TonPat en de rest

Een beetje later dan de bedoeling was, maar hier is dan het verslag van ons weekendje Luxemburg. Ik heb vrijdag thuis gewerkt en was dus al zover klaar toen Patriesja om half zes thuis kwam. Ze was nog steeds niet helemaal over haar Mexicaanse staartje heen en had er daarom niet zoveel zin in als bij het boeken van het weekendje. Toch is ze ijverig wat kleren gaan uitzoeken en wat snoep voor onderweg. Ons reisgezelschap was al om een uurtje of 6 vertrokken, wij moesten de honden nog wegbrengen en nog even pinnen. Onze tocht begon dus om 7 uur.

We hadden wat file na Brussel en zodoende waren we pas om 22:30 uur in Luxemburg stad. Het hotel was makkelijk te vinden, al heeft Tom wel een beetje meegeholpen natuurlijk. De buren hadden net alles in de kamer gelegd en zaten ons op te wachten in de lounge. Na inschrijving zijn we ook naar onze mooie, erg nette kamer gegaan om de spulletjes neer te zetten. Direct naar bed gaan zou ook maar saai zijn dus we besloten nog maar even een bar op te zoeken. De hotelbar was inmiddels gesloten en daarom zijn we een stukje richting centrum gelopen. Al vrij snel vonden we een leuke kroeg.

Het was er wat luidruchtig maar de inrichting was leuk en het was er ook best gezellig. De buurtjes gingen voor een whiskey, wij voor het iets minder alcoholhoudende appelcider. Na veel geklets en nog een drankje was het alweer snel 01:30. Patriesja voelde zich al niet zo fit en we waren allemaal ook wel een beetje moe, lekker terug naar het hotel dus. En verdorie, dat bed sliep nog best lekker ook! We werden pas weer om half tien wakker.

Om tien uur zouden we gaan ontbijten, dus snel even douchen en aankleden. Het ontbijt was in de kelder, klinkt een beetje ‘min’ want het was een mooi ingerichte ontbijtkamer met een mooi buffet. Alleen wel erg jammer dat veel van de lekkere dingen al op waren en ook niet meer werden aangevuld. Zo was er nog maar een beetje spek, geen gebakken ei meer, geen kaas en de jus d’orange was ook al nagenoeg op. En nog erger, de croissantjes ook! Maar goed we hadden weer ontbeten. We wilde vandaag eigenlijk Luxemburg stad in maar bij nader inzien vonden we dat een beetje saai. Winkelen kun je immers in Tilburg of Breda ook.

We zijn daarom maar een stukje gaan rijden. Eerste stadje dat we aandeden was Ettelbruck. Een leuk toeristisch stadje waar de toeristen vandaag even niet heen wilden. Het was erg rustig in de stad, zelfs de inwoners hadden andere dingen te doen schijnbaar. Na een bezoekje aan een schoenenwinkel en een lekker gebakje met koffie besloten we maar een toeristischer oord te gaan bezoeken. Vianden leek ons wel een goed idee en dat was het ook. Daar was het wat levendiger en er was zelfs een boekenmarkt in de straatjes, heel gezellig. Om ons echt toerist te voelen zijn we ook nog met de stoeltjeslift de berg opgegaan. Boven was een cafeetje en daar hebben we weer lekker wat te drinken genomen. Terug beneden zijn we nog naar het kasteel gelopen. Nu hadden we allemaal wel honger gekregen en aangezien Diekirch op de terugweg lag wilden we daar wat gaan eten.

Ook daar waren de meeste mensen binnen gebleven. Als gevolg daarvan (of andersom) waren er bijna geen eettentjes open. Heel vreemd voor ons, in Nederland draait de horeca dan op volle toeren. Maar goed, we vonden een gezellig restaurantje waar ze net open gingen en de tafeltjes aan het buiten zetten waren. Daar zijn we dus maar geland. Na de kaart te hebben bestudeerd kozen we het “Mixed Grill stones” menu. Dat stones stond dus voor steengrill, ook wel leuk toch? Zo hadden we dus toch nog lekker gegeten. Eenmaal terug in het hotel bleek de bar over een half uurtje dicht te gaan. Dat vonden we wel erg snel en daarom zijn we naar “de buren”, het Mercure hotel gegaan. Oeps, zag dat er even luxe en vooral duur uit! Ook hier hebben we even zitten kletsen en hebben allemaal een (1) consumptie genuttigd. Toen ik ging afrekenen begreep ik waarom het er allemaal zo luxe uit kon zien hier, 4 drankjes voor 28 Euro!

Vandaag waren we dus wat vroeger terug en net na elven lagen we al op bed. Al snel was het weer ochtend en na het ontbijt moesten we alweer huiswaarts om de kinderen op te halen. De buren hadden nog een dag vrij en besloten nog een dagje extra te pakken. Na het afscheid zijn we dus met z’n tweetjes naar huis gereden. Achteraf toch wel weer een lekker weekendje.

We hebben overigens in de Ardennen zoveel motoren en prachtige bochtige wegen gezien dat een oude droom weer boven kwam, een motor! We namen ons plechtig voor dit jaar dan maar eens een mooie tourmotor te kopen. Dan kunnen we zo af en toe eens met z’n tweetjes weg, heerlijk! Tevens kan ik dan een droom van “mijn schoonmoeder” in vervulling laten gaan. Die wil al zo lang eens een dagje achter op een motor vertoeven dat het er maar eens van moet komen. Leny, nog even geduld en dan gaan we er op uit, afgesproken?

Tony Gewoon wij

Het was heel de week nog spannend of het een tuinfeest of een kamerfeest zou worden, maar het weer werkte mee en onze feesttent is gelukkig niet weggewaaid. Verder hadden we lekker eten, genoeg te drinken en gezellige muziek. Maar de grote verrassing van deze leuke avond was toch wel mijn vriendje, die zich volledig liet gaan op de zomerhit van Los del Rio en de Macarena stond te dansen. In zijn enthousiasme ging hij zelfs voor me op zijn knie, maar waar sommige mensen nog wel door hadden wat hij van plan was, dacht ik dat hij weer eens een grapje met me uit wilde halen.

En hoewel wij het dus een hele gezellige avond vonden, blijf ik nu zitten met de vraag: heb ik nu mijn kans gemist of was het toch gewoon een grapje …..

Patriesja Gewoon wij

Morgen neemt de wind af. Wolkenvelden hebben de overhand en er valt af en toe regen, maar de zon laat zich vooral in het zuiden ook zien. Het wordt 17 graden.

Maar wij laten ons geplande tuinfeestje niet verpesten door het ietwat herfstachtige weer. We zetten gewoon de barbecue (van mijn vader en moeder) buiten, maken een grote partytent (van onze buren) met stevige haken aan de schutting vast, steken wat terrasverwarmers (van Piet en Inge) in het stopcontact, sturen iedereen voor de zekerheid nog een sms’je dat ze hun winterjas niet moeten vergeten en met de gezellige feestverlichting (van onze buren en Piet en Inge) erbij kan het dan eigenlijk helemaal niet meer misgaan. We hebben er zin in!! Jammer alleen dat we een beetje laat waren met onze uitnodigingen waardoor sommige mensen al andere afspraken hadden gemaakt.

Patriesja Gewoon wij

Vandaag mochten alle knuffeltjes van Danique en Daphne rondjes draaien in de wasmachine. Het koetje, schaapje, spookje, hondje, aapje en diverse beertjes werden vanmorgen netjes bovenop elkaar gestapeld en daarna gingen de zusjes voor het raampje zitten. ‘Kijk Danique, poppetje zit naar buiten te kijken’. ‘Kijk Daphne, witte beer ruikt aan Flip’s kontje’. Danique heeft een rood poppetje dat eigenlijk nooit in de wasmachine mag omdat ze vindt dat haar allerliefste knuffeltje dan stinkt. Maar dat is natuurlijk niet zo!! Ik heb er net nog aan geroken en ze ruikt weer heerlijk fris. Dat poppetje kan zonder risico weer met Danique naar bed. Toen ze een beetje dolgedraaid waren mochten ze, heerlijk liggend op hun buikje, van het zonnetje genieten. En terwijl de knuffies samen aan het opdrogen waren, ben ik maar eens begonnen met het beitsen van de schutting. Ondertussen was Tony de stroom aan het aanleggen in de tuin. Het schijnt namelijk zo te zijn dat er zaterdag een tuinfeestje aan zit te komen, dus de feestverlichting zal branden!!

Patriesja Gewoon wij

Gistermiddag om 13.15 uur vertrokken we met z’n allen richting Dussen om Inge en Bregje op te gaan halen voor Zand Almere. Net als vorig jaar reden we ook nu weer verkeerd. Almere is namelijk niet alleen, je hebt Almere Hout, Buiten, Stad, West, Haven en waar vind je dan in godsnaam het strand van Almere? Gelukkig had Inge een landkaart meegenomen, want aan een navigatiesysteem heb je op zo’n moment ook niet zoveel. Toen hadden we het behoorlijk snel gevonden en konden we een plaatsje voor de auto’s gaan zoeken.

Toen we op het strand waren aangekomen zagen we al gelijk dat het dit jaar veel drukker was dan de vorige keer. Dat vonden we wel een beetje jammer, maar van de andere kant zijn er dan ook meer mensen die je op je gemak van top tot teen kan bekijken. De meisjes wilden al snel zelf op ontdekkingstocht. We spraken af om elkaar om 17.30 uur weer te treffen bij de rodeostier. Toen ze terugkwamen hadden ze al van alles meegemaakt. Ze waren in een palmboom geklommen en hadden in een grote bal gezeten waar ze mee over het water konden lopen. De jongens liepen ondertussen een beetje verloren rond.

Wij hadden tijdens onze strandwandeling een podiumtrailer gevonden van Guitar Hero waar je je op kon geven om een liedje te zingen, samen met een drummer en een gitarist. Dat vonden de meiden helemaal super, dat wilden ze zeker gaan doen. Ze moesten helaas wel een tijdje wachten voor ze aan de beurt waren (ondertussen was Blof helaas al weer naar huis, dus die hadden we mooi gemist) maar de meiden wilden dolgraag hun eigen ‘Five minutes of Fame’. Ik moet zeggen dat ik het super dapper van ze vond om op zo’n podium te gaan staan met publiek. Ik doe het ze zeker niet na, maar zij hebben ervan genoten.

Daarna hebben we een heerlijke puntzak friet met mayonaise gegeten. En toen was het wachten op Jan Smit (zonder Yolanthe, met Damaru). De meisjes besloten dat ze dan nog wel een keertje in de bal over het water wilden lopen. Een tijdje later kregen we een sms’je van Danique ‘We staan helemaal vooraan’. We waren helemaal trots op onze meiden, die zorgen er toch iedere keer maar weer voor dat ze het hartstikke leuk hebben. Nu konden ze Jan Smit van heel dichtbij bekijken. De jongens wilden zich nu natuurlijk niet laten kennen en probeerden langs de waterkant ook wat dichter bij het podium te komen. En ook zij wisten een plekje te bemachtigen waar ze het goed konden zien. Even later zijn wij ook die kant opgelopen, maar zover als onze kinderen zijn we niet gekomen. Maar gelukkig zong Jan lekker hard, dus we konden het goed horen en hebben net zo hard meegezongen.

Toen het concert van Jan Smit afgelopen was hebben we nog even op het strand staan zingen en dansen op de Sky Radio Afterparty. Rond middernacht vonden we het tijd worden om terug naar de auto te lopen. We hebben genoten en de kinderen waren het er allemaal over eens: ‘Volgend jaar gaan we weer naar Zand Almere!!!’

Patriesja Gewoon wij, Kids

Ons vakantieverslag is klaar. We zijn er heel wat uurtjes mee bezig geweest, maar we vinden dat het wel hartstikke leuk is geworden. Ga met je muis over ‘vakantie 2009′ in het balkje hierboven (naast ‘Over ons’) en je kunt van elke dag lezen wat we gedaan hebben en foto’s kijken.

Veel lees- en kijkplezier.

Patriesja Gewoon wij

De planning was perfect. We zouden lekker op vakantie gaan, we zouden maandag terugkomen en dinsdag werd Danny in het ziekenhuis verwacht voor zijn operatie. Maandagochtend ging de telefoon, het ziekenhuis aan de lijn. Er was een spoedgevalletje tussengekomen en de operatie kon niet doorgaan. Er was een kleine kans dat het misschien donderdag nog zou lukken, ze zouden woensdagmiddag nog terugbellen. We rekenden er al helemaal niet meer op dat het nu nog door zou gaan en dat was maar goed ook. De afspraak is nu verzet naar 17 december, dus dat duurt helaas nog een tijdje. Mijn vakantie trouwens niet meer, die is morgen voorbij.

Patriesja Gewoon wij

Zo, daar zijn we dan weer. Onze vakantie is jammer genoeg alweer afgelopen. Wat vliegen de dagen voorbij als je lekker vrij bent. De eerste week lijkt het nog wel mee te vallen, maar voor je het weet begin je al aan de tweede week en dan zie je het einde heel snel naderen. Maar we hebben in onze vakantie niet stil gezeten. We hebben van iedere dag een verslagje gemaakt voor degene die benieuwd is wat we allemaal gedaan hebben en dat gaan we proberen deze week hier neer te zetten.

Patriesja Gewoon wij

Die begon best lekker en gezellig in het Wokplaza te Rijen. Om het dartseizoen af te sluiten zijn we daar gisteren met z’n achten gaan eten. En zoals gewoonlijk eet je dan weer net een beetje teveel. Eigenlijk zit je buik al vol na al dat lekkere vlees, maar dan moet er ook nog een toetje bij. Chocoladecake, ijs, vruchtjes en slagroom zorgen er dan voor dat je buik op springen staat.

Gelukkig hadden we later op de avond nog een wandeling gepland staan, we moesten nog op spooktocht. Danique en Daphne waren namelijk op kamp en ze hadden mensen nodig die met de handbalmeisjes door het donkere bos durfden te lopen. Met zeven bange meisjes vertrokken we ‘s avonds laat bij het Theehuis. Heel ver zijn we niet gekomen, toen we bij de ingang van het bos aankwamen durfden ze niet meer verder. Uiteindelijk ben ik dus met vier meisjes weer teruggelopen en Tony is met drie overgebleven dappere meisjes het donkere bos ingegaan. Zoals ik uit zijn verhalen heb begrepen heeft hij het daar niet makkelijk gehad. Ze hebben zijn jas bijna kapot getrokken en hij heeft op een gegeven moment zelfs een meisje op zijn rug moeten nemen omdat ze geen stap verder wilde lopen. Halverwege het donkere bos hoorde hij in de verte een meisje dat helemaal hysterisch stond te huilen en ook niet meer verder wilde. Het bleek Danique te zijn, helemaal stijf van angst. Hij heeft haar met moeite weer mee kunnen nemen naar de bewoonde wereld.

De meisjes konden vandaag om 16.30 uur weer worden opgehaald. Ze hadden natuurlijk niet zo heel veel geslapen vannacht en waren helemaal kapot. Ik heb ze snel wat te eten gegeven en daarna zijn ze nog even in bad gegaan. Om 18.30 uur lagen ze, geheel vrijwillig, allebei al in bed!!

Patriesja Gewoon wij

Eigenlijk hadden we dat graag geheim willen houden, maar onze kinderen waren er toch achter gekomen dat het kermis in Dongen is. En daar wilden ze natuurlijk graag een keertje naartoe. We besloten ze allemaal een bedrag te geven wat ze vrij konden besteden. Dus toen we op de kermis aankwamen moesten ze eerst even kijken waar ze hun geld het beste uit konden geven. Ze schrokken (gelukkig) wel een beetje van de prijzen die ze overal moesten betalen.

Daphne besloot uiteindelijk dat ze graag in ‘De Spin’ wilde en Danny ging met haar mee. Maar wat een pech, na vijf minuten in het karretje te hebben gezeten moesten ze weer uitstappen. Kleine storing, die later toch wat groter bleek te zijn. Hij heeft namelijk de rest van de avond geen rondjes meer gedraaid. Gelukkig hebben ze nog wel hun muntje teruggekregen, zodat ze nog een ritje in ‘De Spin’ tegoed hebben.

Patriesja Gewoon wij