Eerste kerstdag hebben we bij mijn zussie doorgebracht. ‘s Middags hebben we gezellig koffie gedronken en een paar potjes Mens Erger Je Niet gespeeld. Daarna hebben we met z’n allen heerlijk gegeten. Ze had, zoals gewoonlijk, weer van alles in huis gehaald, dat kun je haar wel toevertrouwen.
Tweede kerstdag kwamen Nick en Rowie even langs om aan te schuiven voor het kerstontbijt. De rest van de dag hebben we het lekker rustig aan gedaan. Iedereen moest de cadeautjes voor de surprise nog inpakken en ook de rijmpjes waren nog niet klaar. Onze buikjes zaten nog vol van de eerste kerstdag, dus in plaats van weer een zwaar avondmaal hebben we het maar simpel gehouden. ‘s Avonds kwamen Nick en Rowie weer terug en hebben we naar een paar sprookjes gekeken op Net 5. Geeft toch altijd weer een heerlijk gevoel, een meisje trouwt haar droomprins en ze leven nog lang en gelukkig. Ook heb ik samen met mijn eigen prins op het witte paard nog een herinnering op linnen besteld van Bodie in de sneeuw. Als hij nou mooi is gaan we misschien eindelijk iets leuks met wat foto’s van de kinderen proberen, toch schat …..
En we hebben er dit jaar maar een derde kerstdag aan vastgeplakt. Lekker gegourmet bij Joke, samen met de rest van de familie. Ook stond er voor de avond een surprise gepland, die iets anders verliep dan gedacht. Maar uiteindelijk was het nog heel gezellig en er waren weer prachtige surprises gemaakt. Dit jaar was het nog vrijblijvend om een surprise te maken, maar volgend jaar willen we de regels waarschijnlijk een beetje aan gaan passen.
Patriesja Gewoon wij
Woensdag heb ik onze auto al volgeladen met allemaal lekkere dingetjes. Broodjes, eierkoeken, suikerbrood, bolussen en krentenbolletjes. Het was zoveel dat het allemaal niet in de kastjes paste, dus ik besloot alles zolang in de boodschappentas te laten zitten. Ik was nog aan het bedenken waar ik die grote tas moest laten, zonder dat Bodie zijn neus erin zou steken, toen Danny een leeg zakje in de mand vond. Alle krentenbolletjes waren netjes uit de verpakking gehaald, er waren alleen nog wat kruimeltjes over.
Voordat ik vanmorgen naar mijn werk vertrok heb ik de tas in de gang gezet, daar zou hij wel veilig staan. Toen ik vanmiddag, met verse krentenbolletjes in mijn tas, weer op mijn werk terugkwam kreeg ik een sms’je. Daphne had de deur van de gang open laten staan en Bodie had nu de bolussen te pakken. Onze slimme hond regelt dus gewoon zijn eigen feestmaaltje, maar gelukkig heeft hij nog genoeg voor ons overgelaten.
Patriesja Beestjes, Gewoon wij
Daphne moet, om op school te komen, iedere dag een drukke rotonde oversteken. Ik vind dat altijd een beetje eng, zeker nu het nog donker is ‘s morgens. Afgelopen weekend heeft Tony nog een grote verstraler op haar fiets gezet, zodat ze haar in ieder geval goed kunnen zien, maar dat bleek dus niet goed genoeg te zijn.
Vanmorgen liep ik met haar mee naar de rotonde en stond te kijken of ze veilig aan de overkant kwam. Ik zag een wit busje naderen en twijfelde al een beetje of die wel ging stoppen. Ik wilde nog naar haar roepen: ‘Daphne, doorfietsen!!!’ maar het was al te laat. Het busje reed gewoon door en tikte haar aan de achterkant aan. Gelukkig viel het uiteindelijk allemaal wel mee, maar we hadden wel even de schrik in de benen. De bestuurder en zijn medepassagier waren wel aardig en ik kreeg gelijk een telefoonnummer van ze, zodat we konden bellen als er nog iets was.
Toen ik weer thuis was aangekomen, bedacht ik me ineens dat het een wit busje was. Er wordt hier in Dongen al een tijdje gewaarschuwd voor een kinderlokker en die schijnt ook in een wit busje te rijden. Zouden ze Daphne expres aangetikt hebben, zodat ze daarna aan konden bieden om haar naar huis te brengen?? Toen ik haar weer uit school haalde, heb ik voor de zekerheid nog maar eens uitgelegd dat ze NOOIT bij iemand in de auto mag stappen, dus ook niet als ze aardig lijken en willen helpen. Waarschijnlijk haal ik me van alles in mijn hoofd en was het gewoon een ongelukje, maar ik heb er wel een beetje een naar gevoel bij.
Patriesja Gewoon wij
Zaterdagochtend moesten mini-me en ik al vroeg uit de veren, het was zelfs nog donker toen de wekker afliep. Daphne moest helemaal naar Middelburg afreizen om een potje te gaan handballen. Ik kan nog steeds niet begrijpen dat kinderen van haar leeftijd zo ver moeten gaan om een wedstrijd met 9-0 te verliezen, maar ja. Ondertussen ben ik met Danique en Rowie naar Avri gereden om eens lekker tussen de kerstartikelen te snuffelen.
Tijdens onze brunch ging de telefoon, een collega aan de andere kant van de lijn vroeg of ik om 17.30 uur op kantoor kon zijn. Het grote Zonnebloemschip kan morgen helaas niet uitvaren omdat afgelopen week het NORO virus is uitgebroken en 60 mensen aan boord ernstig ziek zijn geworden. Er is zelfs iemand in het ziekenhuis opgenomen met uitdrogingsverschijnselen. We moesten dus 63 vrijwilligers en 69 gasten gaan bellen om te zeggen dat de kerstreis volgende week niet door kan gaan omdat dat, na overleg met onze medisch adviseurs en de GGD, niet verantwoord zou zijn. Ik vertrok dus om 17.00 uur richting Breda en liet Tony achter met al onze kinderen. Hij zou wel voor het diner zorgen, ofwel oma’s pannenkoeken voor ze gaan bakken. Ik heb ondertussen een paar uurtjes zitten telefoneren en gelukkig had iedereen veel begrip voor de situatie.
Vandaag is er hard gewerkt aan de verlanglijstjes voor onze surprise op derde kerstdag. Dat was geen gemakkelijke opgave, vooral omdat het kleine cadeautjes moesten zijn. Om een beetje inspiratie op te doen hebben we een zakje heerlijke, knapperige oliebollen gehaald. En uiteindelijk is het ons gelukt, de lijstjes zijn zojuist via de mail verstuurd. We zouden het ook erg fijn vinden als de ontbrekende verlanglijstjes binnenkort onze kant op zouden kunnen komen 
Patriesja Gewoon wij
Afgelopen week beleefde ik een historisch momentje. Ik wilde een kaartje in gaan vullen om een winterabonnement te nemen op de Flair en de Viva. Je weet wel, zo’n ieniemienie kaartje met van die ieniemienie lettertjes. Toen ik mijn adresgegevens op wilde schrijven begonnen alle lettertjes te dansen en ze stopten er ook niet meer mee. Met een scheef oog keek ik naar het leesbrilletje van mijn echtgenoot en toen naar Danique die naast me zat. Zou zo’n brilletje dan echt helpen?
Na nog een blik op mijn kaartje te hebben geworpen, heb ik heel stiekem het brilletje gepakt en op mijn neus gezet. Ik heb Danique nog laten beloven dat ze het aan niemand door mocht vertellen, maar ik was wel blij verrast toen bleek dat alle lettertjes gewoon stil stonden. Het moment is dus gekomen om het maar gewoon toe te geven en ik heb er gelijk eentje op mijn verlanglijstje gezet. Eigenlijk best leuk toch, zo’n trendy paars modelletje!!
Patriesja Gewoon wij
Officieel is het nog herfst, maar het lijkt wel winter en dat is toch echt niet mijn favoriete seizoen. Maar er zijn natuurlijk altijd mensen (en dieren) die wel genieten van de sneeuw. Onze bejaarde Bodie voelt zich weer even helemaal jong en rent en huppelt het hele park door. En ook Danique en Daphne genieten van het koude, witte winterlandschap. Ze hebben zelfs een vuilniszak gevuld met sneeuw, zo hebben ze altijd nog wat op voorraad om mee te spelen.
Zaterdag hebben we de sneeuwstorm getrotseerd om naar een crematie in Middelburg te gaan. Toen we weer heelhuids terug in Dongen waren, zijn we op de kerstafdeling bij Hornbach op zoek gegaan naar wat laatste hebbedingetjes. Ik wilde ook nog een soort van piekje om onze sfeervolle boompjes compleet te maken, maar we waren er al heel snel uitgekeken. Gelukkig stond er een oliebollenkraam buiten, dus onze teleurstelling was maar van korte duur.
Tony was vandaag druk met het afronden van een zakelijk probleempje waar hij eigenlijk het hele weekend mee bezig is geweest. Ik heb het dus ook lekker rustig aan gedaan. Wel een paar wasjes gedraaid en een aantal bedden verschoond, maar verder heerlijk met een boekje in de bank gezeten.
Patriesja Beestjes, Gewoon wij, Huis enzo
Mijn weekend begon natuurlijk met een avondje ‘The Voice Of Holland’. Een superleuk programma met het optreden van Ben Tattoo Saunders als absoluut hoogtepunt. Na afloop schakel ik over naar YouTube en bekijk deze ontzettend gave gozer nog een keer, nog een keer, nog een keer en voor ik ga slapen nog een keer.
Zaterdag moesten we nog wat boodschappen in huis halen, we hadden namelijk het plan om ‘s avonds te gaan gourmetten. Ook wilden we alvast pakjesavond vieren. Nu ook Daphne het grote geheim van Sinterklaas kent, is zo’n heerlijk avondje trouwens niet meer hetzelfde. Voor volgend jaar willen we dat toch eens anders aan gaan pakken. Maar uiteindelijk werd het toch nog heel gezellig. Lois, het kersverse vriendinnetje van Nick, kwam ook bij ons eten en daarna hebben we met z’n allen nog ‘Jongensnaam, Meisjesnaam’ gespeeld. Al veel te snel was de avond voorbij.
En omdat wij Sinterklaas dus gisteravond al gedag hebben gezegd, was ik vanmorgen eigenlijk wel in de stemming om alvast wat kerstversiering voor de dag te halen. Vorig jaar was ik op mijn grote kerstboom een beetje uitgekeken, dus die blijft dit jaar mooi op zolder liggen. De trend voor 2010 is trouwens om een paar kleine kerstboompjes te planten. Nou staat dat voor volgende week op het programma, verder is ons huisje al behoorlijk feestelijk versierd. Iemand moet tenslotte de eerste zijn.
Patriesja Gewoon wij
Vorige week gingen we op bezoek bij Serge en Hannie en tijdens een bakje koffie kwam het gesprek op een partijtje stenen in de tuin, waar ze graag vanaf wilden. En laat dat nu juist de maat steentjes zijn waar wij nog naar op zoek waren voor onze voortuin. Die willen we namelijk graag helemaal bestraten om eventueel onze motorvoertuigen te kunnen parkeren. Vanmorgen gingen we dus eerst bij Piet en Toos de aanhangwagen halen. Daarna trokken we onze werkhandschoenen aan en gingen aan de slag. Het hoopje was iets groter dan we gedacht hadden en uiteindelijk bleken het maar liefst drie volle aanhangwagens te zijn. We zitten nu dus met een veel te grote berg stenen voor de deur, we kunnen gelukkig nog net naar buiten kijken. Voorlopig zitten we, na een warm bad, uit te puffen op de bank en voel ik spieren waarvan ik niet eens wist dat ik ze had.
Patriesja Huis enzo
Een paar weken geleden mocht Daphne met haar klasgenootjes een dagje naar de Efteling voor de opnames van ‘De Schatkamer’. Ze was helaas niet uitgekozen om aan het spel deel te nemen, maar ze komt toch regelmatig in beeld. Deze trotse moeder heeft samen met haar beroemde dochter dus op ‘Uitzending Gemist’ naar de draken en de pythons zitten kijken. Waar ze wel een beetje van baalde, want dat ziet er natuurlijk niet uit, het oranje shirt moest IN de broek gedragen worden.
Patriesja Kids
We zijn heel het weekend amper thuis geweest en dat is voor ons best ongewoon. Meestal zijn onze vrije dagen behoorlijk relaxed, maar dat was de afgelopen dagen ietsje anders. Op zaterdag begonnen met cadeautjes en lekkere drankjes kopen, daarna bij Joke tafels en stoelen klaarzetten, slingers ophangen, ballonnen opblazen, tent opzetten en feestverlichting ophangen. Even hapje eten en weer verder om koffie te drinken bij Serge en Hannie. Een beetje te laat weer naar huis, maar gelukkig ook lekker uitgeslapen. Gezamenlijk ontbijtje, douchen, knuffelmomentje met Bodie, warme feestkleding aan, NIET naar de intocht van Sinterklaas maar WEL naar het feestje van de bijna 70-jarige Joke. Morgen nog een fijne verjaardag, op naar de 80!!
Patriesja Gewoon wij
