Na een jaar is het misschien weer eens tijd voor een update. Patriesja is niet meer zo’n fanatieke blogster als dat ze ooit is geweest. Ze is nog wel aktief online, maar dan meer met foto’s. Op haar Instagram kun je volgen dat Bikkel al een flinke kerel aan het worden is.
Er was eens een hond, geen gewone maar een Koninklijke hond. Zijn naam is Bodie, beter bekend als Prins Bodie. En omdat hij een koninklijk leven leidt is hij al heel oud. Zo oud zelfs dat hij al wat minder goed gaat horen. Toch gaat het verder nog heel goed met de prins. Hij neemt op zijn tijd nog een lekker badje en kan ook nog enorm genieten van een lekker hapje. Gisteren was er iets speciaals met de Prins, hij vierde zijn veertiende verjaardag. Nou, je moet weten, dat is héél oud voor een hond, zelfs voor een Koninklijke hond! En het leuke, de Prins leeft nog lang en gelukkig!
Vandaag is onze stoere Bodie toch maar mooi 13 jaar geworden! Niet niks voor zo’n grote hond. En ondanks wat ouderdoms kwaaltjes zoals wat moeilijker omhoog komen is hij nog gezond en vol levensvreugde. Na wat googlen weten we dat de formule 1 hondenjaar = 7 mensenjaren niet klopt. Nauwkeuriger en van diverse bronnen, Bodie is nu 82 geworden. Dus Bodie: gefeliciteerd en op naar de 14! (88)
Vorige week zag ik een tweet van Wehkamp in mijn timeline. Ze gaven gratis scheerapparaten weg en alles wat je daarvoor hoefde te doen was het apparaat een weekje testen en daarna een review schrijven op hun site. Ik heb natuurlijk gelijk gereageerd, een gratis scheerapparaat sla ik niet af. Diezelfde avond zat ik met Tony op internet te zoeken naar een afbeelding van ons cadeautje. We waren enorm verrast toen we zagen wat Wehkamp bedoelde met ‘een gratis scheerapparaat’! Je kan er een batterij in stoppen zodat hij hetzelfde geluid nabootst, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Wij noemden dit vroeger toch gewoon ‘een scheermes’! Om het nog een beetje goed te maken hadden ze er wel een fles scheerschuim bij gedaan, maar zelfs dat kon ons ‘kat in de zak gevoel’ niet meer wegnemen. Maar goed, Tony kan helemaal los met de Gillette Fusion Proglide en mag daar nog een glad verhaaltje over schrijven ook.
Danique en Daphne werden zojuist weer thuisgebracht door mijn vader en moeder. Mijn dochters hadden een nachtje bij opa en oma gelogeerd en mochten vandaag oma een beetje bezighouden omdat ik nog een dagje moest werken. Vanmiddag had mijn moeder een telefoontje gekregen van het reisbureau. Eigenlijk zouden ze vrijdag met het vliegtuig vertrekken naar Tenerife om daar te gaan genieten van een weekje zonneschijn, maar er wordt op dit moment niet gevlogen naar het warme eiland in de Atlantische Oceaan. Ze moeten er dus rekening mee houden dat ze helemaal niet kunnen vertrekken. Ik hoop dat het allemaal wel meevalt en dat ze donderdagavond alsnog de koffer in kunnen pakken. We duimen voor jullie hoor!!
Ook Piet en Toos die al een paar weken in Toscane zitten hebben het zwaar te verduren. Het is daar al een hele tijd veel te koud en regent onophoudelijk. In de meivakantie was de camping volgeboekt, maar veel vakantiegangers vertrokken al weer een paar dagen eerder in verband met het superslechte weer. We leven met jullie mee hoor!!
En zusje, zwager en nichtjes, ik hoop voor jullie dat het vanaf nu in ieder geval een paar dagen droog zal zijn. Vergeet vooral de winterjas en regenlaarzen niet en probeer er toch een beetje van te genieten. We denken aan jullie hoor!!
Haar visie
Voordat ik ‘s avonds in bed stap, leg ik eerst onze kussens goed. Zijn kussen zo ver mogelijk naar de kant en het mijne daar tegenaan. Die ruimte heb ik dan alvast gewonnen in onze nachtelijke strijd om de linkerkant van het bed. Het gebeurt namelijk regelmatig dat ik, badend in het zweet, midden in de nacht wakker word. Ik kan me dan absoluut niet meer bewegen omdat mijn lieve echtgenoot en ik samen op mijn helft van het bed liggen.
Deze week was dat dus weer het geval. De volgende dag vroeg ik me wel af wat er zou gebeuren als ik met mijn kussen naar zijn kant van het bed zou verhuizen, waar ik me in ieder geval heerlijk vrijuit kan bewegen. Draait hij zich om en achtervolgt hij me naar de andere kant of word ik een uurtje later wakker van een enorme smak op de grond. Ik heb al zoveel lol bij de gedachte dat hij inderdaad uit bed gaat vallen in zijn zoektocht naar mij, dat ik het gewoon een keertje ga uitproberen. Bovendien ben ik ook benieuwd of het onbewust zijn mannelijk instinct is om het hele bed te veroveren of dat hij gewoon heel erg graag tegen me aan ligt.
Zijn visie
Als ik ‘s avonds in bed stap ga ik lekker dicht tegen haar aan liggen. En buiten liefde heeft dat ook een heel klein beetje met warmte te maken, maar dat is maar bijzaak natuurlijk. Ik lig gewoon graag tegen haar aan en als ze weer een stukje opschuift, schuif ik er gewoon achter aan. Of ik nu slaap of niet, dat proces gaat gewoon door. En daarom zal ik ook niet uit bed vallen, hoe graag ze dat ook eens zou willen zien. Als ze aan de andere kant gaat liggen rol ik vanaf dat moment gewoon lekker de andere kant op. Die liefde voor lepeltje-lepeltje gaat overigens niet altijd twee kanten op, ik meen me te herinneren dat ik in mijn slaap eens hoorde: Space, space…. geef me een beetje space! Zoooo teleurstellend.
Toen ik gisterochtend bij de Zonnebloem aankwam, merkte ik gelijk op dat Liane er niet was. Ze begint haar werkdag normaal gesproken om 8.00 uur en zit dus altijd al klaar om ons hartelijk te verwelkomen. We waren hierdoor allemaal een beetje van slag en de rest van de dag verliep een beetje chaotisch. Maar vandaag was ze gelukkig weer terug en ze had goed nieuws. Ze had een nieuwe poes gekocht!!
Een paar weken geleden was haar huisdiertje voor de deur aangereden en daar was ze behoorlijk van onder de indruk. Maar vandaag was ze weer helemaal blij en gelukkig. Nou denken jullie misschien, wat gaat ons dat aan dat je collega een nieuwe poes heeft. Dat zal ik dus even uitleggen. Zo’n prachtig beestje verdient natuurlijk een net zo prachtige naam en vandaar dat ze haar ‘Bella’ genoemd hebben. Ik moet er wel een beetje aan wennen dat er nu een huisdier naar me vernoemd is, maar ik vind het tegelijk ook wel een grote eer.
Dus Liane, als ik jou was zou ik alle deuren en ramen gesloten houden, want een poesje dat Bella heet moet wel een heel bijzonder poesje zijn!!
Misschien is het jullie ontgaan maar www.tonpat.nl bestaat sinds 6 maart alweer een jaar.
Hieper de piep, HOERA voor onszelf. Een feest gaat er niet komen maar kadootjes kunnen gewoon opgestuurd worden. Verder zullen we proberen om jullie het komende jaar vaker op de hoogte te houden. Wij gaan er eerst een pakken, PROOST!
Op dagen als deze vraag ik me wel eens af waarom ik eigenlijk in Nederland geboren ben. Waarom woon ik niet in een warm land met uitzicht op een breed zandstrand. Iedere ochtend wakker worden met de zonnestralen op mijn gezicht, dat zou mijn leven toch veel plezieriger maken. Ik kom lachend uit bed, trek mijn leukste zomerjurkje aan en schiet in mijn teenslippertjes. Ik loop met mijn honden een tijdje over het strand en geniet daarna van een lekker ontbijtje op mijn zonnige terras.
In plaats daarvan loopt ‘s morgens de wekker af en als ik mijn hand buiten het dekbed steek om hem af te zetten voel ik het alweer. Ik wil helemaal niet opstaan, ik wil in mijn lekkere warme bedje blijven. Het idee dat ik eerst mijn auto moet gaan krabben voordat ik kan vertrekken maakt me ook niet echt blij. Voordat ik mijn bed verlaat trek ik in ieder geval alvast mijn dikke wintertrui aan. Als ik dan eindelijk alle moed verzameld heb om op te staan doe ik zo snel mogelijk nog mijn spijkerbroek, sokken en laarzen aan. Eenmaal beneden trek ik daar nog een dikke winterjas overheen en vergeet vooral mijn sjaal en handschoenen niet. Mijn honden lijken geen last te hebben van de kou en willen net zo graag als anders naar buiten. Maar brrrrrrr, wat is het koud!!
Flo is vandaag ingeslapen. Pas tien jaar, dus wel een beetje onverwacht. Hij was al wel een paar weken ziek en wilde niet meer eten. Hij kon bijna niet meer lopen en ging zelfs onder het uitlaten op de grond liggen. Er werd bloed geprikt en zijn urine werd nagekeken, maar de dierenarts kon niets vinden. Uiteindelijk werd hij doorverwezen naar een lieve dierenarts in Oosterhout, waar hij een echo zou moeten laten maken. Maar Flo ging snel achteruit, inmiddels wilde hij ook al niet meer drinken.
Woensdagochtend werd mijn zus vanuit Oosterhout gebeld dat ze met Flo direct moest komen. Hij moest zo snel mogelijk aan het infuus gelegd worden om weer een beetje aan te kunnen sterken. Maar in plaats van beter ging het eigenlijk alleen maar slechter met de broer van Bodie. En vandaag hebben ze dus besloten dat het geen zin meer zou hebben om hem nog langer te laten lijden …..