Nadat we zaterdagochtend thuis waren gekomen van een heerlijke vakantie moest ik gelijk druk aan de slag om alle vieze kleren weer schoon en glad gestreken te krijgen. Danny zou de volgende dag met zijn vriendinnetje Anne en haar ouders naar Spanje vertrekken en Danique, Daphne en ik moesten onze wandeloutfitjes (lees: korte broeken) inpakken om onze vakantie te gaan voortzetten in Nijmegen. Zondagmiddag waren we er helemaal klaar voor en konden we vertrekken naar sportpark De Dennen waar Joke en Bregje al op ons zaten te wachten.
Maandag zijn we op tijd opgestaan en na een ontbijtje zijn we naar het centrum gefietst om ons officieel in te laten schrijven. Met onze startbewijzen op zak hebben we allereerst onze namen vastgelegd op het enorme billboard, geen twijfel meer mogelijk: WE WERE THERE! Daarna hebben we even plaats genomen op de tribune aan het eind van de Via Gladiola, gewoon om alvast een beetje in de Vierdaagse stemming te komen. Toen het officiele gedeelte achter de rug was, zijn we het centrum in gelopen en hebben daar nog wat gewinkeld en heerlijk geluncht op een vol terras. Het werd drukker en drukker in de straten van Nijmegen en we besloten wat boodschappen te gaan doen om gedurende de komende wandeldagen onze buikjes goed te kunnen verwennen.
En toen werden we wakker en was het dinsdag, de eerste zonnige dag van de Vierdaagse was aangebroken. In alle vroegte vertrokken we op de fiets richting Wedren, we wilden natuurlijk zeker niet te laat komen. Daar aangekomen konden we aansluiten in een lange rij enthousiaste medewandelaars. Nadat we door de start waren konden we beginnen aan een wandelingetje van maar liefst 32,8 km. En het was gelijk ontzettend leuk, langs de kant stonden al studenten die speciaal wakker waren gebleven om ons aan te moedigen. Helaas had Bregje al vanaf het begin behoorlijk last van haar knie en sommigen hadden ook last van het warme weer. Ook ik kreeg het even moeilijk, toen ik voorbij een overvol terras liep voelde ik een aanval van flauwte opkomen. Het werd zwart voor mijn ogen en mijn wereld werd ineens veel kleiner. Ik heb Danique vastgepakt en probeerde nog voorbij al die mensen te komen, maar helaas viel ik recht voor het terras op mijn kont. Terwijl ik met mijn hoofd tussen mijn knieen zat werd er gelijk water in mijn nek gegooid en kreeg ik een aantal cashewnoten in mijn hand gedrukt. Gelukkig knapte ik daar weer snel van op en kon ik verder voor het laatste stukje van onze wandeling. Ook voor Danique en Bregje werd goed gezorgd, ze waren natuurlijk soort van VIP’s tijdens deze week en zo werden ze ook behandeld. Bij een speciaal ingerichte rustplaats van Via Vierdaagse, herkenbaar aan de gladiator voor de ingang, konden ze lekker eten en zich eventueel laten masseren. Ook werden de meiden onderweg getrakteerd op ‘free hugs’ en daar hebben ze natuurlijk uitgebreid gebruik van gemaakt. En zo verliep de eerste dag niet helemaal volgens plan, maar konden we met een voldaan en fijn gevoel weer terug naar onze riante tent.
De tweede dag was roze woensdag en daar pasten we bijna allemaal onze kleding op aan, Inge voelde zich bij nader inzien toch niet helemaal thuis in zo’n fleurig bloesje. Het was wederom een warme dag en Bregje en Danique hadden het behoorlijk zwaar, ze hadden allebei nogal veel last van de knietjes. Gelukkig was daar mental coach Inge, die de meiden door deze loodzware dag heen gesleept heeft. Het indrukwekkendste moment van deze dag was toen we op een plein in Wijchen zo goed als stil stonden en een dj ons in polonaise in beweging kreeg, gewoon een supergaaf kippenvelmomentje! En zo kwamen we ook dag twee weer ruim op tijd bij de Wedren aan. ‘s Avonds waren Tony en Rowie nog naar Nijmegen gekomen om even gezellig bij te kletsen, maar daarna moesten we op tijd ons bedje weer in, de wekker zou ons immers de volgende dag weer om 5.15 uur wakker maken.
De donderdag begon voor Danique heel vervelend, ze had een knallende hoofdpijn en was ook erg misselijk. Ze besloot toch naar de start te gaan om het in ieder geval te gaan proberen. Toen we bij de start in de rij stonden moest ze zelfs overgeven, maar ze gaf het nog steeds niet op. Toen we eenmaal aan het lopen waren ging het gelukkig snel beter met haar en de rest van de dag heeft ze weer luidkeels meegezongen, gedanst en gefeest. Natuurlijk moest er vandaag een fotootje gemaakt worden met de ‘Goedemorgen Man’. Deze man schijnt al jaren alle wandelaars een vrolijke goedemorgen toe te wensen, een echte Vierdaagse Beroemdheid dus!! Vandaag was ook de dag van de Zeven Heuvelen, maar dat bleek uiteindelijk reuze mee te vallen. Behalve dan misschien voor Bregje die nog maar met moeite haar tranen bedwingen. Maar dan zie je langs de kant dat de derde dag alweer bijna voorbij is en dat we ook deze 30 km weer met succes hebben afgelegd. Na een uitpuf- drink- en blarencheckmomentje op de Wedren konden we weer terug naar onze camping waar de meiden gelukkig weer een beetje opgeknapt waren. Daphne droomde nog even verder over deze leuke dag en de nieuwe vrienden die zij vandaag gemaakt had. Nadat we met onze voetjes in de lucht nog even ontzettend ouderwets de slappe lach hadden gehad, konden we ons klaar gaan maken voor de laatste wandeldag. Het kon nu toch bijna niet meer mis gaan?!
Vrijdag stonden we dus weer met z’n zessen aan de start met als einddoel Via Gladiola. En wat een feest was het weer vandaag, ik heb echt vier dagen genoten van de zon, de muziek, de gezelligheid en de enorme hoeveelheid mensen die ons overal langs de kant aanmoedigden en ervoor zorgden dat we geen water en snoep tekort kwamen. En wat leuk was het ook om aan het eind van deze dag Piet, Tony en Rowie langs de kant te zien staan met enorme bossen gladiolen en tot onze verrassing zagen we gelijk aan de andere kant van de weg ook nog mijn vader en moeder staan. Kortom het was een supergeweldige ervaring die ik zeker weten nog een keer over ga doen!!
Patriesja Gewoon wij
Dit jaar was het mijn beurt om het jaarlijkse surprise-avondje te organiseren en dat is natuurlijk een hele verantwoording. Ik voelde dan ook een enorme druk op mijn schouders om het niet te verknallen. Allereerst heb ik dus maar het receptenboek erbij gepakt en daarna ben ik een aantal winkelwagentjes tot de nok toe gaan vullen in de plaatselijke supermarkt. Uiteindelijk heb ik gekozen voor een soort van rijsttafeltje, niet zo heel uitgebreid maar wel erg lekker. Voor de toetjes willen Tony en ik altijd nog wel wat extra moeite doen, dus dat zijn drie verschillende tiramisu’s geworden. Een heerlijke tiramisutaart met Amaretto en Oreo koekjes, een Caribische tiramisu met kokoslikeur en bananen, een lekker frisse kindertiramisu met mandarijntjes en voor de liefhebber nog een torentje van slagroomsoesjes. Lees meer…
