TonPat en de rest

En dan hebben jullie natuurlijk nog een kort verslagje van onze ‘huwelijksreis’ tegoed. Als kersverse man en vrouw kwamen we dus net na 15.00 uur met onze kinderen in Cochem aan. Onderweg hadden we nog even naar het thuisfront moeten bellen omdat we het adres van ons vakantiepark vergeten waren. Gelukkig waren we weer goed voorbereid vertrokken deze keer. Nadat we ons mooie huisje bewonderd hadden en de spullen uitgepakt waren, hadden we allemaal wel honger gekregen. We hadden een paar gourmetschalen meegenomen en onze grillplaat, dus nadat we snel nog wat boodschapjes gehaald hadden, hebben we snel de tafel klaargemaakt en gezellig zitten gourmetten. Gelukkig besloten onze kinderen vandaag dat ze op tijd naar bed wilden en dat vonden wij natuurlijk een heel goed idee. Wij hadden tenslotte onze huwelijksnacht nog tegoed …..

Op dinsdag wilden de kinderen gaan zwemmen. De jongens waren al snel weer terug, het zwembad was een beetje saai. Toen even later de meisjes ook al weer teleurgesteld terug kwamen, zijn we maar naar Koblenz gereden. Daar hebben we over de kerstmarkt gelopen en alle eettentjes bezocht. We hadden wel een klein probleempje toen we de parkeergarage uit wilden rijden. Met die grote koffer op het dak konden we nog wel de parkeergarage inrijden, maar toen we de bordjes ‘Ausfahrt’ wilden volgen, bleek dat we door een verlaging in het plafond de parkeergarage niet meer uit konden!! Tony is dus met de Renault in zijn achteruit, via een alternatieve route, weer naar de uitgang gekomen.

Woensdag lag er een dik pak sneeuw en nadat we wat sneeuwballen gegooid hadden zijn we een stukje verderop het golfterrein opgelopen met onze slee. Heel veel lol, in een plastic bakje van de witte heuvels af. Danny wist nog niet zo goed hoe je moest remmen en belandde een keertje in de prikkelbosjes. Ik wilde hem dus even laten zien hoe je het beste kunt remmen als je uit de bocht vliegt of te snel gaat, maar ik belandde met mijn benen in de lucht en mijn mond vol sneeuw met de slee bovenop me. En sneeuwpret maakt natuurlijk weer hongerig. Gelukkig hadden we nog veel gourmetvlees over, dus de grillplaat kon weer in het stopcontact. Pffff, lijkt het maar zo, of wordt mijn buik iedere dag een beetje dikker en ronder.

Donderdag zijn we nog even met de slee de heuvels ingegaan, maar onze rode Ferrari begon helaas te scheuren en de remmen waren inmiddels ook al afgebroken. Het was dus al snel gedaan met de pret. We zijn weer terug naar het huisje gelopen en hebben een verschrikkelijke sneeuwvrouw gemaakt. Daarna zijn we even in Cochem gaan kijken. Alle winkels waren daar al gesloten, maar we vonden toch nog een leuk tentje waar we warme chocolademelk en een overheerlijke apfelstrudel konden bestellen. Om 15.10 uur stapten we binnen en om 15.30 uur ging het cafeetje sluiten, maar dat was voldoende tijd om onze buiken weer vol en rond te krijgen. Toen we thuis kwamen hadden we allemaal niet zo heel veel honger meer en besloten op kerstavond genoegen te nemen met een bordje tomaten- of erwtensoep.

Vrijdag was het dan 1e kerstdag. We hebben heel de dag lekker in onze joggingbroek rondgelopen en spelletjes gedaan. De meeste van ons waren tijdens deze week verslaafd geraakt aan pokeren en dat hebben we een groot deel van de dag gedaan. Daarna ben ik alvast wat spulletjes in gaan pakken, want het was tenslotte al weer bijna tijd om naar huis te gaan. ‘s Avonds wilden we aanschuiven bij het lopend buffet in ons Ferienresort, maar wie had nou kunnen bedenken dat andere mensen op precies hetzelfde idee waren gekomen. Heel de tent zat dus vol, maar gelukkig konden we nog wel reserveren voor 19.30 uur. We bedachten toen dat we net zo goed alvast de rest van de spullen in konden pakken. Anders zouden we de volgende ochtend heel vroeg op moeten staan om gehaast ons huisje schoon te maken. En haasten op vakantie, daar houden we nu eenmaal niet zo van. Bijna iedereen vond het wel een goed idee, dus na ons kerstdiner zijn we weer naar huis gereden, waarna we om 1.10 uur weer in Dongen aankwamen (precies volgens schema van onze navigatie trouwens).

Zoals jullie wellicht al weten maar we toch nog even voor de zekerheid willen vermelden: Als je op een klein fotootje klikt zorgt een kaboutertje in deze website ervoor dat de foto ineens groot wordt. Als je na het kijken van de foto’s nieuwsgierig bent geworden… we hebben er veel meer en je mag ze gerust eens komen bekijken!

Patriesja Gewoon wij

Onze ‘huwelijksreis’ zit er op, we zijn weer thuis. Maar omdat er niet zoveel mensen bij waren, is het misschien toch nog leuk om te beschrijven hoe onze huwelijksdag is verlopen. Om 7.00 uur liep de wekker af, het was nog pikkedonker. We zijn samen uit bed gegaan en hebben de kinderen wakker gemaakt: ‘Opstaan, we gaan trouwen’. Ze dachten echt dat we een grapje maakten, maar even later stond Wendy voor de deur om wat foto’s te maken. Ze twijfelden nog steeds een beetje, maar de meisjes trokken toch maar snel hun nieuwe jurkjes aan.

Op het allerlaatste moment had ik ook voor mezelf nog een jurkje gekocht, want ik had bedacht dat ik toch geen bruid in een spijkerbroek wilde zijn. Wendy ging de haren van de meiden invlechten en de mascara en nagellak werd tevoorschijn gehaald. Een paar minuten te laat arriveerden we uiteindelijk bij het stadhuis. Wendy had nog een klein boeketje voor me geregeld, ik voelde me bijna een echt bruidje. De gemeente-ambtenaar die ons in de echt moest gaan verbinden was helaas met haar verkeerde been uit bed gekomen. Ze wilde niet dat er tijdens de plechtigheid iemand achter haar ging staan en maakte ons duidelijk dat het niet de bedoeling was dat we met zoveel mensen waren gekomen. Ik vertelde haar dat ik van tevoren nog gevraagd had of onze kinderen erbij aanwezig mochten zijn, maar het was duidelijk dat ze me niet geloofde.

In de korte tijd dat wij binnen zaten en JA moesten zeggen, had Erik blikjes achter onze auto gehangen en ‘Just Married’ op de achterruit geplakt. Het begon bijna op een echte bruiloft te lijken. In de sneeuw hebben we nog wat foto’s gemaakt en daarna zijn we samen met onze getuigen weer naar huis gereden. Daar aangekomen bleek dat Wendy in het diepste geheim onze ouders ingelicht had. Ze stonden ons al op te wachten en strooiden bloemetjes en gooiden rijst. We hebben daarna samen koffie gedronken en de taart aangesneden die Wendy speciaal voor ons had laten maken. Zo’n anderhalf uurtje later was het tijd om naar onze vakantiebestemming te gaan vertrekken. En ook al wilden we er eigenlijk niks speciaals van maken, mijn zussie heeft er toch nog een bijzondere dag van gemaakt. Namens de heer en mevrouw Donders, hartstikke bedankt!!!!

Patriesja Gewoon wij

Hoe kun je 2010 beter beginnen dan met je droomvrouw / droomman aan je zijde? Dat is dus precies wat wij gaan doen, getrouwd het nieuwe jaar in. Vanmorgen even na half negen hebben we elkaar het JA woord gegeven. In voor- en tegenspoed, ziekte en gezondheid en in armoede en rijkdom. We hebben nog even getwijfeld of we zouden trouwen op het witte strand van Isla Margarita of in een prachtig wit tapijt van sneeuw. Na lang beraad hebben we voor het laatste gekozen. Ons huwelijk gaan we vieren met de kinderen in Cochem, Duitsland.

En nu niet meteen teleurgesteld zijn dat je dit niet met ons kunt vieren. Om er zoveel mogelijk financieel gewin uit te halen zullen we op een later tijdstip alsnog een feestje organiseren voor familie en goede (lees kapitaalkrachtige) vrienden. Onzin natuurlijk, we hoeven geen cadeaus, alleen jullie gezelligheid. Wanneer we dit gaan vieren bekijken we nog en dat laten we jullie ruim op tijd weten. Dat het maar gezellig mag worden!

Tony Gewoon wij

Ik kreeg afgelopen week een briefje van de Postcode Loterij. ‘U bent geselecteerd door de centrale computer van de Nationale Postcode Loterij om kans te maken op 1 van de 500 studioplaatsen voor de opnames van de TV show Postcode Loterij Miljoenenjacht in de Endemol studio’s te Aalsmeer.’ Ik maak daarmee kans om met maar liefst 5 miljoen euro naar huis te gaan!

Maar dan staan we wel gelijk voor een dilemma. Ik doe dus mee met de Postcode Loterij, Tony doet mee met de Staatsloterij. Wat gaan we nu doen als een van ons een grote prijs zou winnen. Gaan we dat eerlijk samen delen of houden we dat belachelijk grote bedrag lekker voor onszelf en geven we de ander een paar leuke zoethoudertjes. De beste oplossing lijkt mij altijd dat Tony zijn bedrag eerlijk deelt en dat ik het gewoon zelf uit mag geven …

Voordat ik mijn unieke code ga activeren op de Miljoenenjacht website is het dus misschien een goed idee dat we hier eerst maar eens duidelijke afspraken over gaan maken.

Patriesja Gewoon wij

Ik zat vandaag koffie (en thee) te drinken met mijn moeder en mijn zusje, toen mijn zusje op het woord gooide dat ze eigenlijk op zoek was naar een oppasmeisje. Ze heeft namelijk nogal een druk sociaal leven en heeft ieder weekend wel een afspraakje. Ze vroeg dus of Danique het al zou kunnen en durven om eens een avondje op Kim en Britt te passen. En aangezien Danique graag geld uitgeeft en dus altijd een lege spaarpot heeft, zou ze een extra zakcentje wel heel goed kunnen gebruiken. Ze begon dus te huppelen door de kamer toen ik haar vroeg of ze een keertje op wilde passen. Ze heeft gelijk Wendy gebeld en de eerste oppasafspraak is al gemaakt.

Kent iemand trouwens die man op de foto? Dat is Roy Orbison, een blinde zanger uit de jaren 60 die vooral bekend stond om zijn grote donkere bril. Nou is Tony inmiddels een vette veertiger en heeft dus bij (bijna) alles wat hij doet een leesbrilletje nodig. Nou heb ik hem laatst een trendy lichtgewicht hulpmiddel gegeven, maar zijn favoriete brilletje blijft toch die ouderwetse met het dikke bruine montuur. En toen ik zojuist eens naar hem zat te kijken moest ik dus ineens aan Roy Orbison denken. Ik had niet het idee dat hij het zelf heel erg grappig vond, maar ik heb toch in ieder geval weer mijn lolmomentje van vandaag gehad.

Patriesja Gewoon wij

Mijn ‘schoonzus’ is afgelopen maandag begonnen bij haar nieuwe baas. Na een paar maanden zomervakantie is ze gelukkig weer aan het werk. We waren ontzettend blij voor haar, alleen hadden we er maandagavond allebei even niet aan gedacht om haar te bellen om te vragen hoe de eerste werkdag was verlopen (jaja, we moeten er echt eens aan werken, we zijn helaas een beetje te vergeetachtig). Toen ik dus dinsdagochtend beneden kwam heb ik gelijk mijn mobieltje gepakt om haar een sms’je te sturen. Gisteravond, tijdens een kopje koffie, vroeg Tony me of ik Inge al gebeld had en ik antwoordde dus dat ik dinsdagochtend een sms’je had gestuurd omdat ik maandagavond vergeten was haar te bellen. Wat blijkt nu, hij heeft op exact hetzelfde moment vanuit Amsterdam zijn zus een sms’je gestuurd. En wat nog toevalliger is, toen we onze verstuurde berichtjes eens met elkaar vergeleken bleken ze exact dezelfde tekst te bevatten. Dat kan toch bijna geen toeval zijn …

Afgelopen zomer had ik trouwens bij Hornbach drie schilderijtjes gekocht. Gewoon een paar kleine vierkante dierenvelletjes. Het leek me leuk om ze precies onder elkaar te hangen, maar dat bleek toch ingewikkelder dan ik gedacht had. Uiteindelijk hebben ze dus een paar maanden op de kast gelegen omdat mijn klusjesman er eerst goed over na moest denken hoe hij dit het beste aan kon pakken. Maar vandaag was het dan zover, de boormachine werd tevoorschijn gehaald. Heel vakkundig werden ze eerst aan elkaar gemaakt met een kabeltje en een nippeltje. Een beetje geduld heeft dus zeker ook voordelen. De schilderijtjes hangen nu inderdaad mooi in een rijtje en ik ben extra blij dat ze eindelijk aan de muur hangen. Anders was ik ze misschien al een beetje beu geweest!

Patriesja Gewoon wij

De neerslagkans van zaterdag was inmiddels van 60 naar 80% gegaan. Maar we lieten het regenachtige weer ons motorweekend natuurlijk niet verpesten. Vrijdagavond zijn we al begonnen met een klein rondje om hem alvast even warm te laten lopen. Onderweg hebben we in Oosterhout lekker een hapje gegeten, een patatje met plus een broodje warm vlees met satesaus. Mmmmmm. Zaterdag zijn we op tijd opgestaan en vertrokken richting Den Bosch. Onderweg hebben we nog een tussenstop gemaakt in Tilburg bij neef Johnnie en daar hebben we even een kopje koffie gedronken. In Den Bosch aangekomen zijn we eerst op zoek gegaan naar grijze laarzen en die hebben we, na 34 schoenwinkels te hebben bezocht, gevonden.

Daarna was het tijd voor een echte Bossche bol, want daar waren we tenslotte voor gekomen. En ik moet zeggen, ze zijn lekker, maar de chocoladebollen van de Em-Te zijn eigenlijk veel lekkerder. Toen zijn we via een omweg, inclusief schuilen in een hokje in Heusden, naar (schoon)zus Inge in Dussen gereden en ook daar hebben we nog even koffie gedronken met een heerlijk stukje warme appelcake. En toen was het al weer tijd om naar huis te gaan. Al met al weinig regen gehad en niet echt heel nat geworden.

Vandaag een productieve zondag gehad. Wel vier wasjes gedraaid, de strijk bijgewerkt, de bedden verschoond en nog wat stof opgezogen. Danique is nog lekker bezig geweest in de keuken en heeft heerlijke muffins gebakken en Tony heeft nog wat rondjes met de kinderen op de motor gereden. Jammer zeg, zo’n weekend is gewoon veel te kort.

Patriesja Auto / Motor, Gewoon wij

We waren het er met z’n allen over eens dat eenmaal per jaar op Urlaub gaan echt een beetje te weinig is, dus we besloten er maar eentje extra te doen dit Jahr. Dus om 2009 goed af te sluiten gaan we lekker een paar Tagen doorbrengen in het Deutsche Reich. We nemen onze warme Wintermantel en Handschuhe mee, vergeten de Stiefel en Mütze niet en gaan een gezellige Weihnachtsmarkt bezoeken. We drinken alleen maar warme Schokoladenmilch en/of Gluhwein (ook al schijnt dat niet zo lekker te zijn) en eten daarbij een Brötchen Bratwurst. En we hopen natuurlijk dat we nog wat Schneebälle kunnen gooien. Wir wollen nur Spaß haben!!

Patriesja Gewoon wij

Deze dierendag zijn we begonnen met een ontbijtje bij Mc Donald’s. Dat viel helaas een beetje tegen omdat ze de pancakes van de menukaart hadden gehaald. Dus de keuze was niet zo reuze en bovendien was de prijs behoorlijk aan de maat. Dus we gaan alleen nog maar voor een Happy Meal naar Mc Donald’s en leggen de warme croissantjes voortaan liever zelf in de oven.

Toen we terugkwamen was het natuurlijk tijd om onze huisdiertjes eens lekker te verwennen. We gaven ze eerst allebei een heerlijk bot(je) en daarna zijn we nog met ze naar het kanaal gelopen. Sloeber blijft daar altijd liever met zijn pootjes op het droge maar Bodie heeft nog een keertje lekker kunnen spetteren en plonsen.

Patriesja Gewoon wij

Danique en Daphne hadden vandaag een snipperdagje en ze wilden graag naar de stad om wat te gaan winkelen. We hadden niet zo heel veel nodig, Daphne moest alleen nieuwe sportschoenen hebben. Het binnenseizoen van de handbal begint weer, dus het was tijd voor nieuwe schoenen. Danique was toe aan een nieuwe pyjama, dus die zocht een mooi roze exemplaartje uit met bijpassende poezelige pantoffeltjes (ook in het roze natuurlijk). Na een paar uurtjes winkelen hebben we een lekkere aardbeien smoothie op met een heerlijk gebakje erbij. Daarna zijn we weer naar huis gereden omdat Daphne weer op tijd op een kinderfeestje moest zijn.

Tony heeft trouwens vandaag de rode Honda nog helemaal gewassen en gepoetst. Hij was toch wel een beetje vies geworden van ons ritje. En ik moet toegeven, in sommige dingen zijn mannen echt veel beter. Een motor poetsen is dus echt een typisch mannenklusje, daar is geen twijfel over mogelijk!!

Patriesja Gewoon wij