Afspraakje bij de buren
Afgelopen week zijn we op bezoek geweest bij onze nieuwe buren, je weet wel Hans en Nel. Gewoon om elkaar wat beter te leren kennen. Ook de oude bewoner van ons huis was samen met zijn vrouw uitgenodigd. Hij woont tegenwoordig in een huisje iets verderop. Van tevoren hadden we natuurlijk twijfels of het wel leuk zou worden. Je weet immers maar nooit of het op zo’n avond allemaal wel klikt en het gesprek niet te vaak stil gaat vallen. Nou, dat was niet nodig. Het was reuze gezellig en we werden hartstikke verwend. Hans en Nel hebben in Oosterhout namelijk een eigen cafetaria en ze wilden ons van alles laten proeven. Ook de kinderen kregen na een heerlijk stukje taart, nog een ijsje met een cadeautje onderin de beker en toen het tijd was om naar bed te gaan kregen ze nog een heleboel snoep voor onderweg mee. Toen we ‘s nachts eindelijk naar huis gingen waren we het er over eens dat dit zeker voor herhaling vatbaar was.
We hebben vandaag lekker buiten zitten gourmetten. Rowie wordt morgen alweer 11 jaar, dus dat moest gevierd worden. En bij een verjaardag hoort natuurlijk een cadeautje. En meisjes die 11 worden hebben eigenlijk maar één wens en dat is een mobiel. En dan willen ze ook het liefst een roze exemplaar. Dus Rowie was helemaal blij toen ze haar cadeautje openmaakte. Danique zat erbij en keek ernaar. Haar mond viel open en het enige wat ze nog kon uitbrengen was: Oh mama, zo eentje wil ik ook!! Omdat ze volgende maand ook 11 jaar wordt, hebben we haar ook alvast maar een roze mobieltje gegeven. Is ook eigenlijk veel leuker, kunnen ze elkaar tenminste bellen en sms’en.
Helaas is mijn zoektocht op Marktplaats naar gratis sierbestrating bij deze afgelopen. Afgelopen woensdag hebben we de laatste partij stenen opgehaald. Aangezien het nogal een grote hoeveelheid was, hadden we eerst aan Piet en Inge gevraagd of zij misschien ook nog wat konden gebruiken. Zij zijn namelijk ook met de tuin bezig en hebben nog heeeeel veel stenen nodig. Zo vertrokken Tony, Nick, Danny, Piet en Inge met een grote en een kleine aanhangwagen woensdag om kwart voor 5 richting Tilburg. Jammer genoeg kon ik deze keer niet mee, er moest tenslotte iemand bij de meisjes blijven. Het waren zoveel stenen dat ze met beide aanhangwagens twee keer hebben moeten rijden. Om kwart voor 12 waren ze pas weer thuis, helemaal moe maar voldaan. We kunnen dit weekend dus weer aan de slag om het laatste stukje van de tuin te bestoepen. Wat zal het mooi worden!
Danique had vanmiddag om 14.00 uur een afspraakje met de Burgemeester omdat ze cum laude geslaagd was voor haar verkeersexamen. Helaas was de Burgemeester verhinderd en moesten we het doen met een (charmante) plaatsvervanger. We mochten plaatsnemen in de raadszaal, kinderen aan de ene kant, moeders (en ook een paar vaders) aan de andere kant. Alle kinderen kregen wat te drinken en toen kwam een politiemannetje de taart aansnijden. Ze hadden namelijk een hele grote taart laten maken met een afbeelding van het verkeersdiploma en alle namen van de geslaagden erop. Daarna werden alle kinderen nog gefeliciteerd en kregen ze een oorkonde en een tegoedbon ter waarde van 10 euro.
Het was dit jaar een beetje een ongewone moederdag. Normaal gesproken begint de dag dan namelijk met een ontbijtje op bed en krijg ik zelfgemaakte cadeautjes met een bijbehorend ingestudeerd versje. Dit jaar was een beetje anders. Daphne en Danique moesten allebei handballen, dus we moesten al om half 10 bij het Theehuis zijn. Geen tijd voor een ontbijtje en cadeautjes, maar haasten om op tijd te kunnen zijn. Danny en Danique maken op school trouwens al helemaal niks meer voor moederdag. Daphne nog wel, maar die had vanmorgen geen tijd om eraan te denken wat voor dag het vandaag was. Dat was ook weer niet zo erg, want ik had haar cadeautje een paar weken geleden al gezien toen ik op een dag van mijn werk thuis kwam. Ze was het namelijk vergeten te verstoppen en had het gewoon op tafel laten staan. Ik was al een mooi plaatsje aan het zoeken voor het knutselwerkje van mijn dochter toen ik plots zag dat het voor ‘de allerliefste mama’ was.
Danny was nodig toe aan een nieuwe fiets en die hebben we vanmorgen even voor hem opgehaald. Een zwarte omafiets moest het worden, want die heeft tenslotte iedereen. Zijn oude fiets was een beetje te klein voor hem geworden en bovendien was hij in de loop van de tijd wat onderdelen ‘verloren’. De handvaten van zijn stuur waren op een dag ‘per ongeluk’ verdwenen. Het achterspatbord was een keertje ‘per ongeluk’ losgeraakt en toen vond hij het een goed idee om het spatbord dan maar af te breken en onderweg ergens in de prullenbak achter te laten. Een tijdje later zat het kabeltje van zijn achterrem ‘per ongeluk’ los. In plaats van even te vragen of we dat misschien weer vast konden zetten vond hij het beter om dan maar het kabeltje en zijn complete achterrem te verwijderen. Als het kabeltje los zit kan je de rem immers toch niet meer gebruiken. Logisch toch!!
Vandaag ben ik met mijn meisjes lekker een dagje weg geweest. Danny zou eigenlijk ook meegaan, maar hij bedacht zich op het allerlaatste moment. Dus het werd een meidendagje, samen met Joke, Inge en Bregje. Van tevoren een grote tas volgestopt met drinken, koekjes, ballen en natuurlijk ook mijn fototoestel. Daarna konden we op weg naar de Drunense Duinen. We hadden bedacht dat de meiden daar lekker hutten konden bouwen, met de bal konden spelen en in het zand konden rollen. Maar na een half uurtje hadden ze het eigenlijk wel gezien en wilden ze liever naar de speeltuin even verderop. Ze beloofden nog dat ze niet te lang weg zouden blijven en weg waren ze. Daar zaten we dan, ongemakkelijk op een matje in het zand. Na een tijdje hebben we alle spullen maar weer verzameld en zijn we de kinderen achterna gegaan. We hebben heerlijk op het terras bij de speeltuin gezeten en genoten van een drankje en een ijsje. Alle meiden konden na een paar uur dus weer tevreden naar huis, met de belofte dat we dit binnenkort nog een keertje zouden gaan doen.