen woensdag hebben Joke, Daphne en ik een avondje meegelopen met Inge en Bregje tijdens de avondvierdaagse in Hank. De week daarvoor hebben we in Dongen 4 avonden 15 km gelopen en het meest opvallende was wel dat de kilometers in Hank veel langer lijken dan in Dongen. Al met al betekent dat dat ik toch weer ongeveer 75 km te voet heb afgelegd en daarmee heb ik maar liefst 3.150 calorieen verbrand. Volgens een collega maakt het namelijk geen verschil of je 10 km jogt of 10 km wandelt, het aantal calorieen dat je verbrandt is dan gelijk. Ik kon dat bijna niet geloven, maar na wat speurwerk op het internet bleek dat nog te kloppen ook. Uitermate prettige bijkomstigheid natuurlijk! Daphne heeft in Dongen 4 avonden 10 km gelopen en heeft hiermee haar 8e medaille binnengesleept, voor Danique was het al de 10e avondvierdaagse en ze verdiende deze keer niet alleen een medaille maar ook een prachtige oorkonde en natuurlijk de nodige snoepzakken. Ook Joke, Inge en ik werden trouwens verwend door Danique en Bregje. Ze hadden voor ons ook een snoepzakje gekocht en hadden daar een ontzettend lief briefje bij geschreven. Daar wordt een moederhart toch wel supergelukkig van!
Ondertussen komt het einde van onze training voor de Vierdaagse in zicht. Volgende week gaan Danique en Bregje beginnen aan de proefwerkweek, dus die hebben hun tijd en energie even nodig voor belangrijke zaken. Danique heeft inmiddels 8 van de 9 verliespunten weggewerkt en wil het schooljaar nog even in stijl afronden met een paar mooie laatste cijfers. Het kan nu bijna niet meer misgaan en we gunnen haar natuurlijk volgend schooljaar een plaatsje in Havo 4, dat heeft ze namelijk dubbel en dwars verdiend. Daphne is ondertussen aangenomen op TTO (Tweetalig Onderwijs), ik ben ontzettend benieuwd hoe ze dat gaat doen. Het schooljaar is weer voorbij gevlogen, nog maar 3x brigadieren, 10 dagen werken en de vakantie kan beginnen.
Op Hemelvaartsdag hebben we met een groepje van vier een rondje in en rond Dongen gelopen. Het zonnetje stond dan wel hoog aan de hemel, maar de hevig woeiende wind zorgde ervoor dat de gevoelstemperatuur wederom ver beneden het gemiddelde lag. Optimistische Danique had voor vertrek nog een korte broek in haar rugzak gestopt en onderweg heeft ze die zelfs nog even aangetrokken. Maar na een paar kilometer verruilde ze hem weer net zo snel voor haar broek met lange pijpen. En of het nou warm is of toch een beetje fris, een ijsje gaat er natuurlijk altijd wel in. Het nadeel van wandelen in de directe omgeving is dat je constant de neiging hebt om de kortste weg naar huis te nemen. Maar uiteindelijk hebben we met een extra blokje om toch nog een afstand van 19 km kunnen behalen. En eigenlijk was deze dag alleen bedoeld om een beetje op te warmen voor de dag daarna, op vrijdag wilden we namelijk nog een keer de 30 km afleggen. En deze keer was ons wandelclubje weer wel compleet. ‘s Morgens om 7.15 uur vertrokken we met z’n allen bij Joke met als einddoel Den Bosch. De meest ervaren wandelaarster onder ons had dit al vaker gedaan, dus we hadden deze keer geen routebeschrijving nodig. We konden gewoon de bordjes volgen, via De Moer naar Loon op Zand en vervolgens naar Vught. Onderweg maakten we natuurlijk wel even tijd voor een heerlijk warm drankje. En het ging weer hartstikke goed, na 25 km was er zelfs nog energie over voor een geintje en een dansje. Van Vught liepen we gelijk Den Bosch in en was het einddoel weer bijna bereikt, nu hoefden we alleen nog de bordjes ‘centrum’ te volgen. Uiteindelijk kwamen we ruim binnen de tijd aan op een verwarmd terras en konden we gaan genieten van de ultieme beloning: een overheerlijke Bossche Bol want die hadden we nu natuurlijk wel verdiend. Yes, we did it again!!
Volgens de wandelgids zouden we deze zondag een rondje Tilburg kunnen gaan lopen, maar we wilden eigenlijk eens een keertje helemaal niets aan inschrijfgeld uitgeven. Het geld dat we hiermee zouden besparen konden we op deze zomerse lentedag immers beter aan een ijsje en iets te drinken besteden. En zo vertrokken we vanaf huisje Donders richting Loonse en Drunense Duinen met als einddoel ‘De Roestelberg’. De experts zijn het er nog steeds niet helemaal over eens hoeveel kilometer we uiteindelijk afgelegd hebben, volgens digital Tony moeten het er ongeveer 26 zijn geweest, de stappenteller van Inge gaf aan dat we 28 km hadden gelopen en volgens de stappenteller van Joke waren het er maar liefst 32. Ik stel voor om daar dan maar het gemiddelde van te nemen en dan kom ik op een mooie afstand van 28,66 km. En dan moet er onderweg natuurlijk af en toe even gerekt en gestrekt worden, al doet Daphne dat misschien op een ietwat ongewone plek. En na de afgelopen wandelzondag volgen deze week ook nog een wandeldonderdag en een wandelvrijdag, ik heb de zon alvast maar weer gereserveerd.
Zaterdag 27 april hebben we het voor het eerst geprobeerd en het is ons nog gelukt ook, we hebben 30 km gelopen. Joke kon er deze keer helaas niet bij zijn, maar ik weet zeker dat ze volgende keer weer van de partij is. Eerlijk gezegd is de afstand me nog niet eens tegengevallen, het lopen ging ons allemaal behoorlijk goed af. Maar op het moment dat ik bij Inge in de auto stapte takelde ik gelijk helemaal af. Ook Inge had het helemaal gehad, ze is gelijk doorgereden naar huis en dacht ‘s avonds dat het echt nooit meer goed zou komen met haar. De jongere meiden hadden overigens nergens last van, wat een kanjers zijn het toch!! We weten nu dat we 30 km kunnen halen, het lastige is dat we dat 4 dagen na elkaar zullen moeten gaan doen. En als we ‘s middags terug komen kunnen we niet lekker in de bank ploffen en een warm bad nemen, maar moeten we genoegen nemen met een luchtbed en een douche waar we waarschijnlijk voor in de rij moeten staan.
Onze wandeling was, met het oog op de troonswisseling, natuurlijk een klein beetje oranje gekleurd. Zelfs de mobiele toilet deed me denken aan de op komst zijnde laatste koninginnedag. De koningswup van Danique heeft ons ook nog een tijdje gezelschap gehouden, maar helaas zijn we hem halverwege de wandeling uit het oog verloren. Onderweg zorgen we natuurlijk wel dat we niks tekort komen, een kauwgommetje, een relaxed drankje op een mooi terras en een ijsje op camping ‘t Haasje zorgen er voor dat we op de been blijven. Het was weer een gezellige dag met mooie momentjes, mooie plekjes en mooie meiden. Op naar de volgende wandeling!
Een tijdje geleden wilde Danique haar krantenwijkje opzeggen, ze had het er echt helemaal mee gehad. Maar ondertussen had ze wel een speciale aanbieding van de Efteling gezien waarin een abonnement wordt aangeboden voor 15 euro per maand waarvan je eerste 2 maanden ook nog eens gratis ontvangt. Ik stelde dus voor dat Danique in het vervolg de krantjes samen met Daphne rond zou gaan brengen zodat ze van het verdiende geld allebei een abonnement konden nemen. Daphne vond dit uiteraard een supergoed idee.
Vorig weekend wilden ze dit abonnement natuurlijk gelijk gaan halen, dus we besloten zaterdag op de fiets richting Kaatsheuvel te gaan. Ook Tony wilde best een keertje met ons mee, maar daar had hij al heel snel spijt van. Een stevige frisse wind waaide ons tegemoet en die zorgde ervoor dat we amper vooruit kwamen. Tony zat op zijn fietske zonder versnellingen te mopperen dat hij wilde omdraaien, stoppen en/of gaan lopen. Toen we uiteindelijk bij de Efteling aankwamen hebben Danique en Daphne bij de klantenservice gelijk hun abonnement opgehaald. Ik vond dat dappere Tony na al die inspanningen wel een beloning had verdiend, dus ik heb hem meegenomen naar Bosrijk, alwaar we op het terras in het zonnetje uit de wind een heerlijke latte macchiato en een chocoladebol hebben genuttigd. De terugweg ging overigens een stuk beter, in een vloek en een scheet waren we weer terug in Dongen.
Danique en Daphne hadden de smaak te pakken en wilden ook op zondag nog een paar uurtjes in de Efteling doorbrengen, maar we hadden ook graag nog wat wandelkilometertjes willen maken. We besloten een en ander te combineren en zo vertrok ik zondagochtend samen met mijn meiden weer richting Kaatsheuvel, deze keer niet op de fiets maar te voet! Een paar uurtjes later pikte motormuis Tony mij bij de ingang van de wondere wereld weer op, zodat we van daaruit nog even bij Piet met z’n nieuwe knie op ziekenbezoek konden. Nog een beetje geduld hebben Piet en dan gaat het vast en zeker allemaal goed komen!
Vandaag zijn we voor de verandering eens een wandeltocht in Gilze gaan maken, een prachtige dag door de Noord-Brabantse bossen. En na de 24 km van vorige week waren de 20 km die we op deze warme zondag aflegden appeltje eitje. Ik ben weer totaal helemaal in mijn element, een zweetspleet, klotsende oksels, een watergootje en gelukkig weer de nodige poephoopjes. Vrouwtje theelepel geniet van de omgeving en de navigator bestudeert of we nog op het juiste bospad zitten. We beginnen steeds meer te genieten van onze wandeldagen en dat heeft niet alleen te maken met het beter wordende weer. Gewoon heerlijk van elkaar genieten en voldoende tijd om samen te kletsen, te lachen en te zingen zonder mobiel of laptop bij de hand. Beetje poseren voor de foto, op een bankje, in een hutje of bovenop een boom en natuurlijk een hoop lekkernijen in de tas of op het terras. Gelukkig hebben we nog een paar maanden wandelplezier tegoed voor de Vierdaagse van start gaat!
Afgelopen zaterdag was Tony jarig en dat wilden we natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan. We hadden (bijna) iedereen uitgenodigd voor een heerlijke zaterdagmiddaglunch en om de sfeer niet te verpesten hebben we de rest van de dag niet over zijn leeftijd gesproken. Normaal gesproken heb ik moeite om een cadeautje te bedenken voor mijn jarige mannetje, maar dit jaar was dat niet zo moeilijk. Tegenwoordig gaan Tony en ik samen met onze iPadjes naar bed, maar een documentaire kijken met zo’n ding in je handen is natuurlijk niet zo handig. Daarom heb ik woensdagavond, na wat speurwerk van mijn vader, een standaard besteld die hij aan zijn bed kan vastmaken. Nu gaat het opstaan pas echt lastig worden!
Zondag stond de Rode Kruis Tocht op het programma. En na de vreselijk koude moppertocht van vorige week hoopte ik dat het deze keer eindelijk eens wat warmer zou zijn. Toen we vanmorgen vertrokken was het nog rond het vriespunt, maar onderweg naar Goirle brak de zon door en die heeft ons de rest van de dag ook eigenlijk niet meer in de steek gelaten. Nadat het materiaal helemaal in orde was en we onze uitgebreide ‘gratis’ lunchpakketjes opgehaald hadden vertrokken we vol goede moed aan onze lange tocht van 24 km. En wat ziet de wereld er ineens een stuk vriendelijker uit als de zon schijnt! We werden achtervolgd door onze eigen schaduw, Danique knuffelde van blijdschap een boom en Joke wilde graag op de foto zonder jas. Onderweg was gelukkig ook voldoende gelegenheid voor een sanitaire stop, al was dat soms toch een heel klein beetje aanpassen! Toch was het niet voor iedereen de perfekte dag, Inge zag het af en toe echt niet meer zitten, Danique en Bregje hadden het ook zeker niet altijd makkelijk en we mochten zeker een uur niet praten. De laatste loodjes waren vooral voor Bregje erg zwaar, maar ze liet zich niet kennen en heeft het tot het einde volgehouden. Ook ik bleek niet geheel ongeschonden uit de strijd te zijn gekomen, maar toch kijk ik nu alweer uit naar onze volgende wandeling.
Gisteren besloten we naar Dussen af te reizen om 21 km te gaan wandelen, tenminste dat was de bedoeling. Aan de route lag het niet, we hadden een heerlijk rustig wandelpad uitgezocht dat helemaal langs het water liep. Dat zou op zich prachtig moeten zijn, maar het was weer die vreselijke wind en die veel te lage temperatuur die me het leven echt zuur maakte. Helemaal in mijn jas gedoken werd ik plots heel erg boos en liep ik behoorlijk in mezelf te mopperen. Op deze manier kan ik echt nog maar met moeite lol beleven aan onze gezamenlijke wandelingen. Ik probeerde mijn gedachten nog wel te verzetten door aan warme koffie te denken, maar mijn ijskoude benen en zere oren maakten dat ik er nu gewoon echt klaar mee ben. We besloten onze trainingstocht dus maar in te korten naar 16,5 km zodat we een einde konden maken aan die gruwelijke ellende. Bij thuiskomst werden gelukkig al snel de gourmetstelletjes in het stopcontact gestoken zodat we weer een beetje op konden warmen en natuurlijk heerlijk en vooral veel konden eten.
Vandaag waren we uitgenodigd voor een paasbrunch bij mijn gepensioneerde vader en moeder, en zo kon ik gelijk ook even de prachtige nieuwe auto in het echt bekijken. Die auto die gewoon buiten op straat naast andere auto’s geparkeerd staat, daar waar kleine kinderen spelen met een bal! Ik heb dus wel een idee wat mijn vader nu met al die vrije tijd kan gaan doen. Zet je stoel voor het raam paps en hou die mooie blauwe auto maar goed in de gaten.
Afgelopen week is Daphne trouwens met haar geliefde groep 8 op kamp geweest. Dinsdagochtend heb ik haar, samen met alle andere kinderen van de Heilig Hartschool, uitgezwaaid, waarna ze op de fiets naar Tilburg vertrokken. Ik had toch even moeite om mijn emoties in bedwang te houden, dit is tenslotte mijn laatste dochter die over een paar maanden de basisschool gaat verlaten om naar de middelbare school te gaan. En dan moet je als moeder dus best even je tranen inslikken en kom je tot het besef dat ook de allerkleinste kindjes uiteindelijk groot worden.