Vandaag zaten Rowie en Daphne naar de film ‘Beethoven’ te kijken. Een film waarin een Sint ‘papa’ Bernard de hoofdrol speelt, samen met Sint ‘mama’ Bernard en hun vier kinderen. Dat was grappig, want afgelopen week had ik het er met Tony nog over gehad dat ik het zo leuk zou vinden om op een boerderijtje te wonen. Ik fantaseer dan dat we een papa en mama hond hebben. Mama hond is, na een wilde nacht met papa hond, zwanger en alle puppy’s die daarna geboren worden blijven bij ons op de boerderij wonen. Volgens de kinderen zouden dat er trouwens wel vijf moeten zijn, zodat ze allemaal een eigen puppy hebben. En daarna leeft het hondengezinnetje, samen met ons, nog lang en gelukkig. Wat zou dat ontzettend leuk zijn, een beetje dromen mag altijd toch?!
Patriesja Beestjes, Gewoon wij
Toen ik een aantal jaar geleden op mezelf ging wonen in een knus poppenhuisje, ging ik heel enthousiast nieuwe meubels kopen. Helemaal verliefd werd ik op een bruin stoffen bankstel, een grote 3- en een kleine 2-zits bank. Van tevoren had ik op ruitjespapier een tekening op schaal gemaakt van mijn woonkamer en de meubeltjes die ik erin wilde zetten. Volgens mijn tekening zou alles makkelijk in mijn kamer passen, maar in het echt pakte dat toch iets anders uit. Mijn grote en kleine bank waren dominant aanwezig en ruimte voor de televisie was er eigenlijk niet meer. Heel blij was ik dus toen mijn zus de grote bank over wilde nemen en in plaats daarvan kocht ik maar de bijpassende bruine fauteuil.
Inmiddels wonen we alweer een paar jaar in ons gezamenlijke huisje en als alle kinderen thuis zijn missen we toch nog steeds een grote bank. We kunnen eigenlijk niet met z’n allen zitten en het is vaak een strijd om de beste plaats te bemachtigen. Het toeval wil nu dat mijn zus over een paar maanden haar huis laat verbouwen en dat ze daar ook graag nieuwe meubels bij wil. Ze vroeg dus of ik misschien de mooie, bruine, riante bank weer terug wilde. NOU GRAAG!!
Afgelopen weekend hebben we al een beetje geschoven om te kijken hoe het er dan uit komt te zien. Het wordt helemaal leuk, we zijn heel blij dat de bank weer terugkeert. Ik heb mijn nieuwe plaatsje alvast gereserveerd.
Patriesja Gewoon wij
Gisteravond ben ik met mijn collega’s in Breda uit gaan eten. Yvonne (met wie ik vele jaren geleden al samenwerkte bij de Zonnebloem en die ervoor heeft gezorgd dat ik weer terug mocht komen) was 20 jaar in dienst en dat vonden we een hele goede reden om haar te trakteren op een lekker dinertje. Ingrid had besloten dat we naar ‘Pieter Aertsz’ zouden gaan. Toen ik een keuze moest maken uit de verschillende gerechten, vond ik dat niet gemakkelijk. Geen gewone biefstuk, maar allemaal sjieke benamingen die ik niet helemaal thuis kon brengen. Uiteindelijk viel het gelukkig allemaal wel mee, ik heb toch heerlijk gegeten en bovendien was het supergezellig. We hebben vreselijk gelachen tot we buikpijn hadden (of was dat van het vele eten?). Over niet al te lange tijd ben ik trouwens ook al 12,5 jaar in dienst. De jaren die ik vroeger bij de Zonnebloem heb gewerkt tellen gewoon nog mee, dus zo kan ik ook al snel mijn eerste jubileum gaan vieren.
Morgen wordt Danique al 12 jaar en op dit moment viert ze alvast haar verjaardag samen met haar klasgenootjes. Mooi weer heb ik niet voor haar kunnen regelen, maar volgens Danique hebben ze alleen veel drank, chips en ballonnen nodig. Danny zorgt ondertussen voor de juiste muziek en dan wordt het vanzelf gezellig. Ik hoop ondertussen dat ons mooie tuintje dit uitbundige feestje ook een beetje overleeft.
Patriesja Gewoon wij
De avondvierdaagse is weer afgelopen. Danique en Daphne hebben het hartstikke goed gedaan en gisteravond hebben ze voor alle inspanningen weer een medaille gekregen. De intocht hebben ze helaas niet mee kunnen maken, want we moesten met spoed naar Eindhoven. We wilden op tijd zijn voor de finale van het team van Johnnie. Tony zorgde ervoor dat we in recordtijd bij de sporthal aankwamen. En we waren echt wel precies op tijd!! Nou zijn we niet zo van die voetballiefhebbers, maar we vonden het toch allemaal hartstikke leuk om mee te maken hoe ‘ze’ kampioen van Nederland werden. Daphne ging bij ieder doelpunt helemaal uit haar dak.
En omdat we nu toch een beetje in de voetbalstemming zijn, hebben we vandaag onze tuin versierd met oranje vlaggenslingers. Danique viert volgende week haar verjaardag voor de hele klas, dus daar maken we maar een oranjefeestje van. Vanmiddag hebben we in de stad ook nog een oranje pruik, oranje teenslippers en vlaggetjes gekocht. Om te eten namen we nog oranje muffins, rood/wit/blauwe M&M’s en Go-ranjes (zijn eigenlijk gewoon Hamka’s) mee. Danique heeft zelfs haar beugel met rood/wit/blauwe kraaltjes versierd.
Maandag gaan we bovendien de eerste wedstrijd van het Nederlands elftal bekijken. De kinderen samen met hun klasgenootjes en ik gezellig met mijn collega’s op het werk. Het moet niet gekker worden ….
Patriesja Gewoon wij
Gisteren ging ik met een hongerig gevoel naar bed. Ik voelde me daar best goed bij, ik wil immers heel graag een paar kilo’s kwijt. Maar vandaag is mijn moeder jarig en dan gaat het gelijk weer helemaal mis. Tussen de middag mochten we met de kinderen uitgebreid komen lunchen en de jarige job had van alles in huis gehaald.
Voor vanmiddag had ze een tafeltje gereserveerd bij Het Pannekoeckershuys in Den Hout. Met onze buiken al een beetje vol mochten we dus een keuze gaan maken uit het grote aanbod overheerlijke pannekoeken. Ik vind het altijd wel moeilijk om te kiezen tussen een hartige of een zoete, maar gelukkig had mijn zus hetzelfde probleem. Dus we hebben eerst van hetzelfde bordje een Italiaanse pannekoek gegeten en daarna genoten van een heerlijke zoete met appel, vanillesaus, ijs en slagroom.
En dat was nog niet alles, ze had vanmorgen nog van die perfecte chocoladebollen gekocht en die hebben we vanavond nog naar binnen gewerkt. We zijn echt verwend vandaag, ik kan helemaal genieten van al dat lekkere eten en als dank zal ik je leeftijd niet verklappen hoor!! En ach, ik was mijn garderobe zo langzamerhand toch al een beetje aan het aanpassen, wijde bloesjes en tuniekjes zijn tenslotte hartstikke hip en verbergen zonder moeite alle probleemzones.
Oeps en dan vergeet ik nog bijna de brownie die de jarige, jonge collega van Tony had meegegeven. Ook jouw leeftijd zal ik hier niet verklappen 
Patriesja Gewoon wij
Afgelopen zaterdag zijn we met de motor, natuurlijk met een kleine omweg, naar Giethoorn gereden. De route bestond voornamelijk uit rechte wegen en was dus een beetje slaapverwekkend, maar Giethoorn was gelukkig wel de moeite waard. Een prachtig dorpje waar we, bij nader inzien, toch liever niet zouden willen wonen. De huisjes zijn namelijk alleen te bereiken met een bootje. Maar hoe moet dat dan met de wekelijkse boodschappen? En wat nu als je huis in brand staat? Of als je dringend een ambulance nodig hebt? Of als het gewoon heel hard regent? De auto kan niet even lekker voor de deur geparkeerd worden. Hartstikke onhandig allemaal natuurlijk, maar wel heerlijk rustig om te wonen of doorheen te lopen.
Gisteren hadden de meesten van ons een uitrust dagje, behalve Danique, die had weer een feestje. Ze mocht mee naar Center Parcs, waar ze gingen zwemmen en duiken. Beetje extravagant, maar ze heeft nu mooi wel een duikoorkonde. Ik heb haar de afgelopen week trouwens nauwelijk gezien, maar ze is wel enorm aan het genieten van haar laatste weken op de basisschool.
Morgen begint hier de avondvierdaagse. Daphne wil graag dat ik een paar avonden met haar mee ga, maar ze loopt nota bene de 10 km. Bovendien zijn de weersvoorspellingen niet al te best, dus daar moet ik echt nog even over nadenken.
Patriesja Auto / Motor, Gewoon wij
Het lijkt wel als de dag van gisteren, maar het is toch alweer een jaar geleden dat Danny op kamp ging. En vanmorgen heb ik dan met pijn in mijn hart afscheid moeten nemen van Danique. Zij is dit jaar aan de beurt om een paar dagen naar Loon op Zand te gaan. Ik heb me vandaag al een paar keer afgevraagd of ze het wel leuk zal vinden en of ze mij misschien ook al een beetje mist. Al weet ik natuurlijk wel beter, ze is allemaal spannende dingen aan het doen en heeft het veel te druk om aan haar moeder te denken. Ook Daphne was deze ochtend een beetje stil omdat haar grote zus het huis ging verlaten. Op de kalender plakte ze een verdrietige smiley op de maandag en een blije smiley op de woensdag. We zullen Danique dus over een paar dagen weer met open armen ontvangen.
Patriesja Gewoon wij
Toen ik vroeger nog een kleine Bella was, had ik al een voorliefde voor motoren en de mannen die daarbij hoorden. In die tijd maakte ik van bouwpakketjes al mijn eigen kleine motortjes en ik kan me ook nog herinneren dat ik een keer met mijn ouders op vakantie was en dat ik foto’s heb gemaakt (of ik heb het mijn vader laten doen omdat ik zelf het lef niet had) van een paar Harley Davidsons die bij ons op de camping stonden. Helemaal stoer vond ik dat toen en ik wist dat ik dat ooit ook zou willen. Nou is het uiteindelijk een Honda geworden en geen Harley Davidson (al vind ik nog steeds dat die de beste looks en het mooiste geluid heeft), maar ik moet zeggen dat mijn droom toch een beetje uitgekomen is.
Dit weekend hebben we twee dagen op onze motor door de Duitse bergen gereden. Tony had de tocht der 777 bochten uitgezocht en we hebben trouwens net zoveel insecten opgevangen onderweg. Het prachtige weer, de kwispelende Duitse koeien, uitgestrekte velden vol gele bloemetjes, de rustige (lees: uitgestorven) dorpjes en vele haarspeldbochten maakten dat we ontzettend hebben genoten. Een heerlijke eiskaffee in Gerolstein, een latte macchiato in Prum, een overnachting in Clervaux en een behendige motorrijder achter het stuur. Het was super!!
Patriesja Gewoon wij
Onze kinderen hadden afgelopen weekend een goed idee. Ze wilden gaan bowlen!! We konden nog een baan reserveren in Tilburg voor zaterdagavond. De meiden bowlen ook wel eens op de Playstation, dus die dachten dat het een makkie zou zijn. Maar dat viel ze behoorlijk tegen. Om te beginnen waren de ballen veel zwaarder dan op tv. En in het echt bleek het ook veel moeilijker om de bal door het midden te gooien in plaats van in de goot. Daphne’s ballen haalden maar net het einde van de baan en Rowie gooide zelfs twee keer de bal naar achter.
Iedereen, behalve Tony, moest dus eerst een beetje opwarmen en hij won dan ook makkelijk de eerste ronde. We hadden de baan twee uur gereserveerd, dus we hadden nog tijd genoeg om een tweede ronde te spelen. En omdat de meesten van ons inmiddels het juiste gevoel te pakken hadden, kwam er in die ronde een verrassende winnaar uit de bus (die trouwens gelijk ook de hoogste score van de avond had).
Ondertussen is Tony in zijn vrije uurtjes de buitenmuren aan het witten. Dat zat eigenlijk vorig jaar al in de planning, maar was er toen niet meer van gekomen. Dat is wel weer een hele klus, maar ook een hele verbetering. Ik ga alvast op zoek naar een mooi fleurig buitenschilderij om onze nieuwe witte muren wat kleur te geven.
Patriesja Gewoon wij
Vorige week kreeg Danny een goed bericht. Vanaf 16 juni hoeft hij zijn buitenboord beugel alleen nog ‘s nachts te dragen. Wat een goed nieuws!! Ik kan me voorstellen dat hij daar heel blij mee is, maar ik denk dat ik daar nog veel gelukkiger van ga worden. Dan hoef ik niet meer dag in dag uit tegen hem aan te zeuren: ‘Danny, waar is je beugel?’ ‘Danny, doe je beugel eens in!’ ‘Danny, je beugel moet in het vierde gaatje.’
Maar het verhaaltje stopt hier niet, want vandaag mocht Danique haar beugel op gaan halen. En wat een geluk, ook zij heeft een buitenboord beugel gekregen. Dat betekent dus dat ik weer van voor af aan kan beginnen. Maar voorlopig doet ze het hartstikke goed! Ik hoop dat ze het een beetje vol kan houden.
Patriesja Gewoon wij
Vandaag zaten Rowie en Daphne naar de film ‘Beethoven’ te kijken. Een film waarin een Sint ‘papa’ Bernard de hoofdrol speelt, samen met Sint ‘mama’ Bernard en hun vier kinderen. Dat was grappig, want afgelopen week had ik het er met Tony nog over gehad dat ik het zo leuk zou vinden om op een boerderijtje te wonen. Ik fantaseer dan dat we een papa en mama hond hebben. Mama hond is, na een wilde nacht met papa hond, zwanger en alle puppy’s die daarna geboren worden blijven bij ons op de boerderij wonen. Volgens de kinderen zouden dat er trouwens wel vijf moeten zijn, zodat ze allemaal een eigen puppy hebben. En daarna leeft het hondengezinnetje, samen met ons, nog lang en gelukkig. Wat zou dat ontzettend leuk zijn, een beetje dromen mag altijd toch?!
