We zijn dit weekend behoorlijk sociaal bezig geweest. Toevallig hadden mijn vader en moeder vorige week nog tegen elkaar gezegd dat ze ons nooit meer zagen en warempel wie stonden daar zaterdagmiddag voor de deur? Juist, de langverwachte dochter met haar echtgenoot. Piet was druk aan het klussen en ik heb gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om de zojuist geinstalleerde toilet uit te proberen. Met het oog op de toekomst hadden ze alvast een verhoogde versie uitgekozen waardoor ik amper met mijn voetjes bij de grond kon, maar verder zat hij best lekker.
Zaterdagavond waren we uitgenodigd voor een 25-jarig huwelijksfeestje. En hoewel we er erg tegenop zagen omdat we daar verder geen bekende mensen tegen zouden komen, zijn we uiteindelijk toch gegaan. En natuurlijk valt het dan best wel mee. Na een paar uurtjes zijn we weer met een goed gevoel naar huis gegaan. We did it!
En omdat we nu toch goed bezig waren, zijn we vanmiddag nog even bij Johnnie en Monique op de koffie geweest. De meiden wilden gaan zwemmen, dus wij hoefden niet lang na te denken hoe we daar naar toe zouden gaan. Een prachtige zonnige lentedag, dus de motor werd van stal gehaald. We hebben daar heerlijk in het zonnetje gezeten en ik heb ondertussen Monique een beetje uitgelegd hoe ze de calorie app moet gebruiken. Ik ben benieuwd of het haar gaat lukken. Voor mij werkt het in ieder geval supergoed, 5 kilo kwijt in 3 weken!!
Patriesja Gewoon wij
Al een hele tijd loop ik nu met een pijnlijke enkel en Tony vroeg vorige week dinsdag of hij hem eens mocht zien. En ik moet eerlijk zeggen dat ik er zelf ook wel een beetje van schrok, hij was namelijk behoorlijk dik. Ik heb dus woensdag gelijk naar de huisarts gebeld met de vraag of ik een keertje langs mocht komen. Donderdagmiddag had ik me bijna nog bedacht en wilde de afspraak nog afzeggen, maar uiteindelijk zat ik dus vrijdagochtend met klotsende oksels in de wachtkamer. Het valt namelijk voor iemand met een ‘tenencomplex’ echt niet mee om de sokken uit te trekken. Maar waar ik had verwacht dat hij me weer naar huis zou sturen met het advies om het vooral rustig aan te doen en mijn voet zoveel mogelijk omhoog te leggen, zei hij me doodleuk dat er een spiertje gescheurd was en werd ik gelijk ingetaped. Over tien dagen mag ik het zelf losknippen en bekijken of het beter gaat. Zoniet dan mag ik weer mijn tenen blootgeven en wordt mijn enkel nog een keer ingetaped, en nog een keer, en nog een keer …
Patriesja Gewoon wij
Daphne is vorige maand een ‘elfje’ geworden en ze wilde haar verjaardagsgeld graag uitgeven aan … jawel, een hamster. De zoektocht op Marktplaats kon dus weer beginnen. Al snel vonden we een prachtige kooi en toen moesten we natuurlijk nog op zoek naar een bewoonster. Daphne wilde graag een meisjeshamster, want die zijn volgens haar veel liever en dat is waarschijnlijk ook wel zo. Gisteravond konden we dan ons nieuwe huisdiertje op gaan halen. We belden aan bij een enthousiaste mevrouw met een passie voor hamsters en alles wat daar op lijkt. Nadat ze ons alle eekhoorns, muizen en verschillende soorten hamsters had laten zien, was het moment gekomen voor Daphne om een keuze te maken. En dat valt niet mee als een heleboel hamsters je aankijken en naar je piepen: ‘kies mij’ ‘kies mij’! Over de kleur hoefde ze in ieder geval niet meer na te denken, het moest een witte worden. En het is gelukt, mag ik jullie voorstellen aan huisdier nummer 3, haar naam is Lola maar we noemen haar Meis(sie). Voor de duidelijkheid, de linker is natuurlijk Snoesje van Danique!
Patriesja Beestjes, Kids
Brooddieet, Sonja Bakker, yoghurtdieet, ik probeer van alles maar afvallen wil helaas niet echt lukken. Het besef is gekomen dat ik het met lijnen alleen niet ga redden, maar dat ik ook actief bezig zal moeten zijn. Een paar maanden geleden hebben we een Wii aangeschaft met daarbij een Wii Fit Plus pakket inclusief Balance Board. Erg leuk om te doen en ik was met plezier iedere dag een half uurtje bezig. Op een dag ging het zo goed dat ik in mijn enthousiasme dacht dat ik wel 20 minuten kon joggen. Halverwege gebeurde er iets in mijn enkel waardoor ik eigenlijk niet meer verder kon, maar ik wilde natuurlijk niet opgeven en heb de resterende tijd strompelend afgemaakt. Niet zo heel slim blijkt nu, een paar weken later. Nog steeds kan ik niet goed lopen en volgens mijn moeder heb ik mijn achillespees overbelast. En het is niet dat ik mijn moeder niet geloof, maar ik begin af en toe te denken dat een bezoekje aan de dokter noodzakelijk is, want het ongemak begint nu wel heel erg lang te duren. Het enige wat me nog tegenhoudt is de gedachte dat ik dan mijn tenen bloot moet geven, ik heb namelijk al vanaf mijn jeugd een ‘tenentrauma’ (mijn moeder begrijpt vast precies wat ik bedoel). Ondertussen gaat mijn gewichtsobsessie gewoon door, Tony heeft nu een app op mijn telefoon geïnstalleerd die alle calorieën optelt die ik zo op een dag tot me neem. En wacht ik vol ongeduld af tot mijn enkel het weer doet zodat ik ook een beetje kan gaan sporten ….
Patriesja Gewoon wij
Daphne is zaterdag 28 januari 11 jaar geworden en dat moest natuurlijk ook met een paar vriendinnetjes gevierd worden. Omdat de jarige job een enorme fan is van de ‘Hoe overleef ik’ boeken van Francine Oomen, leek het me een superleuk idee om naar de gelijknamige musical te gaan die gisteravond in Theater de Bussel te zien was. Tony had een paar weken geleden al een originele uitnodiging gemaakt, zodat de vriendinnetjes gisteren precies op tijd arriveerden om met z’n allen frietjes te eten. Daarna zijn we vertrokken naar Oosterhout en hebben genoten van een vrolijke musical vol liefde, liedjes en survivaltips.
Na afloop organiseerde Theater de Bussel een te gekke Afterparty. Er was een DJ zodat de feestbeestjes even lekker konden dansen. Je kon je nagels mooi laten lakken, je prachtig op laten maken of je haar laten doen. Ook kon je op de foto als een echt covermodel. Er was ook gezorgd voor lekkere hapjes en heerlijke alcoholvrije cocktails. Na afloop van de Girls Night Out kregen de meiden allemaal nog een goodiebag mee naar huis. Volgens Daphne was dit echt het allerleukste verjaardagsfeestje ooit. ‘Waar is dat feestje? Daar was dat feestje!’
Patriesja Kids
Danique heeft in december de Kantonwijk van Danny overgenomen en dat was natuurlijk precies op het juiste moment. In de laatste week van het jaar mag je namelijk bij iedereen aanbellen om ze fijne feestdagen te wensen. Met een beetje geluk doen ze dan de deur open en geven ze je een kleine fooi. Veel kleine fooitjes maken een grote fooi en al snel kwam Danique op het idee om daar een Wii van te gaan kopen. Wij (lees Daphne en ik) vonden dat een goed idee en wilden daar graag een bijdrage aan leveren. Nog diezelfde week zijn we naar de Mediamarkt gereden om er eentje te bemachtigen. De laatste dagen van de kerstvakantie hebben we ons dus niet verveeld, we hebben gezongen, gevlogen, gebowld, gegolfd, gebasketbald en natuurlijk hebben we Mario Kart uitgeprobeerd (met dank aan Rowie). Gelukkig zijn er tot nu toe nog geen ernstige ongelukken gebeurd. Behalve dan dat er een beschuit met jam door de kamer is gevlogen die tegen onze smetteloze witte muur belandde. Ik mag dus wel zeggen, goede aankoop. Misschien ga ik binnenkort zelfs nog zo’n Wii Fit Plus pakketje aanschaffen, iets met goede voornemens of zo 
Patriesja Gewoon wij
Ik ben zoooo blij. Al jaren roep ik in het rond dat ik zo graag eens naar een concert van Guus Meeuwis zou willen en niemand die daar dan op reageert. Maar nu gaat het dan echt gebeuren. Ik heb zojuist 4 kaartjes gekocht voor het concert op vrijdag 15 juni, GROOTS MET EEN ZACHTE G!! En voor het geval mijn mailtje per ongeluk in de prullenbak beland, de eTickets worden nu gelijk uitgeprint en op een veilige plaats bewaard.
Laten we proosten
Op het leven
Laat het leven je omarmen
Sla je armen om de liefste
Want de liefste, dat ben jij
Patriesja Gewoon wij
Sinds een paar jaar hebben we de ‘Donders traditie’ in ere hersteld. We trekken in november lootjes en hebben zo een aantal weken de tijd om voor elkaar wat kleine cadeautjes te kopen die we tijdens de kerstdagen aan elkaar kunnen geven. Vorig jaar zijn ook Piet en Toos aan ons groepje toegevoegd. Het was tot nu toe altijd vrijblijvend om er een surprise bij te maken, maar deze keer hadden we afgesproken dat iedereen iets in elkaar zou knutselen. Met onze wagen volgeladen met een hoop creativiteit vertrokken we dus dinsdagavond naar Piet en Toos.
Nadat we eerst met z’n allen gegeten hadden kon de pret beginnen. Daphne kon niet meer wachten, dus zij mocht als eerste haar surprise, een pak pannenkoekenmix, aan Piet geven, Piet gaf een auto aan Tony, Tony een Wii aan Danique, Danique een kunstwerk aan Danny en Danny het Habbohotel aan Daphne.
Dat was een mooi moment om wat lekkers te nuttigen. Piet en Toos hadden hun best gedaan, we werden getrakteerd op heerlijk ijs, vruchten en warme kersen met slagroom! Nadat iedereen zijn natje en droogje weer achter de kiezen had konden we verder. Gaan we weer:
Bregje had een nagellakpotje gemaakt voor Rowie, Rowie een H&M shoppingbag voor mij en ik een mobieltje voor Bregje. Nick had heel erg zijn best gedaan voor Toos, een heus pakketje van Bol.com. Toos een snoep kunstwerk voor Joke, Joke een laptop voor Nick en toen bleven Piet en Inge over. Die hadden dus iets voor elkaar geknutseld, Piet maakte een skipiste voor Inge, en Inge een stanleymes voor Piet.
En zo waren alle surprises en cadeautjes vergeven, tenminste, zo leek het. Er kwam namelijk nog een verrasing voor Rowie. Joke en Inge waren de afgelopen twee jaar Rowie ‘vergeten’ en zo kwam ze twee keer zonder cadeautjes te zitten. Dat was eigenlijk al goed gemaakt, maar het zat ze toch nog niet helemaal lekker. En om er nu voor eens en voor altijd vanaf te zijn hadden de kerstvrouwen een liedje ingestudeerd, speciaal voor Rowie. Na afloop wilden mijn bonusdochter en ik ook nog even kijken hoe dat voelde en zo kwam ons heel gezellige avondje ten einde. Piet en Toos, tot volgend jaar!
Patriesja Gewoon wij, Kids
Allereerst wil ik mijn verontschuldigingen aanbieden omdat ik www.tonpat.nl een beetje verwaarloos de laatste tijd. Sinds wordfeud in mijn leven is gekomen maak ik weinig tijd vrij voor andere dingen. Mijn laptop blijft tegenwoordig dus vooral in de la liggen. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat er niks meer gebeurt in het leven van ‘TonPat en de rest’.
Laat ik eens beginnen met een verslag van de derde, en hopelijk nu dan echt de laatste, operatie van Danny. Vorige week donderdag 22 december werd hij om 8.00 uur in het ziekenhuis verwacht. Hij moest zich melden op de kinderafdeling waar al een bedje voor hem klaarstond. Gelukkig zag de mannelijke verpleegster al snel dat Danny zich beter thuis zou voelen in een bed van de ‘grote mensen afdeling’. Toen dat geregeld was werd hij naar de operatiekamer gereden waar al een hele rij bedden stond te wachten, iedereen wilde zeker net voor de feestdagen nog even geholpen worden. Nadat ik mezelf in een steriele overall had gehesen konden we verder lopen. En toen was het wachten op de anesthesist. Maar ik moet zeggen, ze zijn in zo’n operatiekamer overal op voorbereid. Aan het plafond aldaar hadden ze een beeldscherm opgehangen zodat we nog even konden kijken en luisteren naar een heerlijk ontspannende hardstyle beat. Omdat ik had gerekend op een dagvullende operatie, ben ik nadat ze Danny in slaap hadden gezongen, naar Breda gereden om een paar uurtjes te gaan werken. Maar al vroeg in de middag werd ik door het ziekenhuis gebeld, Danny was weer op weg naar de verkoeverkamer. Ik ben dus van De Zonnebloem weer terug naar Tilburg gereden en heb daar twee uur naar een snurkende jongeman zitten kijken. Uiteindelijk werd hij terug naar de kinderafdeling gebracht, maar wakker worden wilde nog niet echt lukken. Dit was ook de eerste keer dat hij had aangegeven dat hij veel pijn had en daarom hadden ze hem morfine gegeven. Dat verklaarde misschien waarom hij zijn ogen nog niet echt open kreeg. ‘s Avonds ben ik met Danique en mijn paps en mams nog even gaan kijken of hij inmiddels ontwaakt was, maar dat was niet echt het geval. Na een kwartiertje hebben we hem dus maar met rust gelaten en zijn weer huiswaarts gegaan. Tot mijn grote verrassing bleek het de volgende dag al een heel stuk beter te gaan zodat hij in een rolstoeltje het ziekenhuis kon verlaten. Opa en oma hadden aangeboden dat ze hem wel op wilden halen en zo geschiedde. Inmiddels zijn vanmorgen de hechtingen uit zijn gezicht gehaald en ziet het er allemaal al behoorlijk goed uit. Zodra de zwellingen minder zijn zouden we al echt resultaat moeten kunnen zien, wij zijn ontzettend benieuwd of de operatie deze keer wel gelukt is …..
Patriesja Kids
Het heerlijk avondje is gekomen, maar niet voor ons. Wij hebben afgelopen zaterdag al een soort van Sinterklaasavondje gevierd. Eerst hebben we met z’n allen zitten gourmetten en daarna moesten we snel verkleden om naar Merlijn in Oosterhout te gaan. Ik had daar een tijdje geleden twee banen gereserveerd om met Piet, Inge en Bregje gezellig een uurtje te gaan bowlen. Daar aangekomen moesten we in twee groepen gaan verdelen en het leek me wel verstandig om me aan te sluiten bij het meidengroepje onder 44 jaar, daar schatte ik mijn winkans het hoogste in. Na een balletje en een drankje zijn we, met de zwarte auto, weer terug naar ons nog stinkende huisje gereden. Tony had voor de meiden nog een paar rebussen in elkaar geknutseld om het toch nog een beetje spannend te maken, heel veel cadeautjes hoefden ze namelijk niet uit te pakken. Het was al nacht toen SamsungRowie, LGDanique en SonyDaphne uiteindelijk dolblij naar bed gingen.
Deze week kunnen de kerstversierseltjes van zolder gehaald worden en gaan we het jaar hopelijk een beetje goed afsluiten, zonder mijn favoriete witte auto weliswaar 
Patriesja Gewoon wij
